[OS]
Kang Seungyoon x Lee Seunghoon x Song Minho
Story
: Pitfall (Hottest X’mas party)
Come on baby
Welcome
To hottest party
With our wife
#KANGSONGLEE
“หนาว”
เสียงเล็กกว่าเอ่ยออกมาก่อนลมหายใจที่มีควันพุ่งจะระเหยไปตามอากาศ
ซึงฮุนและมินโฮมองคนรักที่เดินอยู่ตรงกลางระหว่างพวกเขาทั้งคู่ก่อนจะยิ้ม
เป็นซึงฮุนที่เอื้อมมือกระชับผ้าพันคอสีตุ่นผืนหนาที่เป็นของขวัญวันสำคัญตามเทศกาลที่มินโฮมอบให้
ซึงยุนยิ้มก่อนจะหันไปรับถุงร้อนจากมินโฮอีกที
ช่วงปลายปีคงหนีไม่พ้นเทศกาลคริสมาสต์
เทศกาลที่ซึงยุนเองก็เห็นมาหลายปีตั้งแต่เด็ก
ออกจะแตกต่างกว่าแต่ก่อนเสียนิดเพราะว่าสมัยเยาว์วัย
การเข้าโบสถ์พร้อมภาวนาหวังให้ได้พบความหมายของชีวิต ความเมตตาของผู้เป็นเจ้าที่แม้ไม่มีตัวตน
ไม่มีรูปลักษณ์ที่สัมผัสได้ แต่เขาก็ยังหวังและอ้อนวอนทุกครั้ง
มีเพียงช่วงวัยรุ่นทีเติบโตขึ้นมาเสียหน่อย
เขาไม่ได้ไปสวดมนต์ที่โบสถ์เหมือนแต่ก่อน
เพราะการต้องทำงานในวันหยุดแม้จะเหนื่อยแต่ก็คุ้มกับรายได้ที่มากกว่าหลายเท่าตัวในวันปกติ
และตอนนี้...ก็แตกต่างจากสมัยก่อนเช่นกัน
“พี่ไม่อยากไปไหนกันอีกบ้างหรือ”
เป็นซึงยุนที่เอ่ยออกมาก่อน สอดมือเข้าที่ระว่างนิ้วของสามีที่รักทั้งสองก่อนจะจับใส่กระเป๋าโค้ทอุ่น
รอยยิ้มพิมพ์ใจวาดบนริมฝีปากอิ่มของซึงยุน มันงดงามและน่ารักที่สุด
“พี่อยากเดินไปเรื่อยๆ นานทีจะออกมาเดินกลางคืนแบบนี้
หรือนายว่าไงมินโฮ”
ซึงฮุนเอ่ยออกมาทั้งยกยิ้ม เป็นเรื่องจริงที่แม้ว่าทั้งสามคนจะแต่งงานย่างเข้าสู่ปีที่สองแล้ว
แต่น้อยครั้งเหลือเกินที่จะได้ออกไปไหนมาไหนด้วยกันในยามค่ำคืนแบบนี้
จะด้วยทั้งมินโฮที่ต้องทำเกี่ยวกับแผนธุรกิจของตัวเองหรือจะซึงฮุนที่ต้องประชุมสายข้ามประเทศกับบริษัทตนเองที่เกาหลีก็ตามที
