[OS] Lee Seunghoon x Song Minho
Story :
Yearn For
เข้าเดือนมกราคมแล้ว
แน่หล่ะเรื่องสำคัญสำหรับเดือนนี้คืออะไรทุกคนคงรู้ดี
วินเนอร์กำลังจะคัมแบค
ใช่
มันก็ใช่ส่วนหนึ่งนั่นแหละ
แถมตรงกับวันเกิดของอีซึงฮุนด้วย
บรรทัดสุดท้ายนี่แหละที่สำคัญ
วันเกิดซึงฮุนฮยองดูท่าน่าจะวุ่นวายน่าดู ไหนจะหวีดอัลบั้มคัมแบค
ไหนจะเทรนวันเกิดฮยอง
สู้ๆนะอินเคิล
ปล่อยเรื่องนั้นไปก่อน
“เฮ้อ....ฮยองผมควรจะเลือกอะไรให้ซึงฮุนฮยองดี เงยหน้าถามจินวูฮยองที่นั่งเล่นอยู่บนโซฟา ตอนนี้ซงมินโฮกำลังกลิ้งเกลือกอยู่บนพื้นอย่างคนจนความคิด
ซึงยุน กับซึงฮุนฮยองอยู่ที่ตึก
แทฮยอนถ่ายรายการอยู่
“มาถามฮยอง คิดว่าฮยองจะบอกไหมมินโฮอา” เกาคางเรย์เบาๆก่อนจะส่งยิ้มนางฟ้า สวนทางกับประโยคสุดๆ
ฮ่อลลลล ถ้าจะไม่ช่วยขนาดนี้นะฮยอง อย่ายิ้มปลอบใจผมเลย
นอนกลิ้งประมานสามรอบก่อนจะเห็นเจ้าหญิงโจนี่เดินผ่านไป วิ่งไปตะครุบตามประสาเจ้าของที่รักแมวมากๆก่อนลูบหัวและอุ้มเข้าห้อง
อุ้มเข้าห้องหรอ...
จะว่าไปก็นานแล้วนะ
หึหึหึ
ผมฉีกยิ้มกับความคิดที่ดูจะเข้าท่าของตัวเอง
ซึงฮุนฮยองต้องชอบแน่ๆ
เสียงเคาะประตูทำให้ผมสะดุ้งก่อนจะลุกขึ้นไปเปิดประตูและชะงักค้าง
ซึงฮุนฮยองกลับมาแล้ว
“มินโฮอา ทำอะไรอยู่”ถือวิสาสะเดินเข้าห้องนอนของมินโฮก่อนไปนั่งที่เก้าอี้คอม
“ห้องรกยิ่งกว่าป่าอีก ทำไมไม่เก็บบ้างหะมินโฮ”บ่นงืมงำๆก่อนที่จะเก็บกางเกงที่กองอยู่ที่พื้นชู้ตใส่ตะกร้าอย่างแม่นยำ
“อ่า ฮยอง มาทุกครั้งก็บ่นทุกครั้งเลยนะ”
“ก็ถ้าไม่กลัวหมีบางตัวจะจมกองเสื้อผ้าตายก็ไม่บ่นหรอกนะ”ส่งยิ้มมุมปากก่อนยื่นถุงอะไรมาตรงหน้า
“อะไรอ่ะฮยองงงงง”ลากเสียงยาวก่อนตะครุบถุงเพื่อเปิดอย่างรวดเร็ว”ขนมๆๆๆๆ”
“นี่อย่าดังไปดิ เดียวซึงยุนได้ยิน”
“อ๊ะ”รีบเอามือปิดปากอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะเอามือออกและฉีกยิ้มให้”ฮยองรู้ใจผมจัง”
“อืมๆๆๆ งั้นฮยองกลับแล้วนะ ง่วงๆ”
“รีบกลับไปไหนเล่า นอนที่นี่ก็ได้”
“ไม่เอาละ เกรงใจ”
“เกรงใจอะไรอ่ะฮยอง ห้องแฟนนี่นอนไม่ได้หรือไง”
อีซึงฮุนหน้าแดงขึ้นอย่างง่ายดาย ดวงตาตี๋นั้นสั่นไหวขึ้นมา
เห็นไหม ทำฮยองเขินโคตรง่ายเลย
ถ้าไม่ได้ออกรายการทีวี ฮยองก็เป็นคนน่ารักที่ขี้อายคนหนึ่งแหละ
“มะ ไม่เอา เดียวนายก็กวนฮยองอีก” ลุกขึ้นทำเสียงปึ่งปังตามประสา ก่อนจะรีบเดินออกไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว “กินให้หมดแล้วเอาไปทิ้งขยะด้วยนะมินโฮ” ไม่วายหันมากำชับก่อนจะรีบออกไปอย่างรวดเร็ว
ซงมินโฮหัวเราะอย่างอารมณ์ดีตามประสา
ก่อนจะกินขนมที่อีกฝ่ายอุตส่าห์เอามาฝาก
“ปากแข็งจริงๆ”ยิ้มเมื่อเห็นว่าเป็นขนมร้านที่ต้องออกไปซื้อไกลจากตัวตึกพอสมควร เป็นร้านโปรดที่เขากับซึงฮุนฮยองมักแอบออกไปทานด้วยกันสองคนเสมอ ก่อนที่จะกินหมดอย่างรวดเร็ว “ขอบคุณนะฮยอง”
.
