[OS] LEE SEUNGHOON X KANG SEUNGYOON
Story
: adrenaline 04
ในบางครั้งผมเริ่มรู้สึกเปลี่ยนไป
เหนื่อย
ผมเหนื่อยเหลือเกิน
เหนื่อยที่จะต้องนึกถึงคุณแล้วใจเต้นแรงแบบนี้
“คุณหายไปนานเลยนะ”
“นั่นสิ เหมือนไม่ได้มานานแล้วเหมือนกัน”
ซึงยุนยิ้มเมื่ออีกฝ่ายตอบรับ
ก่อนจะนั่งลงที่โซฟานิ่มโซนวีไอพีด้านข้างกัน
หลายสายตาจับจ้องมาทางพวกเขาทั้งสองคน
หนึ่ง เพราะว่าโซนนี้เหมือนนานมากแล้วที่มันปิดไว้
ไม่ได้เปิดให้ใครเข้าจับจองแม้จะเป็นมุมที่ดีที่สุดจากการดูทางด้านเวทีก็ตาม
สอง เพราะว่าเจ้าของร้านที่แสนขึ้นชื่อในเรื่องการทำการแสดงบนเวทีหลายวันมานี้ไม่ได้ขึ้นแสดงนั้นกำลังอยู่ในชุดการแสดงที่เรียกได้ว่าแทบพรากลมหายใจไปทุกขณะ
และสุดท้าย
ใครจะคิดหล่ะว่ารอยยิ้มที่อบอุ่นขนาดที่เรียกได้ว่าแทบไม่เคยเห็นบนใบหน้าของเจ้าของร้านร่างบางจะมอบให้กับลูกค้าวีไอพีแสนพิเศษ
ซึงยุนไม่ได้สนใจสายตาบรรดานักท่องราตรีที่คุ้นหน้าบ้างหรือไม่คุ้นหน้าบ้าง
และลูกน้องที่เดินไปมาในร้านที่จับจ้องมา ยกรอยยิ้มสวยให้กับซึงฮุน
ก่อนแก้วใสที่บรรจุด้วยน้ำอำพันเจือจางจะจรดริมฝีปาก
ละออกก่อนจะแลบลิ้นออกมาเล็กน้อยเพื่อกวาดหยาดน้ำทั้งหมด ซึงฮุนยิ้มก่อนจะคลายไทด์ออก
วันนี้เขามาทั้งที่สภาพยังอยู่ในชุดสูทด้วยซ้ำ
“ผมเพิ่งกลับมาจากสัมมนาที่ญี่ปุ่น พอลงสนามบินมาก็เลยมาหาคุณเลยหน่ะ”
ซึงฮุนเอ่ยออกมา ปลดกระดุมที่ข้อแขนก่อนจะพยักพเยิดไปทางด้านข้างโซฟา “ขอโทษที่ไม่ได้ติดต่อมาเลยนะ
มันค่อนข้างเร่งด่วน”
“เข้าใจน่า” หัวเราะเสียงใสเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายซื้อของมามากมาย “คุณไม่เห็นต้องใส่ใจเลย
ซื้อมาทำไมเยอะแยะ”
“ก็...นะ”
ซึงฮุนยกยิ้มมุมปาก ท่าทางผ่อนคลายลงทำให้ซึงยุนยิ้ม
น่าเสียดายนิดหน่อยที่ซึงฮุนมาไม่ทันตอนเขาแสดงรอบแรกไปแล้ว
“คุณมาช้าไปหน่อย ผมแสดงรอบแรกจบไปแล้ว”
“คุณไม่ขึ้นรอบสองหรือ?”
“คิดว่าจะไม่...ผมค่อนข้างเหนื่อยนิดหน่อย”
เอ่ยออกมาง่ายๆ ริมฝีปากสวยเม้มเล็กๆก่อนจะกวาดสายตามองออกนอกวง
สบสายตากับบาร์เทนเดอร์ก่อนพยักหน้าเล็กน้อย
ซึงฮุนสังเกตเห็นท่าทีนั้นแต่ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา
“ผมนึกว่าจะได้ดูคุณแสดงนะเนี่ย”
“ผมอยากแสดงสองต่อสองกับคุณมากกว่า”
และนั่นทำให้ซึงฮุนหัวเราะออกมาเสียเสียงดัง ซึงยุนมองท่าทีนั้นก่อนขยับกายเล็กน้อย
“ขี้ยั่ว”
“ซื้อคำนี้ไปเททิ้งได้ไหม ได้ยินจนเบื่อ”
“แต่คุณก็ดูจะชอบนะซึงยุน” ซึงฮุนขยับกายเข้าใกล้ซึงยุนมากขึ้น
ท่าทางสบายๆและไม่ขัดขืนของซึงยุนยิ่งทำให้พึงพอใจ “โดยเฉพาะที่เราอยู่ด้วยกัน
คุณชอบมันไม่ใช่หรือ?”