“ก็ดีครับ คืนนี้ไฟสวย หิมะไม่ได้ตกมากด้วย”
เอ่ยออกมาเพื่อตอบรับความเห็น ซึงยุนยิ้มกว้างราวกับเด็กน้อย
รอยยิ้มที่น่ารักษาไว้ของซึงยุน
ทั้งซึงฮุนละมินโฮต่างชอบมันมากที่สุด
“เหมือนเรามาเดทคืนคริสมาสต์กันเลย”
ซึงยุนเอ่ยออกมา แก้มกลมขึ้นสีแดงระเรื่อ อาจจะเพราะอากาศหนาว
หรือเพราะว่าพอพูดจบประโยคแล้วทั้งซึงฮุนและมินโฮต่างพร้อมใจกันกุมมือซึงยุนแน่นก็ตามที่
ความรู้สึกรักถ่ายทอดมาทางสัมผัส เราต่างยิ้มให้กันอย่างง่ายดาย
เป็นเพียงเรื่องธรรมดา ไม่ได้หรูหราเป็นเงินตรา
แต่ความรู้สึกรักกลับเป็นสิ่งที่พิเศษที่สุด มีค่ายิ่งกว่าอะไรจะเทียบได้สำหรับซึงยุน
“ปีนี้ผมไม่ได้ให้อะไรพี่ทั้งสองคนเลย ขอโทษนะ”
ซึงยุนเอ่ยออกมา แอบรู้สึกไม่น้อยเพราะว่าวันนี้เมื่อช่วงหัวค่ำ
ในขณะที่ซึงยุนทำอาหารรอต้อนรับทั้งคู่กลับมาไว้ฉลองคืนนี้เพียงอย่างเดียว
ซึงยุนกลับได้รับของขวัญทั้งสองอย่างจากคนรักทั้งสอง
ผ้าพันคอสีตุ่นเนื้อดีจากมินโฮ
และต่างหูคู่สวยจากซึงฮุน
ซึงยุนรู้สึกดีใจที่สุดที่คนรักต่างเลือกสรรของขวัญมาให้
รู้สึกผิดไม่น้อยที่ตัวเองไม่ได้เตรียมอะไรไว้ให้เลย
แต่ทั้งซึงฮุนและมินโฮต่างไม่ถือสักนิด กลับบอกแค่ออกมาเดินหาอะไรตกแต่งบ้านรอต้อนรับปีใหม่ด้วยกันสามคนแทนเพราะหลังจากวันนี้คือวันหยุดของเขา
ซึงฮุนและมินโฮจะได้อยู่กับซึงยุนที่บ้านจนหลังปีใหม่
เป็นเรื่องน่ายินดีที่สุดสำหรับซึงยุนที่ไม่อยากเห็นคนรักทั้งสองโหมงานหนัก
“กลับกันไหม”
ซึงยุนที่เงียบไปนานจู่ๆก็เอ่ยขึ้น
หลังจากที่เราเดินบนถนนได้ครู่หนึ่ง ช่วงเวลานี้เป็นเวลาใกล้ห้าทุ่มแล้ว
ผู้คนเริ่มเบียดเสียดขึ้นทุกขณะ มินโฮหันกลับมามองก่อนจะเอ่ยออกมา
“รีบกลับจังหืม”
“นั่นสิ”
ซึงฮุนตอบรับ ก่อนจะรับรู้ถึงกระแสน้ำเสียงที่แปลกไปของซึงยุน
“ของขวัญ...”
“หืม?”
