BABYHOONIE

BABYHOONIE

วันอาทิตย์ที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2559

[OS] Lee Seunghoon x Song Minho : Beside Me

[OS] Lee Seunghoon x Song Minho

Story : Beside Me







เสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์ดังขึ้นดังเช่นทุกวัน

มือขาวค่อยๆเลื้อยออกจากผ้าห่มที่คลุมมิดชิด ขนลุกชันน้อยๆเมื่อสัมผัสกับแอร์ที่ปรับไว้อุณหภูมิต่ำ จับโทรศัพท์ก่อนปลดล็อคทั้งๆที่ไม่ได้โผล่ออกมาเพื่อให้นาฬิกาหยุดส่งเสียงรบกวน

ซึงฮุนชักมือกลับเข้าผ้าห่มก่อนจะค่อยๆดึงผ้าห่มคลุมตัวเองอีกครั้ง ผ้าผืนหนาม้วนจนร่างกายเปลือยของอีกฝ่ายโผล่ออกมา

ฮื่อ...ฮยองอ่ามินโฮร้องออกมาเบาๆเมื่อรู้สึกหนาว แขนค่อยๆเอาผ้าห่มออกก่อนที่จะดึงอีกฝ่ายแนบอกแทน มินโฮหอมหน้าผากทั้งๆที่ยังไม่ลืมตาก่อนจะพูดออกมาเบาๆ ผมหนาวนะ

มินโฮลากมือไปลูบที่หลังเปลือยสองสามทีก่อนจะลากลงมาเรื่อยๆ...

พอเลยมินโฮอา เมื่อคืนยังไม่พออีกหรือไงซึงฮุนส่ายหัวก่อนจะกัดไหล่เบาๆ มินโฮร้องออกมาก่อนจะค่อยๆผละตัวออก

ซึงฮุนเผยอปากน้อยๆค้างไว้เพราะอีกฝ่ายถดตัวหนี เป็นภาพที่น่ารักยามเช้าอีกวันที่มินโฮตื่นมาเห็น

ฉีกยิ้มออกมาน้อยๆเมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมลืมตา มองตามร่างกายที่เปลือยเปล่ามีเพียงกางเกงบ็อกเซอร์ที่เจ้าตัวชอบใส่นอน ซึงฮุนเป็นคนขี้ร้อนก็จริงแต่คงไม่เท่ามินโฮเพราะว่าเขาเองปรับแอร์ต่ำเสียจนอีกฝ่ายโหยหาผ้าห่มหนาขนาดนี้

อรุณสวัสดิ์ครับฮยอง

งืมมม ขอนอนอีกนิดได้ไหม เมื่อคืนแทบไม่ได้นอนเลยนะ

ไม่ได้แล้วครับ สามโมงแล้วนะ

“....” ซึงฮุนไม่ตอบแต่หลับทั้งๆอย่างนั้น มินโฮยิ้มออกมาก่อนที่จะค่อยๆเอาผ้าห่มออกจากตัวเอง คว้ากางเกงนอนสวมทับก่อนจะค่อยๆบิดขี้เกียจ ร่างกายเมื่อยล้าเล็กน้อยเพราะที่นอนไม่ได้กว้างขวางมากพอที่จะให้ผู้ชายสองคนนอนเบียดด้วยกัน แต่กลับได้ความอิ่มอกอิ่มใจเพราะร่างบางกว่าของคนพี่เป็นเหมือนความอบอุ่นให้เขากอดตลอดคืน ซึงฮุนทิ้งเมทตัวเองมาหลบอยู่ที่นี่หลายคืนติดกันแล้ว เพราะงานที่ต้องทำจนดึกดื่น ทั้งซึงฮุนและมินโฮต่างช่วยกันคิดเนื้อเพลงและเตรียมการสำหรับอัลบั้มต่อไป เขาสองคนจึงอยู่ด้วยกันตลอดเวลา

มินโฮปล่อยให้ฮยองขี้เซานอนต่ออีกสักพักก่อนจะพาตัวเองไปอาบน้ำ ไอร้อนออกมาฟุ้งทำให้คลายความล้าสะสมได้บ้าง ฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีก่อนเสียงประตูจะเปิดเข้ามา

ซึงฮุนเดินเข้ามาแบบมึนๆ ผ้าขนหนูรัดเอวสอบไว้ต่ำก่อนจะเริ่มแปรงฟัน เสียงกรอกแกร๊กดังปะปนกับเสียงฮัมเพลง มินโฮรั้งม่านที่กั้นออกก่อนจะมองซึงฮุน