.
.
.
.
เสียงโหวกเหวกโวยวายดังมาจากข้างนอกนั่นทำให้ผมหงุดหงิดใจเบาๆ
ทีเซอร์มินโฮปล่อยออกมาแล้วหล่ะ
ดูท่าผลตอบรับจะไม่ใช่แค่แฟนๆอย่างเดียวสินะ
อีซึงฮุนคิดในใจ ทุกคนต่างก็ไม่เคยดูทีเซอร์แบบสมบูรณ์ทั้งนั้น
มีแต่ผมคนเดียวนี่แหละที่ไม่อยากดู
“แค่เห็นตอนถ่ายก็ไม่ไหวแล้ว....” ซุกหน้าลงกับหมอนก่อนร้องเสียงอืออา
เห็นแล้วเขินแทนน้องเหมือนกัน
แต่ก็แอบเจ็บในใจเบาๆ
ก็เข้าใจนะว่ามันเป็นงาน
แต่ว่ามันก็อดไม่ได้นี่...
“ไอ้บ้าเอ้ย นี่หึงอะไรอยู่เนี่ย”
ไม่ไหว ไม่ได้คุยต้องอึดอัดตายแน่ๆ
ตัดสินใจหอบผ้าห่มเพื่อไปนอนห้องอีกฝ่ายด้วยความหงุดหงิดใจ ถึงเมื่อวานจะเข้าไปหามาแล้วแต่มันก็ยังอดไม่ไหว
ถ้าไม่ได้กอดสักทีนี่ต้องตายแน่ๆ
ฮึดฮัดในใจก่อนจะเดินเปิดประตูเข้าไปในทันที
ปัง
เปิดประตูเต็มแรงก่อนจะเผลอทำผ้าห่มที่ถือมาร่วงลงพื้น
“อ้าว ฮยอง มานอนกับมินโฮหรอ” เสียงแทฮยอน พร้อมสายตาเจ้าเล่ห์
“อ่า ซึงฮุนอา ทำไมต้องย่องเข้าห้องน้องตอนกลางคืนด้วย คิดว่าพวกเรานอนแล้วหรอ” เสียงจินวูฮยองพูดต่อ ใบหน้าขาวใสเริ่มอมชมพูเหมือนในหัวกำลังคิดอะไรอยู่
“ผมนึกว่าฮยองนอนแล้ว รำคาญเสียงหรอ งั้นเดียวพวกผมออกไปก่อนก็ได้”คังซึงยุนยกยิ้ม ก่อนจะดึงทั้งแทฮยอนและจินวูฮยองออกไป ล็อคประตูให้เสร็จสรรพ
ทำไมต้องล็อค
คิดด้วยความสงสัยก่อนจะเดินไปหาที่มินโฮที่นอนยิ้มอยู่
“ใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงสั้นขนาดนั้นไม่หนาวหรือไงนายนี่” บ่นก่อนจะโยนผ้านวมใส่อีกคนที่ยิ้มพาซื่อ
“คืนนี้จะมานอนด้วย”
“ผมว่าจะไปนอนกับซึงฮุนฮยองพอดี ถ้าฮยองไม่เข้ามาซะก่อนอ่ะ” ดึงอีกฝ่ายลงบนที่นอนก่อนจะกอดเบาๆ “ฮยองก็ใส่บางขนาดนี้ ยังจะมาบ่นผมอีก”
ทำปากยู่ใส่จนอีกฝ่ายอดหมั่นใส่ไม่ได้ เอาปลายนิ้วฟาดเบาๆเพื่อหวังให้อีกฝ่ายเจ็บ
มินโฮร้องโอดโอยเบาๆก่อนจะหัวเราะออกมาเหมือนคนปัญญาอ่อน
เหอะ ไอ้เด็กนี่
หงุดหงิดๆ
เหลือบสายตาไปเห็นอีกฝ่ายเปิดทีเซอร์ค้างไว้ยิ่งหงุดหงิด
“ชอบมากไหมละ ทีเซอร์นี้อ่ะหือ เปิดทิ้งไว้เนี่ย”
“ฮยองหึงผมหรอ”
ยังมีหน้ามาถามอีก
“ก็ไม่ได้หึงอะไรหรอก แค่ถาม”
อีกฝ่ายหัวเราะในลำคอเบาๆก่อนจะขยับเข้าหาอีกฝ่าย
“ผมคิดถึงฮยองมากกว่า”
“อะไรของนาย เมื่อวานก็เจอ”
“ผมหมายถึงในฉากจูบครับ”
จู่ๆก็รู้สึกว่าใบหน้าร้อนผะผ่าวขึ้นมา
ไอ้เด็กบ้านี่ก็ขยันทำให้เขินจัง
“พะ พูดบ้าอะไรของนายเนี่ย” หลบสายตาก่อนแสร้งมองไปที่โต๊ะคอม อีกฝ่ายเริ่มสวมกอดจากทางด้านหลัง
“ฮยองอา...”