“คิดเอาเอง...อืม”
เผยอปากเมื่อโดนขัดคำพูดด้วยริมฝีปากบางของซึงฮุนที่หยุดทุดบทสนทนาทุกอย่าง
หยอกล้อพอเป็นพิธีก่อนที่จะผละออกเชื่องช้า
ซึงฮุนหอมแก้มซึงยุนอีกครั้งก่อนจะหัวเราะเมื่อโดนตีที่บ่า
“บ้าบอที่สุด คุณก็รู้มีคนจ้องอยู่”
“คุณดูไม่ค่อยขัดขืนเท่าไรเลย แปลกนะ” ซึงฮุนเลิกคิ้ว
ก่อนจะได้รับคำตอบเมื่อซึงยุนแค่ยิ้มออกมา ขยับขาเข้าใกล้อีกฝ่ายก่อนจะกระซิบแผ่วเบา
“ผมเหนื่อยหน่ะ...ดูแลผมหน่อย”
ซึงฮุนมองอีกฝ่ายที่เอ่ยแบบนั้น
แต่มือซนกำลังบีบคลึงที่ต้นขาให้ความรู้สึกที่แตกต่างไปกว่าทุกที
หัวเราะออกมาก่อนจะกระซิบกลับ
“ได้สิ...ผมจะดูแลคุณทั้งคืนเลยเป็นไง”
ซึงฮุนเดินขึ้นห้องพักชั้นสองแสนจะคุ้นเคยที่ไม่ได้มาสักพักแล้ว
ซึงยุนเดินตามมาพร้อมกันยิ้มเล็กน้อย
ชุดการแสดงยังไม่ได้เปลี่ยนยิ่งเพิ่มความรู้สึกแปลกๆตีรวนขึ้นมา
ซึงฮุนวางของฝากที่ซื้อมาให้ก่อนจะเลิกคิ้วเมื่อซึงยุนยื่นผ้าขนหนูให้
“หืม?”
“ไปอาบน้ำกันครับ”
เอ่ยออกมาแค่นั้นก่อนจะต้องตาลุกวาวเมื่อซึงยุนปลดเสื้อนอกออก
รอยยิ้มหวานยังคงมีผลให้ซึงฮุนใจเต้นระรัวเสมอ ก่อนที่ร่างกายคนตรงหน้าจะปราศจากเสื้อ
กางเกงสกินนี่หนังรัดที่เอวสอบของอีกฝ่ายเผยรูปร่างบางน่าหลงใหล
ซึงฮุนยกมือขึ้นลูบมันเชื่องช้าขณะที่ซึงยุนหันมาสนใจปลดเสื้อเชิ้ตสีอ่อนของซึงฮุนให้
“ผมเห็นว่าคุณคงเหนื่อย ได้แช่น้ำผ่อนคลายตัวเองก็คงจะดีไม่น้อย”
“คุณนี่ขยันทำให้ผมเหนื่อยจริงๆรู้ไหมซึงยุน”
“หืม?” ซึงยุนเอียงคอเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดแบบนั้น
หรี่ตาลงเล็กน้อยเมื่อมือของซึงฮุนลูบที่แผ่นหลังก่อนจะกดให้เข้ามาใกล้
“หัวใจผมเต้นแรงจนเหนื่อยเพราะคุณ มันเจ็บไปหมดยามที่ผมคิดถึงคุณ”
“หึ” ซึงยุนหัวเราะออกมา
มือเรียวกระชากเชิ้ตอีกฝ่ายออกจนเนื้อผ้าบาดที่ช่วงแขนนิดหน่อย
ซึงฮุนซี๊ดปากก่อนจะเอนตัวมากขึ้นเมื่อคนตรงหน้าดันจนชิดพนักโซฟา “คุณแค่หลงใหลผมมากเกินไปหน่ะซึงฮุน
อย่าคิดมากเลย”
“คุณไม่ได้เป็นผมคุณไม่เข้าใจหรอก...ผมก็พูดไม่ถูกเหมือนกัน อึก”
กลั้นเสียงเมื่อซึงยุนปัดป่ายมือที่เข็มขัด ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาเมื่ออีกฝ่ายแค่ปลดเข็มขัดให้เท่านั้น
ซึงยุนจูงมือซึงฮุนเดินเข้าห้องน้ำ ก่อนจะบอกให้ยืนรอชั่วครู่
ซึงยุนออกไปด้านนอกและกลับมาด้วยชุดคลุม พาดที่ราวผ้าก่อนจะเปิดน้ำที่อ่าง
