Story : Shining Smile
Rate : NC 18+
PS. มันคือฟิคแก้บน เพราะฉะนั้น...อ่านเบาๆนะ
“ฮยอง”
มินโฮเรียกอีกฝ่ายที่เดินลงจากเวที
ซึงฮุนหันมามอง
เพียงแค่สายตาที่ส่งมาดูเรียบนิ่งแต่กลับทำให้หัวใจของมินโฮร้อนรุ่มขึ้นมาโดยง่าย
ถ้ามินโฮจะบอกว่าหวง...
มินโฮหวงรอยยิ้มที่อีกฝ่ายยิ้มออกมา
ถึงมันจะดูบ้าบอมากมายแค่ไหนก็ตามที่จะไปหวงรอยยิ้มที่อีกฝ่ายมอบให้แฟนคลับก็ตามที
“มินโฮ เรียกฮยองทำไม” ซึงฮุนหันกลับมาเอ่ยเมื่ออีกฝ่ายดูท่าทีอึ้งๆ
ขาสองข้างรีบก้าวเดินเนื่องจากตารางงานที่ต่อเนื่อง มินโฮพยายามเดินตามมาเร็วๆแต่ผู้คนที่ล้อมหน้าล้อมหลังกลับไม่เป็นใจ
จนเมเนที่เห็นซึงฮุนเดินช้าลงทั้งๆที่รีบต้องคว้าเอวซึงฮุนให้เดินเข้ารถ
มินโฮมองนิ่งกว่าเดิม
นั่นฮยองของเขานะ
มาแตะตัวง่ายเกินไปแล้ว
หวง....
“ทำตัวเป็นเด็กหวงของเล่นไปได้
มินโฮฮยอง”เป็นแทฮยอนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเดินตามหลังมา พูดกระซิบเบาๆ”หวงนักก็ตามไปสิ
ไม่ใช่มายืนเป็นหุ่นยนต์แบบนี้”
มินโฮเหลือบสายตามามองแทฮยอนที่ยิ้มเจ้าเล่ห์
“เด็กบ้านี่”
“ดีกว่าคนหึงงี่เง่าแบบฮยองเหอะ”
“อย่าให้ถึงตานายบ้างละกัน ฉันจะให้ซึงยุนจัดหนักๆ”
พูดด้วยความหงุดหงิดแม้ริมฝีปากฉีกยิ้มให้แฟนคลับก็ตาม ก่อนเดินไปขึ้นรถอีกคัน
ไม่รู้ทำไมช่วงสองสามวันมานี้มินโฮหงุดหงิดเป็นพิเศษ
แม้ว่าภายนอกจะยิ้มแค่ไหนก็ตาม
แต่ถ้าสังเกตดีๆ เขาจะนั่งติดซึงฮุนฮยองเสมอ
“หรือว่ามันเป็นเพราะรู้สึกแต่ไม่ได้ระบายหล่ะหือ”เสียงจินวูฮยองที่ยอมละจากโทรศัพท์เอื้อมตัวมากระซิบที่หู
ขัดกับความคิดที่จมดิ่งของมินโฮจนสะดุ้ง
“ไม่สบายใจอะไรหล่ะหือมินโฮ ฮยองเห็นเราขมวดคิ้วมาสักพักละนะ”
“ฮยองมาไม่ให้ซุ่มให้เสียง”
“ฮยองนั่งตรงนี้นานแล้วนะ” ส่งยิ้มก่อนจะพิงเบาะรถ
“นี่ไม่ได้พักเลยใช่ไหมมินโฮอา”
“ก็..ใช่ครับฮยอง”
“คิดถึงคนบนรถอีกคันหรอ”
“...”
“ไม่ได้อยู่ด้วยกันเลยละสิพักนี้อ่ะ”
“ฮยองจะพูดอะไรกันแน่เนี่ย”
มินโฮหรี่ตามองฮยองของวงที่พูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ
เป็นรอยยิ้มที่ดูสวยราวกับเจ้าหญิง แต่จริงๆนี่เป็นฮยองตัวร้ายชัดๆ
“เปล่าหรอก ก็เห็นนายหงุดหงิด”
ผละตัวจากเบาะออกมาก่อนจะส่งยิ้มกว้างตบท้าย
“เอางี้ไหม เดียวฮยองจัดให้ฟินๆเลย แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะ”
“ฮยองรู้หรอว่าผมต้องการอะไร” หันไปมองก่อนเลิกคิ้วเบาๆ
“รู้หรอกน่า แค่แลกกันนิดหนึ่ง”
“แลกอะไร”
“มินโฮแค่....”