ฮยอง อาบน้ำด้วยกันไหม

ไม่เอาอ่ะ กลัวไม่ได้อาบ

หืม...มานี่เลยมินโฮดึงอีกฝ่ายเข้ามาใกล้ๆก่อนจะดึงผ้าขนหนูออก ซึงฮุนสะดุ้งเมื่ออีกฝ่ายเล่นแบบนี้

ฮื้อออ ไม่เอาน่ามินโฮ

เอาแปรงมานี่มินโฮปิดน้ำจากฝักบัวก่อนจะจับแปรงสีฟันที่คาปากอีกฝ่าย ยีฟันหน่อยครับฮยองคนดี

มินโฮค่อยๆขยับแปรงให้ ถึงร่างกายเปลือยตรงหน้าจะทำให้มินโฮใจเต้นแรงมากก็ตาม แต่ก็พยายามไม่มองต่ำเพราะต้องไปสนามบินวันนี้เพื่อไปจีน ปฏิเสธไม่ได้ว่าร่างกายก็ต้องการคนตรงหน้า เพราะทุกวันนี้ด้วยตารางงานที่มีทำให้เขาสองคนไม่มีเวลาไปมากกว่าการนอนข้างกันเลยแม้แต่น้อย

แต่ยังดีที่อีกฝ่ายยังคอยอยู่ใกล้ๆตลอด ขืนเป็นเหมือนตอนสมัยแข่งโชว์มีหรือตอนที่ต้องไปถ่ายแบบที่จีนเขาคงได้บ้าตายเพราะคิดถึงแน่ๆ

ก้มหน้าหน่อยฮยอง จะได้สระผมหลังจากบ้วนปากเสร็จมินโฮก็กดอีกฝ่ายลงเล็กน้อยเพราต้องสระผมให้

งืออออซึงฮุนร้องออกมาน้อยๆเมื่อมินโฮราดฝักบัวลงไป ร่างบางนั่นดิ้นขลุกขลักก่อนจะนิ่ง ทำให้มินโฮชโลมยาสระผมได้ง่ายขึ้น มือหนาขยี้เบาๆเพราะกลัวอีกฝ่ายเจ็บ

มินโฮ...

หืม

อยากหรอ

มินโฮสะดุ้งเมื่อมืออีกฝ่ายเอื้อมมาจับต้นขาทั้งสองข้าง

ฮยอง...มะ ไม่เล่นแบบนี้สิ เดียวน้ำเข้าตา

ซึงฮุนหัวเราะน้อยๆก่อนที่อีกฝ่ายจะล้างผมให้จนเสร็จจึงเงยหน้าขึ้น ใบหน้าเจ้าเล่ห์แบบปิดไม่มิดยิ่งทำให้มินโฮเสียวสันหลังขึ้นมา

อยากไหมหืมมินโฮอา...

อย่ายั่วผมสิ เรามีงานนะ

แต่ฮยองอยากนะ

มินโฮอ้าปากเหวอกับคำพูดอีกฝ่าย กว่าจะรู้ตัวริมฝีปากเล็กนั่นก็จู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว ลิ้นเล็กๆค่อยๆละเลียดที่ริมฝีปากช้าๆเป็นเชิงขออนุญาตก่อนจะค่อยๆสอดเข้าไปเพียงเล็กน้อย

มินโฮจะไม่ทน

มันนานครั้งมากที่ซึงฮุนจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ทั้งๆที่เขาก็พยายามหักห้ามใจแต่บางทีเขาก็เดาความคิดคนตรงหน้าไม่ค่อยได้

บางครั้งก็อายจนแทบหลบหน้า บางครั้งก็กล้าเสียจนใจเขารับไม่ทัน

มินโฮวางมือที่เอวก่อนจะบีบเบาๆ ตอบรับสัมผัสแนบแน่นก่อนจะผละออกและสัมผัสซ้ำแล้วซ้ำเล่า ร่างกายที่เปียกชื้นและปราศจากเสื้อผ้ายิ่งเป็นดั่งเชื้อเพลิงทำให้เกิดอารมณ์เตลิดได้ง่ายขึ้น

ซึงฮุนละออกก่อนที่จะอังหน้าผากชนกัน ยิ้มน้อยๆเมื่อเห็นว่ามินโฮเริ่มจะคล้อยตามแล้ว ก่อนที่จะจูบที่ลำคอแผ่วเบา มินโฮเม้มปากแน่นเพราะอีกฝ่ายกัดที่ลำคอก่อนจะเปิดฝักบัวเพราะกลัวว่าเสียงจะเล็ดลอดออกไป มินโฮลูบแผ่นหลังเป็นเชิงบอกให้ใจเย็นๆเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะทำรอยไว้

ใจเย็นนะฮยอง ฮือ...