ซึงฮุนจ้องอีกฝ่ายก่อนจะเห็นว่าซึงยุนยิ้มเล็กน้อย
รอยยิ้มสะท้อนผ่านกระจกเงาที่ติดด้านข้างนั้นทำให้ซึงฮุนยิ้มกริ่ม
“คิดถึงผมหรอ”
“ไม่หรอกน่า คิดไป อ๊ะ”
“คิดถูกแล้วสินะ”
ซึงยุนก้มตัวก่อนจะยกมือปิดปากเมื่อมือของซึงฮุนลูบไล้เชื่องช้าที่สะโพกสอบ
ปลายนิ้วราวกับไฟร้อนยามที่เจ้าของกลั่นแกล้งด้วยการสอดเข้าไปด้านในเชื่องช้า
ที่ขอบสกินนี่ ยิ่งรู้สึกมากขึ้นยามที่ริมฝีปากอีกฝ่ายคลอเคลียแผ่นหลัง
ซึงยุนทรุดตัวคุกเข่าอยู่ที่ขอบอ่างน้ำ
ปริมาณน้ำเพิ่มขึ้นเรื่อยๆแต่กลับไม่ทันใจสักนิด
“อ่ะ...อา อืม”
“คิดถึงเสียงคุณจัง”
คนด้านหลังเอ่ยออกมา ดูดดึงที่แผ่นหลังขาวก่อนจะพรมจูบ
รอยแดงเริ่มเพิ่มมากขึ้นก่อนซึงฮุนจะเอื้อมมือปลดกางเกงที่แสนเกะกะของอีกฝ่ายออก
ร่นลงเพียงแค่หน้าขาด้วยความรัดแน่นทำให้ไม่สะดวกเท่าไรนัก
ซึงยุนให้ความร่วมมือด้วยการยกสะโพกและรูดกางเกงออกจนหมด ร่างกายเปลือยเปล่าที่ไม่ได้เห็นมาสักพักทำให้ซึงฮุนอารมณ์พลุกพล่าน
ยกมือขึ้นบีบคลึงหน้าอกนิ่มที่มีเนื้อนูนเล็กน้อยด้วยพึงพอใจ ซึงยุนปรายตามองซึงฮุนก่อนเอ่ยปรามเบาๆ
“อาบน้ำก่อน อ๊ะ อย่าเพิ่ง”
“ทำไมหล่ะ?”
“ตัวผมมีแต่เหงื่อ...อา ซึงฮุน”
เหมือนป่วยการที่จะพูด ซึงฮุนยังคงระดมจูบอยู่แบบนั้น
หน้าท้องหดเกร็งเมื่อยามที่ซึงฮุนบดเบียดส่วนแข็งขืนกับสะโพก
ไม่รู้ตัวสักนิดว่าร่างกายของทั้งสองคนเปลือยเปล่าตั้งแต่ตอนไหน
ก่อนจะนิ่วหน้ายามที่มือใหญ่นั้นกอบกุมแกนกายที่เริ่มมีอารมณ์ของซึงยุน
รูดรั้งและบีบคลึงมนอย่างเชื่องช้า
แต่กลับทรมานซึงยุนเสียอยู่หมัด
ก่อนจะต้องรู้สึกขัดใจเล็กน้อยเมื่อซึงฮุนละออกราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
มองค้อนเสียจนซึงฮุนต้องหัวเราะออกมา
“อาบน้ำก่อนดีว่า ผมเปลี่ยนใจแล้ว”
“คุณนี่มันบ้าจริงๆ”
แม้จะเอ่ยออกมาแบบนั้นแต่ในหัวของซึงยุนกลับคิดอะไรออกมาได้
รอจังหวะให้ซึงฮุนแช่ลงที่อ่างน้ำก่อนจะรีบก้าวลงไป
สร้างความแปลกใจให้ซึงฮุนก่อนจะต้องสูดปาก
เขาโดนอีกฝ่ายเอาคืนอย่างไม่น่าให้อภัย
“ซี๊ดดด”
ครางยาวออกมาเมื่อซึงยุนคร่อมทับหน้าขา สะโพกกลมและช่องทางร้อนบดเบียดบนแกนกายซึงฮุนเสียจนขยายคับพองกว่าเก่า
มองซึงยุนที่แสยะยิ้มและรั้งให้ต้นคอกดต่ำ
ซึงฮุนเห็นว่าแกนกายของซึงยุนมันถูกกอบกุมด้วยมือเล็กของตนเอง ซึงยุนส่ายเอวไปมารับกับจังหวะมือที่รูดรั้งขึ้นลง