“ปีนี้พี่ทั้งสองยังไม่ได้ของขวัญเลย ซึงยุนจะให้ของขวัญพี่”
ทั้งซึงฮุนและมินโฮต่างมึนงงไม่ต่างกันเทาไรนัก
หลังจากที่ซึงยุนเอ่ยออกมาแบบนั้น
กลับกลายเป็นว่าโดนเร่งเร้าให้กลับบ้านมาแทบจะทันที แอบสงสัยไม่น้อยว่าเพราะอะไรซึงยุนถึงดูจะตั้งมั่นที่จะให้ของขวัญตอบแทนเหลือเกิน
แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มที่ดูจะพออกพอใจในความคิดของตนเองนักหนาก็หมดสิ่งที่ต้องการจะถามกลับ
เราทั้งสามคนมาถึงบ้านในช่วงใกล้เที่ยงคืน
เพราะการจราจรที่ติดขัดทำให้อะไรๆเชื่องช้าเสียหมด
ซึงยุนขอเวลาเพื่อจะเตรียมของขวัญที่ดีให้แก่สามีที่รัก
ก่อนที่เจ้าตัวจะผลุบหายไปในห้องน้ำเสียนาน
“ซึงยุนหายไปนานจัง”
เป็นมินโฮที่เอ่ยออกมาอุบ ซึงฮุนหัวเราะก่อนจะตอบกลับ
“คิดว่าซึงยุนจะให้อะไร”
“เดาไม่ยากมั้ง”
เอ่ยออกมาทั้งมีเลศนัย ก่อนจะลุกจากเตียงนอนเมื่อได้ยินเสียงคนตัวเล็กเรียกให้เข้าไปในห้องน้ำ
ซึงฮุนและมินโฮเปิดประตูเข้าไปก่อนจะยิ้มกว้าง
“ชอบไหม”
ซึงยุนเอ่ยออกมาก่อนจะเดินมาลากอีกฝ่ายเข้าไป
กลีบกุหลาบสีแดงลอยอยู่ในอ่างน้ำขนาดค่อนข้างใหญ่ ก่อนที่มินโฮจะพูดออกมาขำๆ
“จะให้พวกพี่อาบน้ำตอนใกล้เที่ยงคืนหรอ”
“เปล่า” คำตอบที่ได้ทำเอาทั้งคู่เลิกคิ้ว
ก่อนรอยยิ้มหวานจะฉาบบนในหน้า “ผมจะอาบเองต่างหากหล่ะ”
ทั้งซึงฮุนและมินโฮต่างสะดุดลมหายใจกับภาพตรงหน้า
เมื่อซึงยุนที่หันหลังให้ค่อยๆปลดเสื้อออก
แขนเสื้อสีแดงเข้มกรออยู่ที่ข้อแขนราวกับภาพที่ฉายช้าๆ
แต่กลับเป็นสิ่งที่พรากลมหายใจได้ดีเหลือเกิน
ซึงยุนหันกลับมาก่อนจะยกยิ้ม
เสื้อสีเข้มปลดออกก่อนจะเป็นกางเกงขายาวทีค่อยๆเลื่อนหลุด
ทิ้งคนมองให้ตาค้างได้สติหลังได้ยินเสียงม่านกั้นปิด ก่อนจะมองหน้ากันเองอีกครั้ง
“เมื่อกี้ซึงยุนบอกจะอาบน้ำใช่ไหม”
ซึงฮุนเอ่ยออกมา ทั้งที่มือกำลังพับแขนเสื้อขึ้นข้อศอก
“ใช่...ผมคิดว่าเขาต้องการให้เราอาบให้นะ”
กลืนน้ำลายให้กับภาพวาบหวิวที่เห็นผ่านม่าน ก่อนที่ทั้งคู่จะสาวเท้าเดินเข้าไปใกล้