นิดหน่อยไม่ได้หรอ ใส่เสื้อหนาๆไปละกันวันนี้อ่ะ

ร่างกายของมินโฮกระตุก ใบหน้าคมเชิดขึ้นเมื่อมืออีกฝ่ายสัมผัสที่ส่วนนั้น ซึงฮุนสอดขาก่อนเสียดสีกันแผ่วเบา มินโฮยกมือทั้งสองข้างสัมผัสยอดอกคนตรงหน้าก่อนความอดทนจะสิ้นสุดลง ริมฝีปากครอบครองยอดอกก่อนดูดดึงอย่างแรงจนซึงฮุนเผลอกำมือแน่นขึ้น ซึงฮุนรูดรั้งของมินโฮแรงขึ้นจนเสียงครางฮืมในลำคอดังออกมา ยิ้มอย่างพอใจทั้งที่โดนกัดจนขึ้นรอยเขี้ยว

มะ...มินโฮ

ฮยองนี่มันน่าจริงๆ ผมบอกแล้วใช่ไหมว่ามีงานวันนี้ เดียวก็ไม่มีแรงเดินอีก

งั้นก็ไม่ต้องใส่ อ๊ะ สิ

ถึงโน่นเมื่อไรฮยองไม่รอดแน่

จะรอดูละกันซึงฮุนยกยิ้มก่อนที่บทสนทนาจะขาดหายไป กลายเป็นเสียงความสุขที่กำลังเติมเต็มกันและกันแทน



มินโฮนั่งอยู่เบาะหลังยู่ปากเล็กน้อยจนซึงฮุนที่นั่งอยู่ข้างๆจับสังเกตได้ หลุดหัวเราะเพราะมินโฮตอนนี้เหมือนเด็กน้อยเหลือเกิน เอื้อมมือไปจับก่อนที่มินโฮจะสะบัดออกและหันหน้าหนี

ฮยองไม่ต้องเลย

เสียงมินโฮค่อนข้างดังจนซึงยุนที่นั่งเบาะหน้าหันมามองพร้อมๆกับแทฮยอน

เป็นไรอ่ะฮยองซึงยุนพูดออกมาเมื่อเห็นท่าทีมินโฮ ซึงฮุนยิ้มแต่ไม่ได้ตอบอะไร

จะให้บอกได้ไงว่าเมื่อเช้ายั่วอีกฝ่ายและทำให้มินโฮจนเสร็จ แต่ตัวเองกลับไม่ยอมให้มินโฮทำคืน

ไม่เป็นไรหรอก แค่เด็กเอาแต่ใจหน่ะ

จินวูมองมาก่อนจะหัวเราะกับพูดประชดประชันเล็กๆของซึงฮุน นั่งมาได้สักพักก็ถึงสนามบิน

มินโฮอา อย่างอนฮยองสิ

ฮึ ไม่ต้องเลย ไปนั่งกับจินวูฮยองโน่น ผมไม่นั่งด้วยแล้วรอบนี้อ่ะ

น่า มินโฮ เอางี้...ซึงฮุนหยุดพูดก่อนจะยื่นนิ้วก้อยให้ เดียวไปถึงจีนเมื่อไร ฮยองยอมทุกอย่างเลย นะครับ

มินโฮเบือนหน้าหนีก่อนจะแอบลอบยิ้มขึ้นมาและกลับไปหน้าบึ้งเหมือนเดิม

ซึงฮุนยังง้อน่ารักเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน

เพราะมินโฮเคยเป็นแบบนี้อีกฝ่ายจึงรู้ว่าควรทำอย่างไง

มินโฮเดินลงจากรถตามหลังเมมเบอร์ในวง ใบหน้านิ่ง ตลอดเวลาแทบจะไม่มองซึงฮุนแม้แต่น้อย มินโฮเอาแต่ตามติดซึงยุนจนแทฮยอนรำคาญ

ฮยอง มาเดินตามซึงยุนทำไมแทฮยอนทำหน้านิ่งถามอีกฝ่าย

เปล่า ไม่ได้ตามมินโฮตอบหน้าตาย

ทะเลาะกับซึงฮุนฮยองอีกอ่ะดิ หน้าโคตรบึ้ง

ต้องฉีกยิ้มแบบนายหรือไงมินโฮยื่นมือไปจิ้มอีกฝ่ายเพื่อแหย่เล่น แทฮยอนปัดมือออกก่อนทำหน้ารำคาญและเดินหนี มินโฮหัวเราะน้อยๆที่แกล้งมักเน่ของวงได้ ก่อนที่จะหันไปเห็นซึงฮุนยืนคุยกับเมเน ดูท่าอีกฝ่ายคงชอบการถ่ายรูปขึ้นมาเพราะตอนนี้มือเรียวนั่นกำลังรับกล้องถ่ายรูปมากระชับแน่น