“...”
“คิดถึงฮยองนะ”
“....”
“นี่ไม่ได้โกหกด้วย”
“รู้แล้วน่า”
“อยากจูบฮยองจัง จูบได้ไหม”
“ไอ้เด็กนี่ ที่คราวก่อนไม่เห็นขอ” ถ้าให้เดาตอนนี้ซงมินโฮกำลังยิ้มกว้างแน่ๆ
เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นก่อนที่อีกฝ่ายจะใช้มือขวาหันใบหน้าคนในอ้อมกอด
“ขอนะ”
“ถ้ายังพูดอีกฮยองไม่ให้แล้ว”
“ฮะฮะฮะ ครับๆๆ” ส่งยิ้มให้ก่อนที่จะค่อยๆโน้มใบหน้าเพื่อรับสัมผัส
ริมฝีปากหยักเข้มค่อยๆแตะลงบนริมฝีปากเล็กแผ่วเบา ก่อนจะละออกและใช้ปลายจมูกคมถูเบาๆ
อีซึงฮุนลืมตาอย่างง่ายดาย
“มักน้อยนะนายนี่”
ซงมินโฮหัวเราะออกมาเสียงดัง ก่อนที่จะโดนอีกฝ่ายทุบที่กลางอกอย่างแรง
“อะไร ฮยองอยากให้ผมจูบแบบไหนอ่า”ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนพูดต่อ”ฮยองทำเองไหม วันนี้ผมอยากให้ฮยองเริ่มอ่ะ”
“เหอะ ไม่ได้อะไรขนาดนั้นมินโฮ นายสำคัญตัวผิดไปแล้ว” ลุกขึ้นเพื่อกระชากผ้าห่มก่อนจะหันมาแลบลิ้น “วันนี้ฮยองไม่นอนกับนายละ เดียวกลับไปนอนที่ห้องดี...”
อีซึงฮุนหยุดพูดเมื่ออีกฝ่ายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงบนที่นอน ความสูงที่เกือบถึงเพดาน บวกกับสีหน้าที่จู่ๆก็เรียบนิ่งขึ้นมาทำให้หัวใจสั่นไหวขึ้นมาแบบไม่รู้ตัว
ซงมินโฮค่อยๆก้าวเดินลงมาก่อนที่จะหยิบผ้าห่มออกมาคลุมอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว
“เฮ้ย มินโฮ ทำ...”รู้สึกเหมือนจู่ๆก็ถูกดันให้ทรุดลงที่พื้นทั้งๆที่ยังไม่ได้เปิดผ้าห่มออก ก่อนที่อีกฝ่ายจะ
เปิดผ้าห่มและมุดเข้ามาอยู่ภายในด้วยกัน “เล่นอะไรบ้าๆ อืมมม”
ยังไม่ทันได้พูดอะไร ริมฝีปากก็ถูกรุกล้ำจากคนที่ชอบเล่นอะไรแปลกๆอีกครั้ง ลิ้นค่อยๆเลียเป็นเชิงขออนุญาตก่อนที่จะปล่อยให้รุกล้ำเข้ามาอย่างง่ายดาย
จะว่าโหยหามันก็ไม่ใช่
เหมือนเป็นความต้องการและความคิดถึงในใจลึกๆมากกว่า
ซึงฮุนยกมือขึ้นจับไว้ที่บ่าอีกฝ่ายอย่างคนเผลอตัว เมื่อลิ้นร้อนยังคงทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยมเช่นเคย
แต่ครั้งนี้มันออกจะร้อนแรง และมีความปรารถนาที่ปิดไม่มิดแอบแฝงมาด้วย
เก็บเกี่ยวแม้กระทั่งน้ำลายที่เผลอเยิ้มออกมาตอนที่ละริมฝีปากออก
“ถึงมันจะมืดแต่ผมก็เห็นนะ ว่าฮยองก็ต้องการมัน”
ก่อนที่ซงมินโฮจะกระชากผ้าห่มออกและดึงอีซึงฮุนให้ลุกขึ้นอย่างง่ายดาย ก่อนจะเดินไปปิดไฟให้เหลือเพียงแสงสลัว
“ฮยอง หันไปทางหน้าต่างหน่อย”