“อ๋า วันนี้เหนื่อยจังเลย”ซึงฮุนบิดขี้เกียจก่อนเดินนำเข้ามาที่หอ
“บ่นจริงๆ”แทฮยอนส่ายหน้าอุบอิบหลังจากเดินตามซึงฮุนเข้ามา
“ก็นิดหนึ่งน่า แล้วนี่นายต้องไปถ่ายรายการอีกใช่ไหมแทฮยอนอา”
“ใช่ครับ” แทฮยอนเหลือบสายตาไปทางซึงยุนที่เดินตามหลังมา
แต่ตอนนี้ถอดรองเท้าและเดินผ่านหน้าไป ซึงฮุนเลิกคิ้ว
“ทะเลาะกันหรอแทฮยอน”
“เปล่าหรอกน่าฮยอง ผมกับซึงยุนอ่ะหรอจะทะเลาะกัน”
แทฮยอนพูดปัดๆแต่สายตากลับมองตามคนตัวบางที่เดินปิดประตูเข้าห้องไปแล้ว
“ฮยองว่าลองเข้าไปคุยสักสิบนาทีไหม”
“แต่..”
“เดี๋ยวฮยองบอกเมเนให้ว่าให้รอ”
“ขอบคุณครับ”แทฮยอนส่งยิ้มให้ก่อนจะเดินเข้าห้องซึงยุนไป
ซึงฮุนถอนหายใจก่อนจะยิ้มออกมา
เด็กก็คือเด็ก
ต่อให้โตแค่ไหนก็มีงอนกันบ้างแหละ
ว่าแล้วก็มองหาเด็กของตัวเองอีกคนที่ไม่รู้ว่าจะขึ้นมาหรอยัง กดเบอร์หาเมเนเพื่อบอกเกี่ยวกับแทฮยอน
มือขวาเปิดตู้เย็นเพื่อหาน้ำเย็นขึ้นดื่ม
“ซึงฮุนฮยองงงงงง”เสียงใสๆของใครบางคนดังนำมาก่อนที่ฝีเท้าจะมาหยุดที่ห้องพักผ่อน
“อ้าว มาได้ไงเนี่ย”
“มาเล่นเกมส์” เสียงแหบๆตอบออกมา เป็นจุนฮเวกับจินฮวานที่มาหา
“เดี๋ยวนะ มาได้ไงเนี่ย”
“แวะรับมา” เป็นเสียงมินโฮที่เอ่ยขึ้นมาก่อนจะเดินดิ่งไปที่ประตูห้องของตัวเองและปิด
เหมือนเดจาวูแว๊บมาชอบกล
ซึงฮุนส่ายหัวเบาๆ เหลือบสายตามองจินวูฮยองที่มองที่จินฮวานไม่วางตา
แทบกินเลยไหมหล่ะ มองซะขนาดนั้นแล้วอ่ะ
“กร๊าซซซซ” ซึงฮุนละสายตาจากมือถือเมื่อจุนฮเวร้องออกมาด้วยความขัดใจ
หัวเราะออกมาเมื่อเห็นท่าทีอีกฝ่ายที่ดูจะหัวเสียไม่น้อย จินวูฮยองของเขายกยิ้มเพราะตนเองคือผู้ชนะ
“ฮยองอ่ะ ไม่ออมมือให้ผมเลย”จุนฮเวพูดงืมงำๆ
ซึงฮุนหัวเราะออกมาเมื่อเห็นท่าทีเหวี่ยงๆนั่น
“อ่า ซึงฮุนอา” จินวูหัวเราะน้อยๆก่อนจะหันมาพูด
“จุนฮเวต้องกลับแล้วหล่ะ ไปส่งน้องหน่อย”
“หือ แล้วจินฮวานหล่ะ”
“นอนนี่”ส่งยิ้มที่ดูไม่มีพิษภัยให้ก่อนจะหันไปยิ้มให้อีกคนที่นั่งอุ้มโอ๊ตเขินเล่น
จุนฮเวมองบนก่อนจะลุกขึ้น
“ฮยองไปส่งผมดิ เมเนฮยองมารอละ”