เป็นซึงฮุนที่เอื้อมมือไปเปิดม่านที่มีเงาของคนที่อยากอาบน้ำอยู่
ก่อนจะสะดุดลมหายใจทั้งคู่กับภาพตรงหน้า
ซึงยุนนอนหลับตาพริ้ม
ร่างกายขาวสะอาดแดงระเรื่อกลมกลืนกับกุหลาบที่โปรยไว้ ก่อนที่เจ้าตัวจะลืมตาขึ้น
เอ่ยออกมาเสียงแผ่วแต่กลับเรียกให้ทั้งสองแทบอยากปลดทุกอย่างออก
“ช้าจังเลย...อือ”
ร้องออกมาเสียงแผ่วเมื่อมือหนาของมินโฮเอื้อมมาสัมผัสที่ไหล่ขาว
ก่อนจะเปลี่ยนเป็นโอบแทน แม้ว่ามินโฮและซึงฮุนจะไม่ได้ก้าวเท้าเข้ามาในอ่างก็ตาม
“ยั่ว”
“ยอมรับ”
ซึงยุนตอบกลับอย่างไม่ทุกข์ร้อน ก่อนจะยกมือที่เปียกชื้นขึ้น
ช้อนเอาน้ำอุ่นรดบนลำคอตัวเองก่อนจะหัวเราะเบาๆเมื่อเห็นท่าทีของคนรัก
...เล่นกลืนน้ำลายพร้อมกันเสียขนาดนั้นจะไม่ให้ขำก็อดไม่ได้
ซึงยุนยกขาขึ้นชันก่อนจะโน้มตัวลูบมันเบาๆ เอ่ยออกมาเสียงแผ่ว
“ใจคอพี่จะไม่เข้ามาร่วมกับผมเลยหรอ”
ทั้งซึงฮุนและมินโฮต่างรู้ดีว่าซึงยุนนั้นมีหลายวิธีที่จะยั่วยวนให้เขาทั้งสองคนคลั่งตายโดยง่าย
มินโฮกัดฟันแน่นก่อนจะเอ่ยออกมา
“รีบๆอาบเถอะ พี่ไม่อยากให้เราโดนตรงนี้”
“แต่ผมอยากโดนนี่นา”
สวนกลับนิ่มๆก่อนจะใบหน้าแดง
ทั้งที่การกระทำสวนทางแต่กลับมีท่าทีเขินออกมาอย่างเห็นได้ชัด
มินโฮตัดสินใจอุ้มซึงยุนขึ้นจากอ่างน้ำทันทีเพราะซึงฮุนดูท่าจะทนไม่ไหว
ซึงฮุนรีบพาเจ้าตัวดีที่วันนี้นึกอยากจะยั่วแต่ก็ยังเขินมาอาบน้ำฝักบัวอีกครั้ง
ซึงยุนหัวเราคิกคักเมื่อทำสำเร็จ การยั่วยวนวันนี้ดูจะปลุกเร้าอารมณ์ทั้งสามคนได้ดี
ดูจากที่มินโฮแทบไม่พาไปเช็ดตัวสักนิดและซึงฮุนที่เริ่มปลดกระดุมเสื้อตัวเอง
ซึงยุนนั่งพิงหัวเตียงหลังจากที่มินโฮวางตัวเองลง
ยกขาขึ้นชันมากขึ้นเล็กน้อยก่อนจะยกตัว
“มานี่สิ...ที่รักของผม”
เอ่ยออกมาเสียงหวานก่อนจะได้รับเป็นแรงโถมตัวใส่
หัวเราะออกมาเมื่อแก้มของตนเองถูกทั้งซึงฮุนและมินโฮฟัดจนเจ็บ
แต่แขนทั้งสองกลับโอบลำคอคนรักให้ใกล้ชิดมากกว่านี้
ก่อนมินโฮจะเป็นฝ่ายผละลงต่ำก่อน ส่วนซึงฮุนที่ละออกเพื่อป้อนจูบให้อย่างรู้งาน
“อืม..”