แสงไฟจากข้างนอกส่องเข้ามาทางหน้าต่างก่อนที่จะกระทบกับบางอย่างที่อยู่ที่โต๊ะ
อีซึงฮุนเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะเผลอหลุดยิ้มออกมา
“ชอบไหมฮยอง”
“นายนี่ทำอะไรแบบนี้เป็นด้วยหรือไง”ส่งยิ้มตาปิดให้อีกฝ่ายที่เดินมาสวมกอดด้านหลังก่อนจะชูสร้อยเส้นเล็กๆขึ้นมา ในสร้อยมีแหวนเงินที่เขาเคยพูดตอนไปที่ลอนดอนว่าอยากได้คล้องไว้อยู่ “ให้มาทำไมตั้งสองวงหืม”
“ก็แทนผมกับฮยองไง” ส่งยิ้มให้อีกฝ่ายที่ดูท่าทางจะชอบมันมาก ดีจริงๆที่เขาซื้อมาไว้แต่ยังไม่ได้ให้อีกฝ่าย
“ผมให้ฮยองก่อน เพราะอยากให้ฮยองคนแรก ฮยองคงไม่ว่าผมนะ”
“ไม่ว่านายหรอกน่า ขอบใจนะ”ส่งยิ้มอีกครั้งก่อนจะเก็บของใส่กล่อง “เดียวฮยองจะถนอมอย่างดีเลย โอเคไหม”
“โอเคครับ งั้นตอนนี้...”
“ปกติวันเกิดมันต้องมีเค้กไม่ใช่ไหรอ ซงมินโฮ”
“ฮยองก็รู้ว่าผมโดนสั่งให้ไดเอทอยู่”
“เปล่า ก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องกินเค้กหรอก เดี๋ยวว่างๆเราไปร้านประจำกันไหมหล่ะ”
ซงมินโฮยิ้มอีกครั้งก่อนจะพยักหน้าเบาๆ
“ตอนนี้กินผมก่อนไหมฮยอง”
อีซึงฮุนรู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาอีกครั้งอย่างห้ามไม่อยู่ “ไอ้เด็กนี่”
“ฮยองไม่กิน...งั้นผมกินได้ไหม”
“มินโฮ เดี๋ยว...”ไม่รอฟังคำอีกฝ่าย ซงมินโฮดึงอีกฝ่ายเข้ามาจูบอีกครั้งอย่างรวดเร็ว
รอยยิ้มละมุนถูกส่งให้เมื่อละริมฝีปากออกมาก่อนจะจูบอีกครั้ง
เสียงหัวใจเต้นระรัวดังขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่
“อะ” ร้องออกมาเมื่อถูกดันไปชิดริมหน้าต่าง อากาศเย็นสบายภายในห้องกลับดูร้อนระอุขึ้นมาตามอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่
ละริมฝีปากออกมาเมื่อท่าทีอีกฝ่ายดูจะตามไม่ทัน ลมหายใจแรงลึกของอีซึงฮุนเรียกอารมณ์ของซงมินโฮให้ขึ้นได้อย่างง่ายดาย เผลอเลียริมฝีปากตามความเคยชินก่อนจะแลบลิ้นออกมาค้างไว้
อีซึงฮุนยิ้มกับท่าทีเด็กๆนั่นก่อนจะใช้ลิ้นเลียกลับ และค่อยๆละเลียดเอามาไว้ในปากอีกครั้ง และอีกครั้ง
รสจูบครั้งนี้ดูจะดูดดื่มเกิดกว่าที่เขาตั้งใจไว้มาก
“ไม่สบายใจที่ผมไปจูบกับคนอื่นหรอฮยอง”
ละริมฝีปากก่อนจะใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำลายที่มุมปากเบาๆ
“ใครจะพอใจที่คนของตัวเองไปจูบกับคนอื่นหล่ะ ถึงจะเป็นงานก็เหอะ” บ่นงืมงำก่อนจะกอดแน่น “ฮยองหวง”
ตาย...