ซึงฮุนไม่สามารถทำอะไรได้สักนิด ทำได้แค่กัดปากและวางมือที่สะโพกกลมของคนบนร่าง
มองอีกฝ่ายอวดลีลาแสนเร่าร้อนที่กำลังเกิดขึ้น
ซึงยุนทำมันได้ดีในเรื่องของการยั่วยวน
ได้ยินเสียงพึมพำออกมาจากซึงฮุนยิ่งทำให้ซึงยุนได้ใจ
หมุนควงสะโพกให้อีกฝ่ายดูก่อนจะใช้แกนกายร้อนของตนเองเสียดสีกับหน้าท้องที่มีกล้ามเล็กน้อยพอให้หลงใหล
เชิดหน้าร้องครางให้อีกฝ่ายตบะแตกเล่นๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืน ค้ำแขนกับผนังห้องน้ำและมองต่ำลงมา
เหมือนกับเจ้านายที่กำลังมองทาสที่ไม่สามารถหลีกหนีได้
“อ้าปาก”
ซึงยุนสั่งด้วยน้ำเสียงเอาแต่ใจ
แต่ซึงฮุนกลับรู้สึกดีเหลือเกินเพราะนานครั้งจะเจอบทรักแบบนี้
บทบาทสมมตที่เข้าใจได้ในทันทีทำให้ซึงฮุนยอมที่จะคล้อยตามคำสั่ง อ้าปากรอรับแกนกายเล็กของซึงยุนก่อนจะต้องบีบสะโพกซึงยุนเบาๆเมื่ออีกฝ่ายเสือกไสเข้ามาแบบเต็มหน่วย
“อ่าาา”
ครางยาวก่อนจะโยกสะโพกมากขึ้น
ซึงฮุนทำหน้าที่ได้ดีจนน่าพึงพอใจ
ลิ้นร้อนตวัดรับส่วนบนอย่างร้ายกาจและมือที่คลึงอยู่ที่ก้อนกลมสองลูกด้านล่าง
ซึงฮุนผละออกเมื่อหายใจไม่ทันก่อนจะใช้นิ้วมือรูดรั้งเต็มแรง
มองคนด้านบนที่สบตาไม่ละไปไหนทั้งโยกสะโพกใส่อย่างไม่เกรงกลัว ซึงฮุนหลงใหลซึงยุนอีกรูปแบบ...ไม่สิ
ไม่ว่าจะเป็นแบบไหนเขาก็ชอบหมดทั้งนั้น
“อ่า..ซึงฮุน ซึงฮุน” ร้องออกมาด้วยความสุขสม “ พะ..พอก่อน จะเสร็จ”
“ปล่อยมาสิ ปล่อยเลย”
“อ่ะ...อา”
น้ำสีขุ่นพุ่งเปรอะข้างแก้มของซึงฮุนโดยง่าย
ซึงฮุนแลบลิ้นออกมาเมื่อบางส่วนเลอะขอบปาก ทั้งที่ตั้งใจจะรองรับทั้งหมด
มองซึงยุนหอบหายใจหนักหน่วง ก่อนจะเอ่ยออกมา
“หึ ลีลาไม่เบาเลยนะ”
“เลอะคุณหมดเลย” ทรุดตัวหอบหายใจก่อนจะประคองร่างกายแนบชิด “เดี๋ยวผมทำให้คุณนะ”
ซึงยุนเอ่ยออกมาก่อนจะแนบริมฝีปากลงแผ่วเบา
เว้นระยะให้หายใจชั่วครู่ก่อนจะละเลียดเก็บคราบคาวที่เปรอะใบหน้าซึงฮุน ไล้ลงมาที่สันกรามและขบเม้มที่ใบหูของอีกฝ่าย
ซึงฮุนรู้สึกดีมากอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
บทรักรอบใหม่กำลังเริ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ซึงยุนครางเครือยามที่ปลายนิ้วของซึงฮุนแตะที่ปากทางร้อน
“เบาๆหน่อย ผมเจ็บ”
ซึงยุนเอ่ยทั้งกัดฟันแน่น ยามที่นิ้วสอดเข้าที่ช่องทางหลังช้าๆ
พ่นลมหายใจหนักหน่วงก่อนจะกดใบหน้าซบลงที่บ่าซึงฮุน รู้สึกแปลกๆเมื่อน้ำในอ่างเย็นไหวเวียนในกาย
