[OS] Lee Seunghoon x Koo Junhae : F#ck’em

[OS] Lee Seunghoon x Koo Junhoe

Story : F#ck’em

[OS] Lee Seunghoon x Koo Junhae : F#ck’em

[OS] Lee Seunghoon x Koo Junhoe

Story : F#ck’em

กูมีความลับจะบอก....

กูแอบชอบผู้ชายคนหนึ่ง

เฮ้ย  อย่ามองหน้าแบบนั้นดิวะ เดี๋ยวนี้โลกมันเปิดกว้างแล้วเหอะ

การที่กูชอบผู้ชายมันผิดตรงไหน...

เอ้า ยังมอง

อะไรนะ ว่ากูหยาบคาย?

โอ้ย ถ้ากูหยาบคาย โลกนี้ก็ไม่มีคนพูดเพราะแล้วเหอะ

แหน่ะ ยังมอง

ออ  กูลืมแนะนำตัวใช่ไหม

สวัสดีครับ ชื่อกู จุนฮเว

ไม่ใช่จูฮอย จูนเฮว อะไรทั้งนั้น

ทั้งๆที่กูก็แทนตัวด้วยนามสกุลแสนสุภาพ  ทำไมทุกคนต้องมองว่ากูนักเลงตลอดเลย

... พอ  ช่างแม่งเหอะ

เมื่อกี้เราพูดถึงเรื่องอะไรนะ

ออ

ชอบผู้ชาย

อาๆๆจะเล่าให้ฟังละ

มันเป็นความลับระหว่างเรา อย่าบอกใครนะ

เรื่องมันมีอยู่ว่า

.

.

.

.

.

“สวัสดีครับ วันนี้รับอะไรดีครับ” ผู้ชายตัวสูงในชุดผ้ากันเปื้อนสีชมพู เจ้าของใบหน้ายิ้มจนเป็นขีดเดียว โหนกแก้มสูง โครงหน้าบ่งบอกถึงความแมนขัดกับผ้ากันเปื้อนสีหวานที่ใส่อยู่

ผมยืนตัวเกร็ง

มะ  มองมาแล้ว

โอ้ยตื่นเต้น

กูจะเป็นลมๆๆๆ

“คุณ  คุณ!!!” อา...เสียงพี่เพราะมากครับ

.

.

.

.

ผมสะดุ้งตื่นในห้องที่ไม่คุ้นเคย ก่อนจะตกใจที่เห็นใครอีกคนฟุบอยู่ข้างๆเตียง

อา....พี่คนนั้น

ผมยื่นมือเข้าไปสัมผัสปอยผมนุ่มสีเทา พี่เขาดูหล่อมากจริง

นี่กูเป็นลมจริงๆใช่ไหม

“งื้ออออ”เสียงร้องน่ารักดังออกมา

หว๋าๆๆๆๆ

ผมใจเต้นแรง

ความจริงพี่เขาชื่ออะไรผมยังไม่รู้ด้วยซ้ำ ผมแค่เคยบังเอิญเจอเมื่อหลายเดือนก่อนตอนที่พี่เขาช่วยลูกหมาที่บาดเจ็บ

โอ้ น่ารักแล้วยังอ่อนโยน  สเป็คกูเลย

แอบตามมาตั้งนาน  ตั้งแต่เห็นวันนั้น  สืบไปสืบมาจนรู้ว่าพี่แกเปิดร้านอาหารเล็กๆเชิงคอนวิเนี่ยนแถวนี้

พยายามมาซื้อเพียงเพราะอยากเห็นหน้าก็บ่อย

แต่ก็มีบางครั้งที่ตื่นเต้นจนสุดท้ายวิ่งหนีออกมา

...แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เป็นลม

เพลียใจกับตัวเองจริงๆ

ผมเลิกผ้าห่มออก  ก่อนจะเบี่ยงตัวไปที่ข้างๆเตียง พยายามไม่ขยับตัวมาก

หมับ

“เฮ้ย” ผมร้องออกมาเสียงดัง

“จะไปไหนครับ”

ตะ ตื่นแล้ว

พี่เขาตื่นแล้ว

เสียงน่ารักจัง

กูเลยตื่นเลย

...ตื่นจริงๆนะ

“พะ  ผม”

“อา  ไม่ต้องกลัวขนาดนั้น  พี่แค่เห็นเราเป็นลมเลยช่วยเฉยๆ”อีกฝ่ายที่เห็นท่าทีแตกตื่นของผม ก็ปล่อยมือออกก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นลูบแขนเบาๆ  ก่อนลุกจากข้างเตียงมานั่งริมเตียง “เราชื่ออะไรหรอ  พี่ชื่ออีซึงฮุนนะ”