น้ำเสียงแผ่วเบากระซิบที่ข้างหูก่อนจะใช้ลิ้นเลียมันเบาๆ
หัวใจเต้นแรงเมื่อเจอแบบนี้เข้าไป
ซงมินโฮจะไม่ทน
มือหนาสอดเข้าไปในเสื้อตัวบางก่อนจะลูบไล้มัน ผิวนุ่มลื่นยิ่งทำให้คลั่งไคล้รุนแรงขึ้น บีบเคล้นด้วยความทะนุถนอมแม้อารมณ์จะพุ่งพล่านขนาดไหนก็ตาม
“อื้อ...อะ แรงๆก็ได้ ฮยองไม่เจ็บหรอก”
“ผมจะบ้าตายเพราะฮยองนี่แหละ”กัดฟันข่มใจไว้แน่นเมื่อฮยองคนขี้อายเมื่อครู่ดูเหมือนจะหายไปแล้วสวนทางกับอารมณ์ที่มีเพิ่มขึ้นเหมือนกัน
ริมฝีปากขบเม้มและเลียสลับไปมา พยายามไม่ทำรุนแรงเพื่อทิ้งรอยให้มีน้อยที่สุด เสียงร้องครือด้วยความพึงพอใจดังมาจากคนที่ตัวบางกว่า ก่อนที่มือเรียวจะขยุ้มผมด้วยความกระสัน
“อะ...อา มินโฮอา”
เหมือนเส้นความอดทนจะขาดลง ทั้งที่อีกฝ่ายไม่ได้ร้องครางรุนแรง
แค่เรียกชื่อเบาๆกับลมหายใจที่เริ่มรุนแรงขึ้น
แค่นี้มินโฮก็แทบไปถึงอีกฝั่งโดยที่ยังไม่ถูกปรนเปรอเลยด้วยซ้ำ
พลิกอีกฝ่ายให้หันเข้าหาหน้าต่างอย่างรวดเร็วก่อนจะดึงกางเกงขายาวของอีกฝ่ายลง พร้อมกับอันเดอร์แวร์ก่อนจะหันมาจัดการกับของตนเองบ้าง
“อะ..เฮ่อ...มินโฮ ไม่ต้องรีบ เร็วๆหน่อยก็ได้”
“ใจร้อนจังฮยองอ่า”ยกยิ้มกับคำพูดอีกฝ่าย”ของผมกินฮยองก่อนนะครับ ฮยองค่อยกินผมต่อ...ถ้ามีแรงนะ”
“อื้อ...” เสียงร้องดังขึ้นผะแผ่วเมื่อคนที่อยู่ด้านหลังกัดเบาๆที่ลาดไหล่ “มินโฮอย่าทำรอย”
“พรุ่งนี้ฮยองต้องแต่งตัวมิดชิดๆนะ เข้าใจไหม”
“ทะ ทำไม”
“ผมก็หวงเหมือนกัน” สอดมือเข้าไปในเสื้อตัวบางก่อนถอดออกอย่างรวดเร็ว มือลากลงมาขย้ำอกแบนราบที่มีกล้ามเนื้อนูนหน่อยๆก่อนจะขยี้ยอดอกให้อีกฝ่ายครวญครางเล่น ลิ้นเลียต้นคอก่อนจะลดลงจูบรอยสักที่อีกฝ่ายรักเบาๆ ลิ้นค่อยๆลากลงมาตามสันหลัง มือก็ขย้ำอีกฝ่ายจนมีรอยแดงตามจุดที่จับ
อีซึงฮุนเป็นคนที่ตัวแดงง่ายมาก
“น่ากิน”พูดในสิ่งที่คิดก่อนที่จะใช้มือแหวกก้อนนุ่มเพื่อเผยช่องทางสีสด
อีซึงฮุนเกาะหน้าต่างแน่น
พยายามเอามือดึงม่านเพื่อปิดให้มากที่สุดและใช้เป็นที่ยึดร่างกายไม่ให้เข่าอ่อนลงไปกับสัมผัสร้อนแรงที่คนข้างล่างกำลังมอบให้
“ไม่เลียมินโฮ มัน..อะ อา”พูดไม่ทันจบอีกฝ่ายก็ละเลียดชิมทันที รับรู้ถึงร่างกายตนเองทางด้านหลังที่ขมิบรัวรับลิ้นที่สอดเข้ามา เข่าเริ่มจะอ่อนจริงๆจนซงมินโฮที่อยู่ด้านล่างรับรู้ได้
“เข่าอ่อนเลยหรอ”ส่งยิ้มมุมปากให้อีกฝ่ายที่ถูกตนเองประคองไว้อยู่ ก่อนจะก้มลงจูบเพื่อปิดเสียงโวยวายเล็กๆน่ารักนั่น “ไปที่เตียงก็ได้ครับ”
อุ้มอีกฝ่ายที่ดูท่าจะอ่อนนุ่มนิ่มเหมือนขนมมาชเมลโล่รสสตอรเบอร์รี่ ผิวขาวอมชมพูมีแดงบ้างประปรายแทบทำให้อีกฝ่ายอยากสอดใส่เข้าไปเร็วๆ
