[SF] Lee Seunghoon x Kang Seungyoon
story : But I… [6]
ในปกติผมจะตื่นเช้าขึ้นมาด้วยความว่างเปล่าเหมือนเช่นทุกวัน
แต่วันนี้กลับแปลกไปกว่าทุกวันนิดหน่อย
อา...ก็ไม่หน่อยเท่าไรนะ
ผมมองคนตาตี๋ที่ตอนนี้ยังหลับตาพริ้ม
ลมหายใจสม่ำเสมอบ่งบอกถึงการหลับสนิท
ผมยิ้มออกมาหน่อยๆ โชคดีที่วันนี้ผมไม่มีเรียน
แต่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมีเรียนไหมเหมือนกัน
“พี่ ซึงฮุน” ผมเขย่าแขนอีกฝ่าย
“งื้อออออ”อีกฝ่ายดิ้นเหมือนเด็กน้อย
ก่อนจะเอาขามาก่ายผมจนเกือบถึงเอว
และนั่นมันทำให้รู้...
อีซึงฮุนไม่ได้ใส่กางเกงนอน
ผมรู้สึกตื่นตระหนก
ก่อนจะรีบลุกอย่างรวดเร็ว
เฮ้ย ได้เสียบผมแล้วหรอ
คว้าผ้าห่มมาพันช่วงล่างของตัวเองอย่างรวดเร็วก่อนจะรู้สึกหน้าร้อนผ่าว
ไม่เจ็บ..
อ่อ
แสดงว่ารอด
แต่นั่นไม่ใช่สาเหตุที่ผมหน้าแดงแบบนี้หรอก
ผมตอนนี้ยืนมองอีกฝ่ายที่นอนขดตัวเล็กน้อย
เขาไม่ได้ใส่กางเกงนอน...
แล้วคุณก็คงรู้ใช่ไหม
ว่ามันเป็นเรื่องปกติที่ลูกผู้ชายแมนๆจะเป็นกันทุกเช้า...
ตั้งเด่เลยไง....
“ย่าห์ อีซึงฮุน ตื่นเดี๋ยวนี้”
ผมโยนผ้าคลุมอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นความใหญ่โต (ผมไม่ได้ตั้งใจมองนะ) ที่ดุนดันกางเกงในออกมา
โชคดีที่เขาไม่ได้ถอดกางเกงในด้วย
ไม่งั้น...
“อ่า ซึงยุนอ่า มานอนนี่เร็ว” อีกฝ่ายงัวเงีย
กระชากแขนผมให้ลงไปอยู่ในอ้อมกอดอีกครั้ง
อึก...
เอิ่ม
“ซึงฮุน”
“เรียกไม่เพราะเลยครับ...”
“มันดันหลังผมอ่ะ...” ผมกลั้นใจพูดออกมา
“แล้วอยากให้มันเปลี่ยนไปดันอยู่ที่อื่นไหมหืม”
อีกฝ่ายพูดเสียงงัวเงีย และกระชับอ้อมกอดแรงยิ่งขึ้น
ผมตัวแข็งค้างไปทันที
“...ล้อเล่นครับ
อย่าคิดมากนะ”อีกฝ่ายที่ผมมองไม่เห็นสีหน้าพูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะก้มจูบที่หลังคอ
เสียงลมหายใจสม่ำเสมอแสดงถึงอีกฝ่ายเริ่มหลับสนิทอีกครั้ง
ผมค่อยๆคลายกอดของอีกฝ่ายออกก
เสียงไลน์ที่เด้งทางมือถือทำให้ผมสนใจ
ผมคว้าโทรศัพท์ออกมาก่อนจะนิ่งค้างไป
เหตุผลเพราะมันไม่ใช่โทรศัพท์ของผม
และไลน์ที่เข้ามาทำให้ผมใจกระตุกวูบทันที
‘ซึงฮุนอา คืนดีกับพี่นะ’
ผมว่าพี่เขาพลาดที่มีผมบนเตียงวันนี้แล้วหล่ะ..
.
.
.
.
.
“เฮ้ย มึงคืนดีกับพี่เขาแล้วหรอ”
“คืนดีอะไร ไปฟังใครมา”ซึงยุนก้มเก็บปากกาโดยไม่เงยหน้ามองเพื่อนสนิทแม้แต่น้อย
“ตากูคงบอดอ่ะ มึงมาพร้อมพี่เขา
ไอ้ยุนมึงพูดเดี๋ยวนี้”
“ตอนนั้นมึงอยู่กับไอ้มินโฮ?”