ส่งยิ้มตาปิดมาให้อีกรอบ

อี ซึงฮุน

พี่เขาชื่ออีซึงฮุน

แม่ครับ พ่อครับ ผมรู้ชื่อพี่เขาแล้วครับ

ไม่เสียแรงที่กูพยายาม(?)มาหลายแรมเดือน

“กูจุนฮเว” ผมตอบเสียงเบา  อ้อมแอ้มๆเนื่องด้วยความเขิน

“ห๊ะ  ชื่ออะไรนะ” อีกฝ่ายที่ไม่ค่อยได้ยินชื่อถามซ้ำอีกรอบก่อนจะยื่นหัวกลมๆมาใกล้ๆเพื่อรอฟังคำตอบ

...อา  แม่ครับผมอยากได้เขาจังเลย

ถ้าปล้ำพี่เขากูจะโดนถีบไหมครับ

กลิ่นสบู่หอมจางงงงง  มีกลิ่นกับข้าวอ่อนๆด้วย

หอมน่ากินมากครับพี่

“กะ  กู จุนฮเว”

อีกฝ่ายผละออกก่อนจะเพ่งมองใบหน้า “เด็กกว่าพี่ไม่ใช่หรอ  ทำไมพูดไม่เพราะเลยหืม”

“มะ ไม่ใช่” ผมสูดหายใจเพื่อไล่ความตื่นเต้นออกไป “ชื่อจุนฮเว นามสกุลกู กูจุนฮเวอ่ะ”

“ออ...ชื่อน่ารักนะ”อีกฝ่ายคลี่ยิ้มออกมาอีกครั้งเมื่อได้ฟังเหตุผล ก่อนจะนั่งเงียบไปทั้งคู่

“พี่ก็น่ารักครับ” ผมพูดขึ้นหลังจากเงียบไปนาน อีกฝ่ายทำหน้าเหลอหลา

“ห๊ะ  พี่หรอ” ชี้นิ้วที่ตนเองก่อนหัวเราะออกมา “5555 ใครๆก็ว่าพี่บื้อจะตาย  พี่น่ารักตรงไหน”

น่ารักมากครับพี่ น่ารักทุกตรงเลยจริงๆ

เสียงหัวเราะยังใสเพราะพริ้งขนาดนี้  ถ้าเสียงอย่างอื่นพี่ไม่ทำให้ผมหลงหัวปักหัวปำแย่หรอ...

ไม่ต้องมองหน้ากู  ไอ้ที่คิดลึกกันนั่นแหละเข้าใจถูกแล้ว

“พี่  พี่ซึงฮุน” ผมเรียกชื่อเขา

อร๊าย กูเขิน  กูเรียกชื่อพี่เขาแล้วครับ

“มีไรหรอจุนเน่อา”

“ห๊ะ จุนเน่? ผมชื่อจุนฮเวครับ”

“ก็จุนฮเวมันเรียกยาก เรียกจุนเน่นี่แหละ น่ารักดี”

ดั่งศรรักปักอกผมดังฉึก แรงมาก

พี่ซึงฮุนบอกว่ากูน่ารัก

กรี๊ดดดด  กูจะไม่ทน

“คะ คือ ผมอยากรู้ว่าพี่มีแฟนหรือยัง จะว่าอะไรไหมถ้าผมจะจีบพี่เป็นแฟน คือผมชอบพี่ แอบมองพี่ตั้งนานละ”

ผมพูดรัวออกไปทันที อีกฝ่ายทำหน้าเอ๋อใส่

เอ๋อยังน่ารักอ่ะ

“ห๊ะ  เดี๋ยว  เอาใหม่ได้ไหมพี่ฟังไม่ทัน”

“คะ  คือ...” ผมอ้ำอึ้ง 

โอ้ย กูอาย  กูพูดได้ครั้งเดียวอ่ะพี่

“หึหึหึ พี่ล้อเล่นครับ  ชอบพี่หรอ” อีกฝ่ายยิ้มออกมาดูชั่วร้ายชอบกล

แปปนะ พี่ซึงฮุนคนน่ารักหายไปไหน ทำไมเหลือไว้เพียงสีหน้าเจ้าเล่ห์แบบนี้

“อืม ชะ ใช่” ผมก้มหน้าลง  รู้สึกหน้ามันจะร้อนๆชอบกล

ผมได้ยินเสียงหัวเราะหึหึของอีกฝ่าย ก่อนจะรู้สึกถึงแรงหยวบบนเตียง

เฮ้ย ชักล่อแหลมแล้วไง

อีกฝ่ายจับผมเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะก้มลงจนหน้าผากเราสองคนชนกัน