แต่ไม่ได้
ยังทำไม่ได้หรอก
ซงมินโฮยังกินไม่หนำใจเลย
วางอีกฝ่ายด้วยความนุ่มนวล ถึงบทรักบางครั้งจะหนักหน่วงและรุนแรงไปบ้าง แต่เขาก็อยากถนอมอีกฝ่ายให้มากที่สุดเช่นกัน เพราะอีกฝ่ายเคยตกเวทีทำให้ต้องทนกับการรักษาอาการปวดหลังอยู่ตั้งนาน เขาไม่อยากทำให้อีกฝ่ายต้องมารู้สึกแบบนั้นอีก ถึงมันจะเป็นความต้องการทั้งเขาและอีกฝ่ายก็ตาม
ฮยองของเขาน่ารักเสมอ
“มินโฮอา จูบหน่อย” ก้มลงจูบอีกฝ่ายเบาๆ ก่อนจะเริ่มต้นเล้าโลมคนใต้ร่างอีกครั้ง หัวใจต่างแข่งกันเต้นแรงทั้งคู่ รับรู้ถึงอุณหภูมิร่างกายที่แข่งกันพุ่งขึ้นชัดเจนขึ้นเมื่ออีซึงฮุนกำจัดเสื้อผ้าบนร่างกายของซงมินโฮออกไปจนหมดสิ้น ละริมฝีปากหอบหายใจก่อนที่ซงมินโฮจะกลั้นเสียงครางฮือเมื่ออีซึงฮุนเริ่มดูดดึงที่ซอกคอสีเข้มของตนกลับบ้าง หลุดเสียงออกมาแบบไม่ทันตั้งตัวเมื่อดูดดึงยอดอกสีเข้มพร้อมกอบกุมความเป็นชายและรูดมันขึ้นช้าๆ ซงมินโฮเงยหน้าพ่นลมหายใจออกมาเมื่ออีกคนที่เคยอยู่ใต้ร่างตนเองลุกขึ้นมาคร่อมที่หน้าขาตนเองไว้ ทั้งลิ้นที่กำลังเลียอยู่ที่ซอกคอ ทั้งมือขวาที่กำลังรูดรั้งแรงบ้างเบาบ้าง และมืออีกข้างที่กอดและจิกที่แผ่นหลังจนต้องหลุดเสียงซี๊ดขึ้นมาบ่อยขึ้นทุกที
อีซึงฮุนทำหน้าที่ได้ดีเหลือเกิน
ดีจนซงมินโฮแทบบ้าตายกับสัมผัสร้อนแรงนี้
“ฮยองไปจำมาจากไหนเนี่ย...”
“นายก็สอนฉันทั้งนั้นไม่ใช่หรือไง”
“อย่าไปทำแบบนี้กับใครนอกจากผมนะ เข้าใจไหมครับ”
“อื้อ....” จับสะโพกอีกฝ่ายให้นั่งลงบนตักตนเองก่อนจะดูดดึงซอกคออีกคนแรงๆ แก่นกายของซงมินโฮถูไปกับช่องทางด้านหลังเบาๆ พยายามไม่เร่งสอดเข้าไปเพราะอยากมีความสุขกับอีกคนนานๆก่อนจะกอบกุมแก่นกายที่เริ่มขยายแดงเสียดสีกับหน้าท้องของตนเอง ซงมินโฮละออกมาก่อนจะยิ้มให้อีกฝ่ายที่ส่งสายตาหยาดเยิ้มเชิญชวนเสียจนอดจะโยกเอวเบาๆไม่ได้
“ทำไมไม่ใส่”
“เดี๋ยวฮยองเจ็บครับ”
“ถนอมฮยองขนาดนี้ สงสัยรักฮยองมากละสิ”
ซงมินโฮไม่ได้ตอบอะไรเพียงแค่ส่งรอยยิ้มให้กับคนน่ารักบนตัก ให้ความรู้สึกทางกายบอกทุกอย่างแทน มือหนากอบกุมแท่งเนื้อน่ารักก่อนจะรูดรั้งเร็วๆจนอีกฝ่ายร้องออกมาเสียงหลง รีบจูบปิดปากเพราะกลัวเสียงเล็ดลอดไปให้อีกสามคนที่นอนอยู่สาปแช่ง เอวหนาโยกให้แก่นกายของตนเองเสียดสีกับช่องทางด้านหลังของคนน่ารัก ละริมฝีปากออกก่อนหายใจกระเซ่าเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน
“ฮะ..ฮยอง”
“อ่ะ อ่า”อีกฝ่ายครางออกมาก่อนที่จะถึงจุดสุดยอดคามือ รีดน้ำให้จนอีกฝ่ายกระตุกอีกสองสามทีแล้วซบลงที่อกด้วยความอ่อนเพลีย
“หึหึหึ หมดแรงเลยหรอฮยอง” โยกสะโพกเบาๆจนคนที่ซบอกอยู่ต้องยกมือตีคนขี้แกล้งถึงแม้จะอ่อนแรงแค่ไหนก็ตาม