ซึงยุนครางเครือออกมาด้วยความพึงพอใจ
ใบหน้าพริ้มยามที่ปลายลิ้นของตนเองเลียที่ริมฝีปากของซึงฮุน
“ขี้แกล้งนะเรา”
“ไม่ชอบหรอครับ”
ซึงยุนเอ่ยก่อนจะสอดมือที่กลุ่มผมนิ่มของมินโฮ
แอ่นอกให้อีกฝ่ายได้ใช้ริมฝีปากแนบชิดกับมันมากขึ้น
“ยั่วมากระวังไม่ได้นอน”
มินโฮเอ่ยออกมาก่อนจะขบฟันที่ยอดอกสวย ซึงยุนร้องออกมาเบาๆและตอบกลับ
“คืนนี้ก็ไม่ได้อยากนอนนี่นา จะให้ของขวัญ”
ซึงยุนปล่อยผมมินโฮก่อนจะดันให้ซึงฮุนนั่งลง
ขยับกายลงต่ำก่อนจะส่งมือเข้าที่กางเกงของซึงฮุน มินโฮละออกอย่างเข้าใจก่อนจะอ้อมไปทางด้านหลัง
สะโพกกลมของซึงยุนยกขึ้นราวกับจะยั่วยวนกัน
มินโฮปลดกางเกงตัวเองลงพอๆกับที่ซึงยุนถอดให้ซึงฮุน
ซึงฮุนลูบหัวของซึงยุนด้วยความเอ็นดูก่อนจะเอ่ย
“ความจริงไม่ต้องพยายามให้พวกพี่มากขนาดนี้ก็ได้นะ”
“ผมอยากทำให้อยู่แล้ว อย่าคิดมากสิ”
ซึงยุนควักแกนกายของซึงฮุนออกมาก่อนจะรูดรั้งช้าๆ
ส่งมืออีกข้างไปดึงมินโฮให้นั่งใกล้ๆกับซึงฮุนและรูดรั้งของมินโฮพร้อมกัน
“ซี๊ด..ซึงยุน”
“ไม่ชอบหรอ...หรือชอบแบบนี้”
แกล้งเอ่ยออกมาเหมือนกังวลใจเต็มทีก่อนจะส่งปลายลิ้นทักทายกับแกนกายของซึงฮุน
ผละออกและหันกลับไปทำกับมินโฮสลับไปมา
ทั้งคู่ต่างร้องออกมาในลำคอ ซึงยุนทำหน้าที่ได้ดีอย่างเกินคาด
ไม่ใช่ว่าไม่เคยทำ แต่นานๆครั้งที่ซึงยุนจะกลายเป็นแม่เสือยั่วสวาทขนาดนี้
ซึงฮุนก้มลงมองก่อนจะสบสายตากับซึงยุนที่เหลือบตามอง
ซี้ดปากเมื่อเรียวลิ้นสีสดตวัดส่วนบนอย่างซุกซน ก่อนจะยิ้มแผละออกมา
“มันใช่เรื่องไหมเนี่ย ทำแบบนี้แล้วยิ้มอ่ะหืม”
มินโฮเอ่ยออกมาอย่างเหลืออดเมื่อถุกกระทำเช่นกัน
ก่อนที่ซึงฮุนจะยกมือขึ้นและที่ไหล่ของมินโฮ
“พี่ไม่ไหวแล้ว...ก่อนนะ”
ผละออกเมื่อมินโฮพยักหน้าก่อนจะอ้อมไปทางด้านหลัง
ซึงยุนที่อยู่ในท่ากึ่งคลานเข่าร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อสัมผัสได้ว่าซึงฮุนตีที่สะโพก
“พี่ซึงฮุน! อ่ะ..อ๊ะ”
ร้องออกมาเสียงหลงเมื่อถูกแหวกก้อนนิ่มก่อนที่ซึงฮุนจะใช้ปลายลิ้นตวัดเลียช่องทางร้อนอย่างกระหาย
เสียงร้องของซึงยุนหายเมื่อมินโฮที่รอจังหวะนี้บีบที่แก้มนิ่มก่อนจะส่งกายร้อนเข้าริมฝีปาก
นี่โดนเอาคืนใช่ไหม
ซึงยุนคิดในใจก่อนจะน้ำตาคลอ
ทั้งความรู้สึกเสียดเสียวจากช่องทางหลังกำลังรุมเร้าและกายร้อนที่เล่นเอาริมฝีปากร้อนผ่าวตามกำลังสวนกระแทกอย่างไม่ปราณี
มินโฮยิ้มมุมปากก่อนจะพูด
“ชอบไหม”
“อึก...อือ..”