“อา..ไม่มีไข้แล้วหล่ะ” ก่อนจะผละออก ผมถอนหายใจอย่างโล่งออก

“เดียวกินอะไรก่อนไหม  ก่อนกลับบ้านอ่ะ” อีกฝ่ายลุกขึ้นก่อนจะยืนรอให้ผมออกไปข้างล่าง รอยยิ้มอ่อนโยนส่งกลับมาเหมือนเช่นเดิม

ผมลุกขึ้นก่อนจะเดินไปหา

ว่าแต่พี่เขาไม่ได้ให้คำตอบเลยนี่หว่า

กูอยากรู้คำตอบแล้วอ่ะ

ผมชะงักมือที่กำลังจะหมุนลูกบิดประตู  หันกับมาเห็นอีกฝ่ายที่ตอนนี้เอามือเท้ากับประตูทั้งสองข้าง

พี่ซึงฮุนเขาสูงกว่าผมแค่นิดหน่อย

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งกลับมา

ผมรู้สึกใจเต้นแรง

แต่คราวนี้มันปนไปด้วยความขี้เล่น  ซุกซนชอบกล

“จุนเน่...พี่มีอะไรจะบอกให้รู้นะ”

ก่อนที่ผมจะช็อคกับคำพูดของอีกฝ่ายที่ตามมา

“ถ้าอยากเป็นแฟนพี่  พี่ถนัดเป็นแต่ฝ่ายรุกนะครับ”

ผมอ้าปากหวอ  พี่ซึงฮุนละออกก่อนส่งยิ้มให้อย่างน่ารัก

แต่โคตรขัดกับคำพูดเลยวุ้ย

“ถ้าน้องอยากเป็นเมียพี่ อีกอาทิตย์หนึ่งค่อยกลับมาหาพี่นะ”

.

.

.

.

.

ก็นั่นแหละเรื่องที่อยากเล่าให้ฟัง

มันเล่นเอาผมคิดหนักไปหลายวันเลยหล่ะ

ผมควรทำไงดี

เกิดมาหน้าอย่างโหด ไม่เคยต้องมาถูกใครรุกมาก่อน

พี่เขาออกจะหน้าหวาน อ่อนละมุนเป็นสายไหม

ใครจะอยากเชื่อว่าพี่แกสายรุกบุกทะลวง

ผมควรทำไงดีนะ...

ปึ๊ก!!!

เสียงไดอารี่เล่มหนาพอควรถูกปิดลงโดยฝีมือของผู้ชายที่ชื่ออีซึงฮุน

หลังจากอ่านไดอารี่ที่อีกฝ่ายซุกซ่อนไว้

จะว่าไป  พอนึกถึงตอนนั้นันก็ตลกดีนะ

ซึงฮุนหัวเราะออกมาเบาๆ  ก่อนจะนำไดอารี่ที่อีกฝ่ายแอบซ่อนไว้นั้นเก็บเข้าที่

ใช่

ตอนนี้ซึงฮุนอยู่ที่ห้องของจุนฮเว

ตอนนี้เจ้าของห้องกำลังหลับสนิทเลยหล่ะ

ตอนนี้ผมของซึงฮุนไม่ได้เป็นสีเทาเหมือนสองปีก่อนแล้ว

จุนฮเวก็เหมือนกัน

ซึงฮุนเดินไปลูบผมสีบรอนด์ทองเบาๆ  แผ่นหลังเปลือยนั้นโผล่ออกมากผ้านวมหนาสีขาว

รอยรักที่สร้างไว้ตามแผ่นหลังค่อนข้างเยอะและชัดเจน

ยิ้มออกมาแบบมีความสุขก่อนจะนึกขึ้นได้

ร่างสูงโปร่งปราศจากเสื้อผ้าเดินไปหยิบปากกาของคนรักก่อนคว้าไดอารี่เล่มเดิมมา

บรรจงเขียนข้อความลงไปในนั้น

...จุนเน่อา มีความสุขไหมนะที่ตัดสินใจแบบนี้

พี่มีความสุขที่สุดเลยนะที่เรากลับมาหาพี่หลังจากนั้น

พี่รู้ว่าเราคงคิดมากหลายอย่างเลย

พี่มีความลับอยากจะบอกจุนเน่เหมือนกันนะ

ความจริงพี่ก็ชอบเราตั้งแต่เราเจอกับพี่ครั้งแรกเหมือนกัน

พี่มีความสุขมากนะที่เราตามหาพี่

พี่ชอบมากเวลาเรามายืนทำหน้ามึนที่ร้านพี่

...พี่ก็รักจุนเน่นะครับ

 ------

กรี๊ดดด  ฟหกด่าสว

มันมาแล้ว #ฟิคหน้ามืดตามัว

มาเพราะคลิปที่พี่ฮุนกอดจุนฮเวตอนประกาศผลรายการวินแท้ๆ

ฝากติชมได้ที่ #น้องเน่ของพี่ฮุน นะคะ