[SF] Lee seunghoon x Song Minho
Story : You’re Mine [4]
"มะ..มินโฮ"ผมกัดฟันแน่น เอวสวนกระแทกรัวเมื่อเห็นสีหน้าอีกฝ่าย
มินโฮร้องออกมาเสียงหลงอยู่ใต้ร่างของผมเอง
ด้วยความที่ไม่ได้ทำกับมินโฮมานาน และตัวมินโฮเองก็ไม่ได้มีอะไรกับใครเลย ทำให้ช่องทางคับแน่นไปหมด
“อ่ะ อา ซึงฮุน”อีกฝ่ายจิกบ่าผมแน่น
อา
คิดถึงจัง
“ฮยองจะทำอะไร”มินโฮพูดออกกมาเสียงหอบเมื่อผมเริ่มเปลี่ยนจังหวะให้ช้าลง
ดึงอีกฝ่ายขึ้นมากึ่งนั่งก่อนสอดตัวลงนอน
“ออนท็อปให้หน่อย”
“มันใช่เวลาไหม...”
“นะครับมินโฮอา”ผมพูดเสียงอ้อนๆ อีกฝ่ายทำหน้าบึ้งก่อนจะพยายามลุกออก
“ไม่ทงไม่ทำแม่งละ หิวน้ำ”มินโฮลุกออก
แก่นกายหลุดออกจากช่องทางหลังทำมินโฮเสียววูบ แต่ความขี้งอนคงมีมากกว่า
อีกฝ่ายเดินกะเผลกออกไป
ผมมองคราบน้ำรักที่ไหลเยิ้มออกมาจากหว่างขายาวสีน้ำผึ้งนั้น
อา...เสียดายจังแฮะ
แต่คิดว่าผมจะยอมจบแค่นี้หรอ
ยังไม่หายคิดถึงเลย...
“อ่ะ ทำอะไร”มินโฮร้องเสียงหลงเมื่อผมกอดอีกฝ่ายทางด้านหลัง ก่อนจะผลักอีกฝ่ายให้คว่ำหน้าบนโต๊ะทานอาหาร
อืม
ก็เหมาะอยู่นะ
ของกินน่ากินมากขนาดนี้
“ก็หิวน้ำไม่ใช่หรอ เด็กขี้งอน”สอดใส่เข้าไปทันทีที่พูดจบ
มินโฮเงยหน้าร้องเสียงหลง
ผมเอื้อมมือไปรูดรั้งแก่นกายอีกฝ่าย บดขยี้แรงๆจนน้ำซึมออกมา
ก่อนจะละมือออกและเอานิ้วยัดไปในปากอีกฝ่าย
น้ำใสไหลหนืดมาตามง่ามนิ้ว
ช่องทางด้านหลังตอดผมถี่ยิบจนต้องสูดหายใจลึกๆเพื่อระบายความเสียว
ไม่ไหว
ความคับแน่นนี้...
มินโฮพยายามหันหน้ามาเพื่อมองผม
แต่ผมเลือกที่จะยกขาซ้ายอีกฝ่ายเพื่อพลิกให้อีกคนนอนบนโต๊ะทานข้าวแทน
อืม...
วิวกำลังดีแฮะ
ถอดกายออกอีกครั้งก่อนก้มใช้ปาก นิ้วทั้งสามสอดใส่เข้าแทนที่
“อ่ะ ฮยอง
อ่า”ร้องออกมาเหมือนคนไร้เดียงสาแต่เอวกับเด้งรับทั้งทางด้านหน้าด้านหลัง
ผมแลบลิ้นเลียส่วนปลายระรัว ก่อนที่อีกฝ่ายจะปลดปล่อยออกมาเต็มๆ
น้ำสีขาวเปื้อนเลอะปากจนถึงแก้มผมเอง
มินโฮกระตุกถี่ ช่องทางด้านหลังขมิบรัว
ผมรีบสอดใส่เข้าไปอีกครั้ง
เพราะช่วงแบบนี้จะรัดผมดีที่สุด
ผมชอบที่ได้ปรนเปรอมินโฮให้สุดก่อนที่จะเริ่มทำบ้าง
ไม่เคยเหนื่อยเลยที่เห็นใบหน้าสุขสมของคนรักของตนเอง
“ฮยองรักเรานะ”
“หยะ...หยุดน่ะ” ใบหน้าคมเข้มขึ้นสีแดงระเรื่อพูดห้ามด้วยเสียงอ่อนแรง
ผมหัวเราะน้อยๆเพราะอีกฝ่ายกำลังอาย
น่ารักที่สุด
.
.
.
.
.
.
.