“พักแปปนึงน่า”
“ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย นอนไหมครับถ้าเพลียมาก เดียวพรุ่งนี้ต้องไปออกรายการอีก”จับคนที่อยู่บนตักนอนลงบนที่นอนก่อนที่จะเอาผ้าห่มคลุมอีกฝ่าย ถึงตัวเองจะไม่เสร็จก็ไม่ใช่ปัญหาเพราะเขาห่วงสุขภาพอีกคนมากกว่า แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่ค่อยพอใจเท่าไรนัก
“จะไปไหนมินโฮ ไม่ให้ไปทั้งนั้นแหละ” พูดเสียงงืมงำก่อนที่ซงมินโฮจะถูกกระชากให้ลงมานั่งอีกรอบ ดูท่าอีกฝ่ายจะชอบที่ได้อยู่ด้านบนเขาเหลือเกิน สะโพกค่อยๆโยกเพื่อให้เสียดสีกับแก่นกายอีกคนส่วนมือก็ส่งมาให้ซงมินโฮเลียนิ้ว สีหน้าเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่เมื่ออีกฝ่ายตั้งใจจะเป็นคนเริ่มเอง มันเป็นสิ่งที่นานครั้งจะเกิดขึ้น คงเพราะอีกฝ่ายคงอยากจะขอบคุณเขาด้วยละมั้งวันนี้ถึงได้ตามใจเขามากเป็นพิเศษ
“อื้มมม ฮยองครับ อ่า ค่อยๆนะ เดียวฮยองเจ็บ” มองอีกฝ่ายค่อยๆสอดนิ้วเพื่อเบิกช่องทางของตนเอง ใบหน้าเหยเกนั่นดูทรมานจนมินโฮอดไม่ได้ที่จะดูดดึงยอดอกและบีบก้อนนิ้มทั้งสองข้างเบาสลับแรงเพื่อลดความเจ็บปวดจากช่องทางด้านหลัง เสียงเฉอะแฉะเริ่มมีมากขึ้นเมื่อช่องทางเริ่มขยายเตรียมพร้อมรับของของเขา มินโฮกัดปากมองดูมือขาวค่อยๆจับมันใส่ในช่องทางของตน ซี๊ดปากแรงเมื่อรับรู้ถึงแรงตอดรัดระรัวที่กระตุกถี่เหลือเกินถึงแม้จะเข้าไปได้แค่ครึ่งเดียว ไม่รอให้ได้พักหายใจ อีซึงฮุนทิ้งตัวลงอย่างรวดเร็วจนเผลอกอดแรง ทั้งความคับแน่นและการตอดรัดทำให้แกนกายที่อยู่ภายในขยายใหญ่ขึ้นกว่าเดิม
อีซึงฮุนร้องครางเสียงหลง รับรู้ถึงความแข็งแกร่งภายในร่างกายของตนเอง แช่ตัวไว้เพียงครู่เดียวก่อนที่สะโพกจะเริ่มโยกเบาๆ
“อ่า...ฮยอง เดียวเจ็บ อย่าดื้อสิ”ตีก้นอีกฝ่ายที่ส่งยิ้มให้ทั้งๆที่น้ำตาคลอ เขารู้ว่ามันเจ็บมากเลยไม่อยากให้อีกคนฝืนจนเกินไป
“นายก็ห่วงฮยองเกินไปมินโฮ ฮยองอยากให้นายสัมผัสฮยองเยอะๆนะ ไม่ต้องต้องกลัวฮยองเจ็บหรอก”
“ผมรักฮยองนะ”
“ฮยองก็รักนายเหมือนกันแหละน่า”
“สุขสันต์วันเกิดล่วงหน้านะครับ”
“ขอบใจ”ยิ้มตาปิดแบบที่อีกฝ่ายชอบก่อนสะโพกจะเริ่มทำหน้าที่ของมัน เสียงครวญครางดังขึ้นผะแผ่วเพราะไม่อยากให้รบกวนสามคนที่เหลือก่อนที่จะหอบหายใจรุนแรง
บทรักเริ่มรุนแรงขึ้นเมื่อคนที่อยู่ด้านบนต้องการ
อดใจไม่ไหวเมื่อเห็นท่าทางยั่วยวนจนต้องสวนสะโพกกระแทกกระทั้นให้ร้องเสียงหลง มือจับเอวแน่นก่อนจะเด้งเอวใส่ให้หายยั่วก่อนที่จะจับอีกคนพลิกลงบนที่นอนเมื่อดูท่าทีอ่อนแรง
“เหนื่อยหรือยังหืม ฮยองคนลามก”
