[SF] Lee Seunghoon x Kang Seungyoon
Story : But I… [2]
ร้อน....
ร้อนสุดๆ
นี่แม่
งพระอาทิตย์มันกินถ่านเข้าไปหรอ
ไอร้อนนี่นึกว่านั่งอยู่รอบกองไฟตอนเข้าค่ายลูกเสือ
ปาดเหงื่ออีกครั้งด้วยความหงุดหงิด...
ไอร้อนนี่นึกว่านั่งอยู่รอบกองไฟตอนเข้าค่ายลูกเสือ
ปาดเหงื่ออีกครั้งด้วยความหงุดหงิด...
แต่ไอ้ที่หงุดหงิดยิ่งกว่าคือไอ้หัวฟูที่เดินตามต้อยๆต่างหากละ
คือ แม่ ง
งานการไม่มีทำหรอวะ
“คุณจะเดินตามผมทำไมวะ”
มองตาขวางไปตามประสาหมาบ้า เอ้ย คนอารมณ์ร้อนหนึ่งฉึก กระชับกีต้าร์ลูกรักที่ไม่รู้ว่าจะเผลอเอาฟาดหัวคนที่ยังยืนทำหน้ากวนๆอยู่ด้านหลังเมื่อไรก็ไม่รู้
มองตาขวางไปตามประสาหมาบ้า เอ้ย คนอารมณ์ร้อนหนึ่งฉึก กระชับกีต้าร์ลูกรักที่ไม่รู้ว่าจะเผลอเอาฟาดหัวคนที่ยังยืนทำหน้ากวนๆอยู่ด้านหลังเมื่อไรก็ไม่รู้
“พี่บอกมินโฮแล้วว่าจะไปส่งเรา
พี่ก็ต้องไปส่งสิ”
“ไม่ต้องหรอก หออยู่แค่นี้เอง เดินไปเดินมาผมไม่โดนฉุดหรอกน่า...”
เดินไปได้สักพักต้องชะงักเมื่อเห็นอะไรบางอย่างข้างหน้า พลอยทำให้ซึงฮุนหยุดตามไปด้วย
เชี่ย แม่ ง นี่วันนี้กูอุทานคำนี้ไปกี่ทีละ พูดดิ
“อะ...ไอ้”
“กิ๊บกิ้ววววว วันนี้น้องยุนมาหาพี่หรอจ๊ะ” ไอ้ปากหมาหมายเลขหนึ่ง
“พ่องงง น้องยุนมาหากูต่างหากละ จุ๊บๆน่ารักที่สุดเลยเตงอ่าาาาา” ไอ้ปากหมาหมายเลขสอง
“พวกมึงหยุดแซวกูได้ละ”
“โหยยยย น้องยุนโหดจุง”ไอ้ปากหมาหมายเลขหนึ่งแกล้งตีหน้าเศร้า แล้วหันไปแท็กมือไอ้ปากหมาหมายเลขสอง
“ใช่ซี้พี่ไม่ใช่ตัวจริง ซิกๆๆ”
“เฮ้ยพวกมึงหยุดเหอะ กูไหว้ละ” ซึงยุนพูดพร้อมยกมือประกอบ เกิดมาหล่อสมชายชาตรี มาดแมนขนาดนี้ทำไมไม่มีหญิงมาจีบวะ มีแต่พวกตุ๊ดเถื่อน(?)คณะวิศวะมาคอยแซวอยู่ได้ทุกวี่ทุกวัน
ยุนเซ็งมาก
นี่พูดเลย
“ตุ๊ดพร่องมันเนยดิครับน้องยุน พวกพี่อะแมนๆเตะบอลสองลูกทั้งนั้น” กูจุนฮเว ไอ้ปากหมาหมายเลยหนึ่งพูดขึ้น
เชี่ย อ่านใจกูออกอีก ซึงยุนคิด
“โห ออกทางสีหน้าขนาดนั้น ไม่ต้องพูดก็รู้ละ” คิมจีวอน ไอ้ปากหมาหมายเลขสองพูด ก่อนจะหันไปทำฟันกระต่ายใส่จุนฮเว และพ่นเสียงหัวเราะเหมือนแร็ปอาขยาน(?)ให้อีกฝ่ายฟัง
“เสน่ห์แรงนะเราอะ” ซึงฮุนพูดยิ้มๆ
“ให้พี่จัดการให้ไหม เอาแบบไม่มารังควานอีกเลยหล่ะ” ซึงฮุนกระซิบอีกฝ่ายทางด้านหลัง
เชี่ยยยย ขนคอผมตั้งเลยครับ ซึงยุนรีบเอามือตะปปหลังคอและถอยออกมาสองก้าว
แต่ข้อเสนอน่าสนใจอยู่นะ
“แต่...” ซึงยุนทำหน้าเหม็นเบื่อทันที ว่าแล้ว ใครมันจะทำอะไรโดยไม่หวังผลละ จริงไหม
“เลี้ยงข้าวคุณหรอ ได้ ผมไม่มีปัญหา” ซึงฮุนส่ายหัว
ว๊ะ เอาใจยากจริง