“นายก็นอนนี่ก็ได้นี่นา”
“ไม่เอาอ่ะ ไม่ชิน”
“ตามใจนายละกัน” เดินคู่กับจุนฮเวออกมาก่อนจะสะดุดสายตากับมินโฮที่มองมาแต่ไม่ได้พูดอะไร
“เฮ่อ กลับดีๆนะ ฮยองส่งแค่นี้”
“คร้าบๆ”จุนฮเวโบกมือก่อนจะเดินขึ้นรถไป
ถอนหายใจออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
เหมือนวันนี้มินโฮจะงอแงชอบกล
“เดียวแวะซื้อขนมไปง้อดีกว่า”
ซึงฮุนเดินเข้ามาให้หอก่อนจะตรงไปที่ครัวเพื่อจะเอาไอศกรีมไปแช่ แต่สายตากลับสะดุดกับมินโฮที่ยืนกินน้ำอยู่
มินโฮคงมองไม่เห็นว่าซึงฮุนเข้ามาถึงยังยืนกระดกน้ำนิ่งๆแบบนั้น
มือขวาของมินโฮยกขึ้นเพื่อปาดน้ำที่ไหลออกมาจากริมฝีปากจนเลอะลำคอ
เสื้อกล้ามที่มินโฮใส่เผยรอยสักที่ซึงฮุนก็ไม่ได้เห็นมาสักพักเนื่องจากอีกฝ่ายมักแต่งตัวมิดชิด
เผลอจ้องนานจนมินโฮที่หันมาเห็นเดินเข้ามาใกล้แล้วเอ่ยทัก
“ฮยอง”
“ห๊ะ หือ”ซึงฮุนสะดุ้งเบาๆ
ให้ตาย นี่เขาเผลอจ้องอีกฝ่ายไปนานแค่ไหนกัน
“น้ำลายย้อยแล้ว เก็บอาการหน่อย”
ซึงฮุนยกมือขึ้นเช็ดมุมปากทันที
แต่กลับไม่มีอะไร
ไอ้เด็กนี่หลอกเขา
เอาถุงไอศกรีมที่ซื้อมาฟาดอีกฝ่ายก่อนเดินปึงปังเข้าครัวไป
มินโฮที่เห็นดังนั้นก็ยิ้มมุมปากก่อนจะเดินตามไป
“ฮยองซื้ออะไรมา”
“ไอศกรีม ซื้อมาให้นายนั่นแหละ” พูดงืมงำๆเพราะแกะทานเองและคาบไว้
ก่อนที่มือจะจับที่เหลือใส่ไว้ในช่องฟรีซ
ก้มๆเงยๆอยู่อย่างนั้นจนไม่รู้ว่ามินโฮยืนอยู่ด้านหลัง
“ฮยองอ่า” เสียงแหบต่ำก่อนจะกระซิบอีกฝ่ายที่หูแผ่วเบา ซึงฮุนชะงักค้างมือที่กำลังจะปิดประตูตู้เย็น
มินโฮที่เห็นอย่างนั้นเผลอยิ้มมุมปากออกมา จงใจวางมือทาบคนที่อยู่ข้างหน้าก่อนจะปิดประตูแผ่วเบา
ส่วนอีกข้างจับสะโพกที่โก่งอยู่ บีบคลึงบ้างเพื่อแกล้งอีกฝ่าย
ซึงฮุนหันมาถลึงตาใส่ แต่กลับชะงักเมื่ออีกฝ่ายอยู่ใกล้กว่าที่คิด
“ฮยองอ่า...”เรียกซ้ำๆก่อนจะดันอีกฝ่ายที่ร่นตัวจนติดตู้เย็น
มือคว้าไอศกรีมแท่งที่อยู่ในปากอีกฝ่ายออกมาก่อนจะละเลียดชิม
รสช็อคโกแลตที่แทรกซึมอยู่ในปากยังไม่วาบหวามเท่าสายตาที่มินโฮมองมาทางซึงฮุนแม้แต่น้อย
ไอ้เด็กนี่...