“นี่กูถามมึงนะ ไม่ได้ให้มึงถามกลับ”
แทฮยอนยู่หน้าเมื่อโดนถามกลับ
“มึงรู้จักคนชื่อจินวูไหม”
“จินวูไหน?”
“จินวูแฟนเก่าซึงฮุน”ผมถอนหายใจ “เมื่อเช้ากูเห็นไลน์มาขอคืนดี”
“เดียวนะ เมื่อเช้า? เฮ้ย นี่มึง...”
“กูยังเดินปกติอยู่นะถ้ามึงจะสังเกตเห็น”ผมพูดดักคอทันทีเมื่ออีกฝ่ายทำท่าจะพูดออกมา
“มึงคบกันแล้ว”
“อืม”
“แล้วมึงจะทำยังไงละ”
“ก็ไม่ทำไง”
“เดียวนะไอ้ซึงยุน แล้วมึงถามหาแฟนเก่าเขาทำไม”แทฮยอนถามด้วยความสงสัยแบบปิดไม่มิด
ถึงเขาจะพอเดาได้ว่าสิ่งที่ซึงยุนคิดคืออะไรก็ตาม
“มึงก็รู้ว่ากูเป็นไงนี่แทฮยอน...”รอยยิ้มเหี้ยมแสยะออกมา
แทฮยอนขนลุก แอบภาวนาในใจให้กับซึงฮุน
นานมากแล้วที่ไม่ได้เจอซึงยุนเวอร์ชั่นหมาบ้า
หวังว่าคงไม่ได้เห็นหรอกนะ
เพราะเขาไม่รู้จะช่วยยังไงเหมือนกันถ้าอีกฝ่ายเลือดขึ้นหน้าออกมา
“แฟนมึงมาแล้วแทฮยอน กูไปละนะ”
“บอกว่าไม่ใช่แฟน นี่มึงกลับไงวะ”
“เดินไง เดียวหมูดำน้อยใจหรอกมึงอ่ะพูดแบบนี้”
“ซึงยุน เดี๋ยวพี่ซึงฮุนมารับนะ”มินโฮพูดหลังเดินไปแย่งกระเป๋าแทฮยอนมาถือไว้
ชิ รักกันดีจริง
“ฝากบอกด้วยว่ากลับแล้ว ติดธุระ”คว้ากระเป๋าสะพายก่อนเดินออกไป
มินโฮมองซึงยุนที่ท่าทีแปลกๆก่อนหันไปสบตาแทฮยอน
แทฮยอนยักไหล่ ไม่ได้พูดอะไรต่อ
ซึงยุนเลือกที่จะเดินไปทางคณะแพทย์ศาสตร์เพื่อไม่ให้ผ่านคณะวิศวะ
ไม่ค่อยอยากเจอเท่าไรแหะ
นี่ขนาดคบกันได้วันแรกนะเนี่ย...
คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยก่อนจะรู้สึกเหมือนมีใครสะกิดไหล่
“ยุนยุน”
“ใครมาเรียกว่ะเนี่ย”
“เขาไง เขา”ซึงยุนหันมองซ้ายมองขวา
ก่อนจะเห็นกลุ่มผมที่อยู่ต่ำกว่าปลายคาง
“นี่ใครอ่ะ”
“จินฮวานไง”
“จินฮวาน ออ เฮ้ย จินนนนนน”ซึงยุนกอดคนตัวเตี้ยกว่าแน่น
จินฮวานคือเพื่อนสมัยเด็กของเขา แต่เพิ่งมาแยกกันเมื่อเรียนจบมอต้น
ทำให้ไม่ค่อยได้ติดต่ออีกฝ่ายเท่าไรนัก
“มาทำอะไรที่นี่อ่ะ”ซึงยุนถามด้วยความตื่นเต้น
มือไม้ขย้ำแขนเพื่อนด้วยความคิดถึง
“เราเรียนอยู่ที่นี่ไง
ไม่คิดว่าจะได้เจอกันเลยอ่ะ ยุนเรียนคณะอะไรหรอ”
“โหววว เรียนแพทย์ด้วย เราเรียนศิลป์อ่ะ”
“สบายดีไหม เราไปหาไรกินปะ
เดียวเราเลี้ยงยุนเอง”
“จริงดิ ไปๆๆ”
จินฮวานกับซึงยุนเดินคู่กัน
ทั้งสองต่างแลกเปลี่ยนเรื่องราวมากมาย
รอยยิ้มกว้างออกมาจากทั้งสองฝ่ายต่างส่งให้กัน
โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งมองตามตลอด...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น