ผมอุ้มมินโฮที่ตอนนี้ผล็อยหลับไปด้วยความเพลียไปที่ห้องของมินโฮเอง
จะให้นอนห้องผมเองก็กะไรอยู่
...เลอะซะขนาดนั้น
ลูบศีรษะอีกฝ่ายด้วยความอ่อนโยน
เอาจริงๆผมไม่คิดว่าเรื่องราวจะกลายเป็นแบบนี้ด้วยซ้ำ
ยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกยินดีกับตนเอง
หอมแก้มอีกฝ่ายที่ตอนนี้นอนทำหน้าน่ารักอยู่
นิ้วค่อยๆปัดปอยผมก่อนลากไปตามคิ้วเข้ม
ลงมาที่เปลือกตาที่เวลาลืมตามองมาทำให้ใจสั่นไหวรุนแรง สันจมูกคมสวยที่ผมชอบแอบมองเสมอเวลาอีกฝ่ายเผลอ
ริมฝีปากสีเข้มที่ตอนนี้บวมเจ่อน้อยๆจากการบดจูบซ้ำๆ
อีกฝ่ายดูเปลี่ยนไปกว่าที่ผมคิดมาก ผมก็สั้นลง ใบหน้าก็ดูอ่อนล้า
อาจมาจากเพราะผมด้วยแต่ร่องรอยที่เห็นคือสิ่งที่ย้ำเตือนว่าผมปล่อยให้อีกฝ่ายเสียใจกับผมมานานเป็นแรมเดือน
ในขณะที่ผมมัวแต่คิดหาความสุขทางกายเพื่อลืมเขา
มินโฮร้องไห้มามากเท่าไรกันนะ
“ฮยองขอโทษนะมินโฮอา...”
“คิดอะไรอยู่ซึงฮุนฮยอง” มินโฮเดินเข้ามานั่งตรงข้ามผม
ผมส่งยิ้มให้อีกฝ่ายเช่นเคยก่อนจะเอื้อมมือไปยีผม
“ย่าห์ หยุดเลย นี่อุตส่าห์เซตผมมานะ”
“มันหล่อเกินไป ฮยองไม่ชอบ”
“ทำไม กลัวตัวเองดูตุ๊ดหรือไง”มินโฮหัวเราะออกมาเบาๆ
ก่อนส่งยิ้มกว้างมา และกัดปากเบาๆ “เมื่อกี้ยังไม่ตอบคำถามผมเลย เป็นอะไร”
“เปล่า ก็แค่คิดถึงตอนที่เราเคยเลิกกันหน่ะ”
“ทำไม อยากเลิกอีกหรือไง”อีกฝ่ายหุบยิ้มและเริ่มทำหน้าบึ้งอย่างเห็นได้ชัด
“หึหึหึ”หัวเราะเบาๆ”วันนี้ฮยองนัดเรามาเพราะมีอะไรจะบอกจริงๆนั่นแหละ”
“....” มินโฮเบือนหน้าหนี ดวงตามีน้ำตาคลอหน่วยเบาๆ ผมพยายามกลั้นรอยยิ้มเมื่อได้ยินประโยคถัดมา
“ถ้าเลิกรอบนี้ผมไม่ให้ฮยองง้อแล้ว...”อีกฝ่ายนิ่งไปก่อนจะรีบหันมาอย่างรวดเร็ว
สัมผัสเย็นๆที่นิ้วนางข้างซ้ายคงทำให้อีกฝ่ายตกใจไม่น้อย
แหวนเรียบๆไม่ได้มีความหรูหราถูกสวมลงด้วยความบรรจง
ผมยิ้มออกมาก่อนจะใช้มือซ้ายที่มีแหวนเหมือนกันกอบกุมก่อนจูบเบาๆ
“ฮยองไม่ปล่อยเราไปไหนอีกแล้วละน่า”
“ฮยอง...”
“แต่งงานกับฮยองนะ ถึงที่ผ่านมาฮยองจะทำตัวไม่ดีเท่าไร
แต่ฮยองก็อยากมีเราอยู่ข้างๆกันอยู่ดี”
“...”
“ถึงมันจะเกินเลยมามากขนาดนี้แล้วก็เถอะ”
“...”
“นะครับ”
ผมเคยพูดใช่ไหมว่าเวลาอีกฝ่ายอายนั้นน่ารักที่สุด
ซงมินโฮที่ดูมาดแมนตอนนี้กำลังเขินอายหนักมากจริงๆ
“ยังไม่ตอบฮยองเลย..”
“แม่ง ก็รู้คำตอบหรือเปล่าวะ”
ผมยิ้มออกมาจนตาปิดเมื่อเห็นอีกฝ่ายตอบกลับมา ถึงจะดูห้วนไปบ้างก็ตาม
...แต่แบบนี้ก็น่ารักดีนะ
“เดียวกินข้าวเสร็จกลับหอไปเก็บเสื้อผ้ากัน”
“เดี๋ยว จะไปไหน”
“ฮยองจะพาเราไปฮันนีมูน”
“ห๊ะ ที่ไหน เมื่อไรหน่ะ” ซงมินโฮค้างไปชั่วคราวกับคำตอบ
“พรุ่งนี้”
“ห๋า”
มินโฮอ้าปากค้างกับทริปกระทันหัน
“รีบกินเถอะ คืนนี้จะพาเข้าหอ”
“เดียวนะ”
อีกฝ่ายหน้าแดงซ่านยิ่งกว่าตอนตากแดดเสียอีก
“รักมินโฮนะ”
“มาพูดอะไรคนเยอะแยะอย่างงี้วะ”
“รักฮยองไหม”
“ก็รู้อยู่”
“ฮยองไม่รู้ บอกฮยองหน่อย”
“กะ ก็..อืมมมม”ผมยิ้มออกมาเมื่อได้แกล้งอีกฝ่ายอีกครั้ง
ไม่เคยเบื่อเลยที่อีกฝ่ายเป็นแบบนี้
ผมรู้สึกดีมากจนอดใจแทบไม่อยู่
อยากดูแลคนนี้ตลอดไป
อีซึงฮุนรักซงมินโฮมากนะ
ที่รักของผม...