“แค่เลิกเรียกว่าคุณ แล้วเรียกพี่ซึงฮุนแค่นั้นแหละ”
“เหอะ ละเมอไรหรือเปล่า ผมไม่ได้สนิทอะไรกับคุณขนาดนั้น และไม่มีทางสนิทกับคนหัวฟูเป็นสิงโตนี่แน่” ประโยคหลังซึงยุนพูดเบา แต่อีกฝ่ายดันหูดีผิดคาด
“เดียวต่อไปนี้ก็สนิทละ นะครับน้องซึงยุน”
“แหวะ ผมจะอ้วกว่ะคุณ น้องพ่อง ผมมีพี่คนเดียวเท่านั้นแหละ เพ้อเจ้อนะ” ซึงยุนตอกหน้าอีกฝ่ายก่อนจะเดินหนี แต่ก็ไม่วายต้องมีมารมาผจญตามประสาคนสวย(?)เวลาไปไหนมักถูกรายล้อม
“โหน้องยุนอารมณ์เสียอะไรจ๊ะ มามะ เดี๋ยววันนี้พี่จีวอนสุดหล่อไปส่งเอง” จีวอนจับมืออีกฝ่ายประหนึ่งจะกลืนกิน(?)ก่อนจะยิ้มโชว์ฟันที่ซึงยุนมองกี่ครั้งก็อยากสงเคราะห์เอาเงินให้ไปดัดฟันเหลือเกิน
“พี่แม่งว่างกันมากหรอกห๊ะ พี่จีวอน พี่จุนฮเว ไปขอส่วนบุญที่ไหนก็ไปไป๊”
“โหวววว คนตะล้ากมักใจร้าย”จุนฮเวพูดออกมาเป็นเพลงก่อนจะผิวปาก
“ไปเที่ยวกับพี่ไป”
“....น้องรุ่นE58นี่ปากหมาไร้มารยาทขนาดนี้เลยหรอครับ” จู่ๆเสียงเข้มก็พุดขึ้นทางด้านหลัง ทำเอาสองหน่อหันไปมอง
“เฮ้ยใครดูถูกเด็กวิศวะวะ แม่งจะเอาหรอวะ” เมื่อเห็นคู่กรณีเล่นเอาจีวอนและจุนฮเวแทบปล่อยมือแทบไม่ทัน “พะ พี่”
“เออ พี่เองนี่แหละ” ซึงฮุนยืนเก๊กหน้านิ่งเอ่ยเสียงเรียบๆ ความขี้เล่น กวนประสาทหายไป เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังตีนเลยทีเดียว
“พี่มาทำอะไรแถวนี้ครับ..” ซึงยุนกลั้นขำในใจ ไอ้ท่าทีนักเลงเมื่อกี้มันหายไปไหนวะ
“พี่ก็เดินตามคนที่พวกมึงจับมืออยู่นั่นแหละ” ไอ้ปากหมาทั้งสองกรูถอยห่างจากผม ก่อนจะวิ่งไป
“ผมลาละครับพี่” แร็ปลาและวิ่งไป ปล่อยให้ซึงยุนยืนอึ้งไปชั่วครู่
“นี่คุณเป็นใครกันแน่วะ...” ซึงยุนหันไปถามก่อนจะค้างชั่วขณะเมื่ออีกฝ่ายย่อตัวลงมาในระดับสายตา พร้อมรอยยิ้มที่ยกโหนกแก้มสูงจนดวงตาตี๋กลายเป็นสระอิ
“สวัสดีครับ พี่ชื่ออีซึงฮุน เฮดระเบียบวิศวะเครื่องกลปีสามครับ”
ซึงยุนเผลอใจเต้นตึกตัก แค่เผลอหน่ะ เรื่องมันไม่ได้โรแมนติกสแมนแตนขนาดนั้น
“รู้แล้วก็ช่วยเรียก พี่ซึงฮุน เสียงหวานๆนะครับ ^^”
เสียงหวานพ่องงงง
นี่กูจะหนีเด็กวิศวะไม่พ้นเลยหรอวะ
ซึงยุนตัดสินใจสะบัดปากหมาห้อยๆ(ห้อยพ่อง)ก่อนจะเดินหนีอย่างรวดเร็ว
สาบานในใจถี่ๆว่าจะไม่ยุ่งกับคนบ้าอำนาจ หัวฟู หน้าติ๊งต๊องแบบนี้อีก
“อาว หนีกันซะงั้น” ซึงฮุนพึมพำในใจก่อนจะเผลอยิ้มเมื่อนึกถึงอีกฝ่ายที่เมื่อครู่มีรอยริ้วแดงจางๆขึ้นบนใบหน้า
เอาละวะ ตัดสินใจแล้ว
“กูจะเต๊าะเด็กคนนี้นี่แหละ”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น