ซึงฮุนระมัดระวังและค่อยเป็นค่อยไปเชื่องช้า
ได้ยินเสียงหายใจหอบหนักหน่วงขึ้นเมื่อนิ้วที่สองเริ่มสอดใส่บ้าง
“ซะ ซึงฮุน”
“หืม”
“เข้ามา..เข้ามาเถอะ”
ซึงฮุนกัดฟันยามที่ซึงยุนรั้งกายตัวเองออกก่อนจะใช้มือประคองแกนกายของตนเอง
สูดปากยามที่โดนชักนำให้เข้าสู่โพรงร้อน ซึงยุนเงยหน้าก่อนจะส่งยิ้มให้
เป็นรอยยิ้มที่ทำให้หัวใจของซึงฮุนกระตุกอีกครั้ง
ไม่ใช่รอยยอ้มแสยะหรือรอยยิ้มเหยียดที่แสนซุกซน
แต่เป็นรอยยิ้มอบอุ่นที่เพิ่งได้รับ
“อื่อ อ๊ะ” ด้วยอดใจไม่ไหว ซึงฮุนสวนสะโพกก่อนจะรั้งต้นคออีกฝ่ายเข้าใกล้
ป้อนจูบแสนวาบหวามให้ด้วยความอิ่มเอมใจ
ซึงฮุนรู้สึกดีเป็นที่สุดยามที่อีกฝ่ายจับที่บ่ากว้างของตนเองและขยับรับเป็นจังหวะ
ต่างคนต่างช่วยพาไปให้ถึงจุดหมายที่ต้องการ น้ำในอ่างกระฉอดออกจนน้อยลงกว่าเก่า
ซึงฮุนลุกขึ้นก่อนจะสอดขารั้งน้ำหนักไว้ ซึงยุนกอดเอวด้วยความรู้งาน ก่อนจะเดินสาวเท้าด้วยความรีบเร่ง
ร่างกายโหยหาอย่างที่ไม่เคยเป็น ก่อนจะโถมกายใส่ซึงยุนอย่างหนักหน่วง
เส้นผมแนบลงกับผืนเตียงกว้าง ผ้าปูยับย่นและเปียกชื้นไปหมด
หยาดน้ำที่เดาไม่ได้ว่ามาจากการอาบน้ำหรือเหงื่อซึมไปทั่ว
เสียงหน้าขาของซึงฮุนกระทบกับเนื้อนิ่มดังพอกันกับเสียงน้ำเฉอะแฉะที่เกิดจากการขยับสะโพกระรัว
ซึงยุนสอดแขนใต้ข้อพับก่อนจะดันขาจนชิดอก
กัดริมฝีปากแน่นยามที่มือของซึงฮุนแหวกขาให้อ้ากว้างมากกว่านี้
ถอนกายออกจนเกือบสุดและอัดกระทุ้งเข้าไปเต็มความยาว ซึงยุนร้องออกมาด้วยความกระสัน
“อ่า ซึงฮุน แรงๆ เอาแรงๆ”
“อืม..อือ”
สอบสะโพกด้วยใกล้ถึงจุดสูงสุด ก้มลงตวัดลิ้นเลียยอดอกสีหวานก่อนจะขบกัดอย่างรุนแรง
ซึงยุนดินพล่าน ก่อนน้ำคาวขุ่นจะพุ่งออกมาทั้งที่เสร็จก่อนหน้านี้ไปรอบหนึ่งแล้ว
“อ่า อ่า อ่ะ อีกนิด...ผมจะ”
ซึงฮุนดันสะโพกจนสุดก่อนจะครางฮืมออกมาเสียงดัง
น้ำคาวร้อนจัดไหลเวียนที่ช่องทางรักทำเอาสะดุ้ง กระตุกรัดกายถี่จนต้องปรามอีกครั้ง
“คุณอย่ารัดแรง อึก ขนาดนั้น”
“ทำไม..”
“ผมจะอยากทำอีกรอบหน่ะสิ”
ซึงยุนหัวเราะ
“ก็เอาสิ เอาแรงๆเลย เท่าที่คุณคิดถึง”
“ร้ายจริงๆ งั้นผมคงต้องทำมันตลอดคืนแล้วหล่ะ”
ซึงฮุนพูดออกมาแบบนั้น ก่อนอ้อมแขนอุ่นจะตอบรับอีกครั้ง
บทรักร้อนดำเนินต่อไปตลอดค่ำคืนเพื่อเติมเต็มความโหยหาแก่กันและกันต่อไป
#น้องยูนดาวยั่ว
คิดฟิกถึงทูซึง ไรต์เขียนดีมาก อ่านหลายรอบแล้วยังเขินเหมือนเดิม
ตอบลบ