หัวใจซึงฮุนเต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่เมื่อเจอสายตานิ่งๆทอดมองมาทางตน
ซึงฮุนยกมือขึ้นมาเพื่อสัมผัสใบหน้าเพียงแผ่วเบาก่อนจะดึงริมฝีปากมินโฮจนร้องออกมา
“แย่งฮยองกินทำไมหืมมินโฮอา”
“ฮยองไม่สนใจผม”
“ตอนไหนหล่ะที่ฮยองไม่สนใจ”
มินโฮดึงไอศกรีมทีตนเองกินหมดออกก่อนประทับริมฝีปากแผ่วเบา
รสหวานแทรกซึมมาจนซึงฮุนได้แต่ตัวแข็งทือ
ยกแขนตีอกเด็กตรงหน้าไปสองสามทีก่อนมินโฮจะละริมฝีกปากออก
“บ้าจริงๆ ถ้าเกิดคนอื่นมาเห็นจะทำไงห๊ะ”
“งั้นฮยองอ่า”
“...”
“คืนนี้มานอนห้องผมไหม”
“ทำไมต้องไปหือเด็กน้อย”
“ก็...อยากง้อผมไม่ใช่หรอ”
“...”
“ง้อผมมันไม่ยากหรอกฮยอง”ยกยิ้มมุมปากก่อนผละออกมาเพื่อให้ซึงฮุนยืดตัวเต็มที่
“โกรธอะไรฮยองกันแน่เนี่ยมินโฮ”
“ก็เปล่า...”
“....”
“..แค่หวงรอยยิ้มอีซึงฮุนแค่นั้นแหละ”
อากาศวันนี้ค่อนข้างจะเย็นสบายด้วยซ้ำ
แต่ไม่รู้ทำไมรู้สึกใบหน้ากลับร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่
“ก็งานทั้งนั้น” ก้มหน้าตอบงืมงำๆ
มินโฮที่เห็นดังนั้นก็ยกยิ้มพึงพอใจออกมา
ว่าจะโกรธให้อีกฝ่ายง้อเล่นซักหน่อยก็โกรธไม่ลง
ฮยองของเขาน่ารักขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน
มินโฮถอนหายใจออกมาหนักหน่วงจนซึงฮุนเงยหน้าขึ้นมามอง
“ฮยอง”
“หือ”
“จะต่อยผมก็ได้นะ แต่ผมอยากอ่ะ”
ไอ้....
ซึงฮุนหมดคำพูดก่อนจะร้องเหวออกมาเมื่ออีกฝ่ายดึงข้อมือเพื่อลากตัวเองเข้าห้องนอน
อยากแล้วก็เกลี้ยกล่อมดีๆสิ ไม่ใช่เอะอะก็ลากเข้าห้องแบบนี้
“ไม่ได้มินโฮ วันนี้จินฮวานมานอนที่หอ”
“ช่างน้องเขาเถอะฮยอง จินวูฮยองก็อยู่”
มินโฮดึงซึงฮุนเข้าห้องก่อนจะล็อคประตู
เสียงประตูที่ล็อกเหมือนเป็นสัญญาณว่าซึงฮุนคงไม่รอดแน่ๆคืนนี้
“มะ...มินโฮ พรุ่งนี้เรามีงาน อื้อ”
มินโฮประกบริมฝีปากซึงฮุนก่อนที่ฮยองจะดื้อมากกว่านี้
ขบเม้มละเลียดคราบไอศกรีมที่ยังมีหลงเหลืออยู่ที่ริมฝีปากบาง
ซึงฮุนหลับตาปี๋เพราะตั้งรับไม่ทัน ท่าทีน่ารักนั่นอยู่ในสายตาของมินโฮ
มันน่ารักจนอดใจไม่ไหวที่จะจับมือทั้งสองข้างของอีกฝ่ายมาคล้องคอตัวเอง
มือบีบสะโพกเบาๆเพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายกังวลเกินไป
“ผมจะทำเบาๆนะ”
“รอบเดียวได้ไหม”
มินโฮยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มที่ทำให้ซึงฮุนหนาวสันหลังชอบกล
“งั้นฮยองออนท็อป”
“ฮยองอายอ่ะ”
“มากกว่านี้ก็เคยแล้วเหอะ”
“...”