เอ่ยถามไปย่างนั้นเมื่อรู้ว่ายังไงก็ตอบไม่ได้อยู่ดี ก่อนที่ซึงฮุนจะละริมฝีปากออกและสอดสองนิ้วเข้าที่ช่องทางร้อนของซึงยุน
“อ่ะ พี่!!!อ๊าๆๆ”
ซึงยุนตีหน้าขาของมินโฮก่อนจะคายแกนกายออกมา
ร้องเสียงหลงเมื่อซึงฮุนสอดนิ้วและควานวนไปหมด เรี่ยวแรงที่เคยมีหายไปทันที
“ชอบไหมหืม เด็กดี”
ซึงฮุนเอ่ยออกมาก่อนจะสอดเพิ่มอีกหนึ่งนิ้ว
ใช้มืออีกข้างแหวกก้อนกลมทั้งสองออกเผยช่องทางฉ่ำที่ขยายตามจังหวะรูดรั้ง มินโฮยิ้มและรั้งให้อีกฝ่ายยืนเข่ามากขึ้น
ป้อนจูบรสหวานและเกี่ยวลิ้นพัลวัน
“อืม..อือ”
ซึงยุนร้องออกมาเบาๆเมื่อซึงฮุนถอนนิ้วทั้งสามออก ความวูบโหวงแล่นริ้วเข้ามาจนอดไม่ได้ที่จะผละออกจากมินโฮ
“เข้ามา..เข้ามาสิพี่ซึงฮุน”
เอ่ยออกมาซ้ำๆก่อนจะคล้องคอที่มินโฮ
ส่วนมืออีกข้างจับที่สะโพกของตนเองเพื่อเปิดช่องทางร้อนที่รอการเติมเต็ม
ซึงฮุนรูดรั้งแกนกายตัวเองจนมันขยายเต็มมือก่อนจะใช้มืออีกข้างแหวกก้นกลม บีบขย้ำไปมาเรียกเสียงครางด้วยความพึงพอใจของซึงยุนแผ่วเบา
“พี่ใส่แล้วนะ”
“ฮื้อ”
ซึงยุนเอ่ยรับก่อนจะถูกมินโฮดึงไปจูบ
ริมฝีปากแนบชิดเปียกชื้นจากการแลบลิ้นเลียกลีบปากบาง
ก่อนที่จะใช้ปลายลิ้นหยอกล้อกันแผ่วเบา
“อ๊ะ...อา”
“อืม...แน่นดีจริงๆ”
ซึงยุนใบหน้าขึ้นสีกับคำชมนั้น
ร่างกายขยับเชื่องช้าของซึงฮุนทำให้แปลกใจ รสรักของซึงฮุนอ่อนโยนกว่าปกตินัก
สูดปากก่อนจะเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อสะโพกสอบเริ่มขยับหลังจากแช่ไว้ชั่วครู่
“อา..พี่ซึงฮุน”
“อืม..”
“ดีจัง”
เอ่ยออกมาเองก็อายเอง มินโฮหัวเราะออกมาเสียงแผ่วเมื่อเห็นใบหน้าเคลิบเคลิ้มของซึงยุนกับการส่ายสะโพกรับจังหวะของซึงฮุน
“ชอบน่าดูเลยนะหืม ซึงยุนอา”
ยกมือขึ้นลูบกลุ่มผมนิ่มก่อนจะรั้งให้เงยหน้ามากขึ้น
มินโฮดูดดึงที่ไหปลาร้าสวยพร้อมกับที่ซึงฮุนดูดดึงที่ไหล่เล็ก ซึงยุนเชิดหน้า
รสรักละมุนละไมกว่าที่คาดคิดทำให้รู้สึกล่องลอย
มินโฮครอบครองที่ยอดอกสวยอีกครั้ง หน้าอกของซึงยุนขยับแรงตามจังหวะหายใจ
ได้ยินเสียงหอบครางของซึงยุนตีปนกับของซึงฮุนไปหมด ซึงฮุนไสกายแนบชิดมากขึ้น
เสียงน้ำเฉอะแฉะน่าอายดังจากช่องทางร้อนทำให้อารมณ์รักขึ้นสูง
มินโฮดูดดึงยอดอกและส่งมืออีกข้างรูดรั้งแกนกายเล็กของซึงยุน
ซึงยุนเชิดหน้าเมื่อถูกเล้าโลมอย่างหนักหน่วง
ซึงยุนจิกผมมินโฮก่อนที่ปลายคางจะถูกซึงฮุนจับให้หันไปรับจูบ
เรียวลิ้นตวัดรับอย่างไม่อิดออก ก่อนที่จะสะบัดหน้าหนี
“ฮื้อ พี่ ผมจะ อึก”
“อา...ซึงยุนอา”
น้ำสีขุ่นพุ่งเปรอะที่มือของมินโฮก่อนที่มินโฮจะตะกองกอดซึงยุน
ร่างกายของซึงยุนกระตุกด้วยความกระสัน ขบฟันลงที่ไหล่ของมินโฮจนมินโฮนิ่วหน้า
ก่อนซึงฮุนจะถอนกายออกและกระแทกใส่เต็มแรงเพื่อปลดปล่อยแรงอารมณ์ทั้งหมดในร่างกายของซึงยุน
ซึงฮุนลูบแก้มซึงยุนก่อนจะจูบขมับแผ่วเบา
“เด็กดี...”