“หยุดพูด...อ่ะ อ่า”กระแทกใส่เมื่อคนใต้ร่างทำท่าจะบ่น แสยะยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อคนใต้ร่างเอามือจับขาตนเองไว้ ส่วนมืออีกข้างก็ตีที่ซิกแพคของมินโฮเพราะเริ่มกระแทกแรงเกินไป “ไอ้เด็กบ้า อย่าแรงขนาดนั้น”
“ก็ชอบไม่ใช่หรอ เวลาทำแรงๆก็เห็นร้องขอ เอาอีก เอาอีกกก โอ้ย ฮยองอย่าตีผม ผมล้อเล่น”หัวเราะออกมาเมื่ออีกฝ่ายพองลมใส่ ก้มลงจูบอีกฝ่ายก่อนจะเริ่มสอดใส่เมื่อเริ่มทนกับแรงตอดรัดอีกคนไม่ไหว
น่ารักขนาดนี้จะไปไหนได้เนี่ย
“อ่ะ อะ อา ฮยอง ฮืม”
“อ่ะ มินโฮ อ่า”
เสียงครวญครางดังปะปนกับเสียงหน้าขากระทบกับแรงขึ้นเรื่อยๆก่อนที่มินโฮจะกระตุกระรัว ปลดปล่อยเข้าที่ช่องทางร้อนจนน้ำรักเยิ้มออกมา อีซึงฮุนที่ยังไม่ถึงเอื้อมมือมารูดรั้งแก่นกายตนเอง หลับตาพริ้มเมื่อมีมือของคนที่ยังสอดใส่คาไว้มาช่วยอีกมือ ทั้งมินโฮและซึงฮุนครางออกมาแผ่วเบาเมื่อซึงฮุนถึงจุดสุดยอด ช่องทางตอดรัดของของมินโฮที่ยังสอดคาไว้จนเริ่มมีอารมณ์อีกครั้ง
รอยยิ้มถูกส่งต่อให้กันและกันอีกครั้ง
“ดุท่าเด็กทะลึ่งกว่าจะยังไม่พอนะ”
“พูดอย่างนี้เดียวก็ไม่ได้นอนหรอก”
หัวเราะออกมาคิกคักทั้งสองคนก่อนที่ริมฝีปากจะสัมผัสกันอีกครั้ง
เป็นสัญญาณว่าเริ่มต้นบนรักที่ร้อนแรงอีกครั้ง และอีกหลายครั้งตลอดค่ำคืนแสนหวาน
.
.
.
.
.
“อารมณ์ดีเชียวนะ”
คังซึงยุนบ่นเมื่อเห็นอีซึงฮุนเดินมาเข้าครัวเกือบช่วงบ่ายกว่าๆ
ก่อนจะเห็นมินโฮลุกออกมาพร้อมกัน
นัมแทฮยอนมองคังซึงยุนบ่น หันไปหัวเราะกับคิมจินวูฮยอง ก่อนจะสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงหวีดแหลมของลีดเดอร์ของวงอีกครั้ง
“ทำไมสองคนนี้เล่นอะไรไม่ระวังเลยวะ คอเป็นรอยขนาดนี้แล้วชุดที่เตรียมใว้จะใส่ยังไงห๊ะ!!!”
.
.
.
.
ดับฝันโปรเจกค์ได้แบบเลือดสาดมาก รู้สึกร่างกายขาดเลือดมากจริงๆกว่าจะจบตอนนี้
ต้องขอบคุณโมเมนท์เล็กๆในวีแอฟสินะที่ทำให้ฮึดเขียนได้จนจบ
เมตามงยี่สิบห้าขวบแล้วค่ะ ดีใจกับนางมากจริง อยู่เป็นพี่รองที่น่ารักและเป็นสีสันให้กับวงไปนานๆนะ
คัมแบครอบนี้รู้สึกนางจะแบดได้ใจเมนมากเลย 5555
พูดคุยกันได้ที่ @koyteera นะคะ พร้อมที่จะพาโบไปด้วยกันเสมอ /// ยิ้มหวาน
ต้องขอบคุณโมเมนท์เล็กๆในวีแอฟสินะที่ทำให้ฮึดเขียนได้จนจบ
เมตามงยี่สิบห้าขวบแล้วค่ะ ดีใจกับนางมากจริง อยู่เป็นพี่รองที่น่ารักและเป็นสีสันให้กับวงไปนานๆนะ
คัมแบครอบนี้รู้สึกนางจะแบดได้ใจเมนมากเลย 5555
พูดคุยกันได้ที่ @koyteera นะคะ พร้อมที่จะพาโบไปด้วยกันเสมอ /// ยิ้มหวาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น