“ทำไหมหืม ซึงฮุนฮยองอ่า”
มินโฮถามแต่ไม่ได้สนใจคำตอบมากมาย
ยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อหยอกอีกฝ่ายสำเร็จ
รอยยิ้มเด็กๆแสดงออกมาให้ฮยองในอ้อมกอดเขินเล่นก่อนจะแนบชิดกันมากกว่าเดิม
ส่วนสูงของซึงฮุนกับมินโฮใกล้เคียงกันมากจนแทบไม่ต้องย่อตัวมากมาย
มินโฮเอียงคอก่อนแนบริมฝีปากลงบนความหอมหวานตรงหน้า
ตอนนี้อีกฝ่ายไม่ได้ขัดขืนอะไรแถมดูจะให้ความร่วมมือมากขึ้นกว่าเดิมเพราะมือขาวเริ่มสอดเข้ากลุ่มผมและขยุ้มมันแผ่วเบา
อ้าปากเล็กน้อยเมื่อได้จังหวะก่อนมินโฮจะสอดลิ้นเข้าไปด้วยความระมัดระวัง
หอมหวานและนุ่มนิ่ม
สิ่งที่สัมผัสได้ไม่ว่ากี่ครั้งที่เขาจะลิ้มรสก็ตาม
ลมหายใจของซึงฮุนเริ่มขาดห้วงเมื่อลิ้นที่เกี่ยวพันเริ่มระรัวมากขึ้น
มือทั้งสองข้างลดลงบีบไหล่ของมินโฮแน่นเมื่อมือของอีกฝ่ายสอดเข้ามาที่เสื้อ
ไล่นิ้วไปตามหน้าท้องให้มวนเล่นก่อนที่มินโฮจะละออกและถอดเสื้อของซึงฮุนโดยที่ซึงฮุนเองก็ยอมยกแขน
ไม่มีความขัดขืน
มีเพียงความต้องการ
เสียงหอบหายใจเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆตามแรงอารมณ์
แผ่นหลังที่แนบชิดผืนเตียงนั้นดิ้นไปมา
มินโฮเริ่มหอมแก้มอีกฝ่ายก่อนจะละเลียดเลียที่ใบหู ไล่ลงมาที่ลำคอขาวที่ทำให้อดใจแทบไม่ไหว
ใช้ฟันกัดเบาๆจนซึงฮุนต้องร้องห้ามไม่ให้ทำรอย
แต่ผิวนุ่มนิ่มกับความขาวใสของอีกฝ่ายมันทำให้อดใจที่จะฝากรอยไม่ได้จริงๆ
“อ่า...มินโฮอา”ร้องครางแผ่วเมื่อแรงดูดดึงเกิดขึ้นบริเวณไหล่
พยายามไม่ให้อยู่ในเขตที่จะมองเห็นก่อนจะครอบครองยอดอกสีสวยที่เขาชอบ
มืออีกข้างปรนเปรออีกฝ่ายให้เสมอกันก่อนจะลูบผิวสะเปะสะปะไปทั่ว
บีบคลึงจนเป็นรอยแดงจางๆให้ดูน่ากินมากกว่าเดิม
ละกายออกให้อีกคนหายใจสะดวกขึ้นเพื่อปลดเสื้อผ้าของตัวเองออก
ดึงกางเกงของซึงฮุนออกเพียงแค่ข้างเดียวเพราะอะไรๆก็ดูจะไม่คอยท่า
มือกอบกุมแกนกายของซึงฮุน รูดรั้งขึ้นลงเบาๆ
“มินโฮ แรง”
“หืม ผมไม่ได้ยิน”
มินโฮยิ้มออมาเมื่อเห็นคนที่นอนดิ้นเร่า
แกล้งกันอีกแล้ว
ซึงฮุนจิ๊ปากอย่างขัดใจน้อยๆ ถึงตอนแรกเขาจะไม่สมยอม
แต่กับอารมณ์ตอนนี้มันต่างกัน ซึงฮุนลุกขึ้นก่อนจะคุกเข่ายืนคร่อมหน้าขาข้างหนึ่งของมินโฮ
แกนกายเสียดสีมินโฮจนต้องร้องออกมากับความร้อนแรงที่อีกฝ่ายแสดงออกมา
“จะหายโกรธกันได้ยังมินโฮอา...”