“ฮื้อ”
ซึงยุนยิ้มออกมาก่อนจะขยับกายออก
ร้องออกมาเสียงแผ่วก่อนจะส่งมือรูดรั้งแกนกายมินโฮที่นั่งอยู่ด้านหน้า
“พักก่อนไหมซึงยุน”
“ไม่เอา อึก..จูบหน่อย”
ซึงยุนยกสะโพกก่อนจะกดตัวลง ร้องขอจูบแบบอ้อนๆก่อนที่มินโฮจะยิ้มออกมา
ประทับริมฝีปากที่อวัยวะเดียวกัน ขยับร่างกายให้ซึงยุนได้พิงซึงฮุนก่อนจะถอนจูบออก
จับสะโพกของซึงยุนให้วางบนเตียงนุ่มทั้งที่ไม่ได้นำแกนกายออก
ก่อนที่จะค่อยๆเริ่มขยับเมื่อซึงยุนสอดแขนใต้ข้อพับเข่าและรั้งออกกว้าง
คราบน้ำขุ่นก่อนหน้านี้เปรอะตามปลีน่องของซึงยุน
มินโฮมองมันก่อนจะสวนกระแทกกายช้าๆ รสรักของมินโฮยังคงนุ่มนวลไม่เปลี่ยน
มินโฮมองซึงยุนที่ตอนนี้เริ่มจูบกับซึงฮุนอีกครั้ง ร่องรอยตามอกขึ้นสีแดง
เข้มบ้างจางบ้างเป็นตัวเร้าอารมณ์อย่างดี
ร่างกายของซึงยุนดูจะเป็นอะไรที่น่าหลงใหลที่สุด
“ฮื่อ..อ๊ะ”
“อืม...ดี แน่นจัง ยังไม่ชินอีกหรอ”
มินโฮพูดออกมาก่อนจะได้รับแรงฟาดเบาๆของซึงยุน
“ใครมันจะ...อ๊ะ ฮื่อ อย่าสวน..”
ร้องออกมาเมื่อมินโฮแกล้งสอดใส่แรงๆ
ก่อนจะขยับมือรูดรั้งแกนกายของซึงยุนที่เริ่มมีอารมณ์อีกครั้ง
ซึงฮุนหัวเราะน้อยๆกับบทสนทนาก่อนจะซับจูบที่ไหล่
หยาดเหงื่อของซึงยุนไหลออกมาทั้งที่อากาศเย็น แต่ทั้งสามกลับไม่รู้สึกหนาวสักนิด
เสียงหอบหายใจของซึงยุนดังขึ้นทุกขณะ มินโฮยกขาเรียวขึ้นเกี่ยวเอวสอบก่อนจะขยับเร็วมากขึ้น
ไสกายเข้ารับความอุ่นร้อนที่ตอบรับเป็นอย่างดีของซึงยุนก่อนจะจูบขมับชื้น
“ฮื่อ พี่ เร็วๆ”
“อา...อีกนิด”
ซึงยุนร้องออกมาก่อนจะกัดฟันแน่นเมื่อมือของซึงฮุนบีบคลึงที่ยอดอกทั้งสองข้าง
เรียวลิ้นเปียกชื้นตวัดเลียที่ใบหูก่อนจะหอบหายใจใส่
ซึงยุนขนลุกไปทั้วกายก่อนจะยกแขนจิกที่ไหล่ซึงฮุน สูดปากด้วยอารมณ์ที่พุงสูงและขยับสะโพกตอบรับมินโฮ
“อ๊ะ”
“อือ...ดีครับ ดี”
“อ่ะ..อา อ๊ะ!!!”
สอบสะโพกใส่จนลึกสุดก่อนจะกระตุกกายเต็มแรง มินโฮเชิดหน้าก่อนจะยกยิ้มมุมปากเมื่อปลดปล่อยออกมาจนล้นช่องทางร้อน
เสือกไสกายให้อีกฝ่ายร้องเสียงหลงและผละออกก่อนจะใช้ริฝีปากครอบครองแกนกายที่ยังไม่ได้ปลดปล่อย
ซึงยุนจิกมือที่กลุ่มผมทีขยับขึ้นลงแน่นทั้งที่ริมฝีปากยังจูบกับซึงฮุน
ก่อนที่จะถึงจุดสูงสุด ร่างกายสั่นสะท้านและสอบสะโพกใส่ปากของมินโฮ
ปลดเปลื้องอารมณ์ทีมีเต็มหน่วยก่อนจะน้ำตาคลอ
บทรักจบลงเล่นเอาหอบเหนื่อยไปหมด
ผละริมฝีปากออกก่อนซึงยุนจะต้องเขินอายเมื่อเห็นคราบน้ำคาวเปรอะที่ปากของมินโฮ
มินโฮกลืนกินจนหมดก่อนจะใช้หลังมือเช็ด
“อร่อยดี”
เอ่ยออกมายิ้มๆก่อนจะหอมแก้มซึงยุน ซึงฮุนหอมที่หน้าผากชื้นของคนที่หมดแรงพิงอกตัวเอง
หัวเราะออกมาเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายตาปรอย
“ไปอาบน้ำก่อนนะซึงยุนอา เดี๋ยวพี่อาบให้”
ซึงยุนยกแขนก่อนทีซึงฮุนจะอุ้ม
สูดปากเพราะปวดระบบไปหมดก่อนจะมีมินโฮเดินตามมาติดๆ
ร่างกายเปลือยเปล่าอยู่ใต้ฝักบัวก่อนที่ซึงยุนจะเอ่ยออกมาทั้งที่ตาจะปิด
“ชอบของขวัญที่ให้หรือเปล่าครับ”
“ซึงยุนเป็นของขวัญที่ดีที่สุดของพวกพี่แล้ว อย่าคิดมากเลย อาบน้ำนอนนะเด็กดี”
มินโฮที่เข้ามาทีหลังไม่ได้ตอบอะไร
ก่อนที่จะรีบอาบน้ำให้อีกฝ่ายสบายตัว ย้ายไปนอนอีกห้องเพราะคงนอนห้องใหญ่ไม่ได้
ก่อนจะวางซึงยุนลงเบาๆ ทั้งมินโฮและซึงฮุนต่างทิ้งตัวนอนคนละฝั่ง
สอดแขนรองคอและกอดที่เอวอีกฝ่าย มอบจูบแสนหวานให้ซึงยุนหลับฝันดีเช่าทุกคืนก่อนจะดับไฟลง
“ฝันดีครับ”
“ฝันดีนะ”
“ฮื้อ”
ซึงยุนตอบรับ ก่อนจะซุกตัวหาไออุ่น
จบลงกับค่ำคืนแสนหวานและของขวัญแสนพิเศษไปอีกวัน
#ฟิคหลุมพราง
#KANGSONGLEE