มินโฮเงยหน้ามองอีกฝ่ายที่คล้องคอและดึงให้แนบอก
รอยยิ้มมุมปากส่งต่อให้ซึงฮุนก่อนที่ซึงฮุนจะก้มลงมาดูดดึงริมฝีปากของคนขี้แกล้ง
ก็รู้ว่าอีกฝ่ายแกล้ง แต่ก็ยอมให้อีกฝ่ายเสมอ
จะว่าเขาเป็นฮยองที่ตามใจก็ไม่เชิง
จับมืออีกฝ่ายขึ้นมาก่อนจะเลียนิ้วแผ่วเบา มินโฮกลืนน้ำลายก่อนชักมือออกเมื่อเห็นว่าชุ่มฉ่ำพอแล้ว
ถูนิ้วกับช่องทางด้านหลังซึงฮุน ค่อยๆสอดเข้าไปแผ่วเบาเพราะกลัวอีกฝ่ายเจ็บ
คิ้วที่ขมวดบ่งบอกอารมณ์ของซึงฮุนได้ดี มินโฮจับคออีกฝ่ายโน้มจูบอีกครั้ง
แช่นิ้วที่เข้าไปแล้วสักพักก่อนจะเริ่มขยับมัน
“อือ...มิ มันเสียว”
“แปปหนึ่งนะฮยอง อ่า..”เพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไป
สะกดกั้นอารมณ์ไม่สอดใส่รุนแรงเพราะไม่อยากให้อีกคนเจ็บไปมากกว่านี้
“มะ ไม่ไหวแล้ว ใส่เข้ามาเถอะ”
ซึงฮุนดึงมือมินโฮออกจนมินโฮหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ
เอื้อมมือมารูดรั้งแกนกายมินโฮสองสามที
ก่อนที่ซึงฮุนยกตัวขึ้นและค่อยๆกดตัวลง มินโฮซี๊ดปาก มือจับสะโพกซึงฮุนก่อนจะตีมันเบาๆให้อีกฝ่ายกระสันเล่น
“เจ็บไหมฮยอง”
“อื้อ...มะ ไม่” ซึงฮุนพูดเสียงแผ่วก่อนจะค่อยๆยกสะโพกขึ้น
ต่างคนต่างร้องออกมา
ทั้งรู้สึกดี ทั้งอิ่มเอมหัวใจ
“ฮะ ฮยองน่ารักมาก”
“แล้วรักไหมมินโฮ” ก่อนจะร้องออกมาเสียงหลงเมื่อคนใต้ร่างสวนสะโพกรัว
มินโฮทนไม่ไหวเมื่ออีกฝ่ายทำท่าทางน่ารักขนาดนั้น
คนอื่นอาจมองยังไมมินโฮไม่รู้ แต่ในสายตาเขาแล้วซึงฮุนเป็นคนที่น่ารัก
น่ารักมาก...จนแทบอดใจไม่ไหวทุกครั้งไป
มินโฮดันอีกฝ่ายให้นอนราบบนที่นอนก่อนสวนสะโพกช้าเร็วสลับกันไป
ซึงฮุนมองมินโฮที่หลับตาพริ้มก็ยิ้มออกมา
เขายิ้ม....เพราะเห็นมินโฮมีความสุข
มินโฮลืมตามองก่อนจะชะงักกับรอยยิ้มนั้น
“ยิ้มน่ารักนะเราอ่ะ”แกล้งแซวก่อนจะสวนสะโพกเร็วขึ้นกว่าเดิมเมื่อความเสียวซ่านแล่นมาจากช่องทางที่ตอนรัดแกนกายระรัว
ซึงฮุนเชิดหน้าครางออกมาแม้เสียงไม่ดังมากแต่กลับให้อารมณ์ของมินโฮเองขึ้นได้ไม่หยุด
มินโฮก้มลงจูบอีกฝ่ายก่อนมือจะรูดรั้งแกนกายซึงฮุน
“อื้อ...มินโฮ ฮยองจะ...”
“อืม...อ่า ซึงฮุนอ่า”
ร้องออกมาแผ่วเบาก่อนที่จะปลดปล่อยออกมาพร้อมๆกัน ซึงฮุนจิกอีกฝ่ายแน่น
กระตุกระรัวจนมินโฮอดไม่ได้ที่จะหอมแก้มอีกฝ่าย ช่องทางข้างหลังยังคงรัดแน่นเสมอ
“อืม ฮยองอย่ากระตุกสิ”
“ฮื้อ..มินโฮ เพิ่งเสร็จไม่ใช่หรอ”ร้องออกมาเสียงอ่อนแม้สะโพกจะเริ่มโยกเบาๆ
“ฮยองน่ารักที่สุดเลย”
“อื้อ...รักนายนะ”
“รักฮยองเหมือนกันครับ”
#ALLBBHN
[ก็บอกแล้วว่าฟิคแก้บน ]
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น