มินโฮยืนเล่นมือถือฆ่าเวลาก่อนที่จะขึ้นเครื่อง เขารับพาสปอร์ตจากจินวูฮยองก่อนจะเดินเข้าเกสท์ไป

มินโฮรู้สึกมึนงงเล็กน้อย ตลอดระยะเวลาที่นั่งเครื่องบินเอาแต่นอนเพราะอาการปวดหัวเริ่มเตือนเบาๆ เขาคิดว่าคงไม่สบายเพราะการพักผ่อนไม่ค่อยเพียงพอเป็นแน่




เมื่อถึงโรงแรมที่พักมินโฮวางกระเป๋าเสื้อผ้าก่อนจะทรุดตัวนั่งลงบนโซฟา รอบนี้ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ร่างกายเหมือนจะเพลียมากแปลกๆ อาจเกิดจากความเมื่อยล้าสะสมเพราะต้องเข้าห้องซ้อมเพลงใหม่ๆ ออกงานต่างๆหรืออะไรก็ตาม มินโฮเดินเข้าห้องน้ำก่อนจะเริ่มอาบน้ำ พลันหัวก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อเช้า ใบหน้าที่ดูตึงเครียดก็พลันยิ้มออกมาน้อยๆ

ฮยองของเขาวันนี้จะง้อยังไงกันนะ

พอคิดแล้วก็หยุดยิ้มไม่ได้ เมื่อเงยหน้ามองกระจกแล้วเห็นรอยยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์ของตนเองก็หุบยิ้มก่อนจะแปรงฟัน เพราะว่าวันนี้เขาได้นอนคนเดียวเลยไม่ต้องกังวลว่าใครจะรออาบน้ำ ซึงฮุนกับจินวูได้นอนห้องเดียวกัน ส่วนแทฮยอนและซึงยุนก็นอนห้องเดียวกัน

มินโฮอาบน้ำเสร็จก่อนจะนั่งเช็คโทรศัพท์ ถ่ายรูปเล่นก่อนจะได้รับข้อความจากคนที่เขางอนอยู่

-เดี๋ยวไปหานะ-

แค่ไม่กี่วินาทีเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น มินโฮเดินไปเปิดประตูให้อีกฝ่ายก่อนจะเดินนำเข้ามา

มินโฮอา ยังงอนฮยองอีกหรอหืม

เปล่าซะหน่อยมินโฮทำท่าจะนั่งแต่กลับกลายเป็นว่าซึงฮุนจับแขนอีกฝ่ายก่อน มินโฮรู้สึกเหมือนโลกหมุนแต่พยายามยืนนิ่งไว้ แต่กลับกลายเป็นซึงฮุนพูดโวยวายออกมา

นี่นายตัวร้อนนะมินโฮ ไม่สบายหรอซึงฮุนกดอีกฝ่ายนั่งบนโซฟา มือเรียวอังหน้าผากก่อนจะพูดออกมา ใบหน้าเริ่มนิ่งจนมินโฮรับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายเริ่มเข้าสู่โหมดโหด

ซึงฮุนมองก่อนจะกอดอก

ซงมินโฮ มีอะไรจะบอกฮยองไหม

นี่ผมงอนฮยองอยู่นะมินโฮเริ่มใบหน้าเจื่อนลง ซึงฮุนเห็นแบบนั้นก็รู้สึกใจอ่อน แต่จะให้เลิกเคร่งคงไม่ได้

งอนได้ แต่สุขภาพทำไมไม่ดูแล ถ้าเกิดเป็นหนักกว่านี้รู้ใช่ไหมว่ามันส่งผลต่องาน

“...”

เริ่มปวดหัวตั้งแต่เมื่อไร

ก็...เมื่อตอนนั่งเครื่องมา

ทำไมไม่บอกฮยอง

ก็ผม...

ซึงฮุนเดินออกจากห้องไป มินโฮทรุดหน้าก้มลงกับเข่า ความรู้สึกแย่โถมเข้ามาในใจ ตาปิดลงก่อนจะหงายพิงโซฟาไป หลับตานิ่งเพราะเริ่มปวดหัวหนักขึ้น ต้องรีบพัก ไม่งั้นเขาจะไปซ้อมพรุ่งนี้ไม่ได้อีก...

เสียงประตูดังขึ้นมาอีกครั้งก่อนที่จะเป็นซึงฮุนเดินเข้ามา

ซึงฮุนมองไปที่มินโฮที่นอนหลับไปแล้ว ลมหายใจสนิททำให้ซึงฮุนแอบลอบถอนใจเบาๆ รู้ว่าไม่สบายแทนที่จะรีบใส่เสื้อผ้าเข้านอน แต่ดูท่าที่มือยังค้างโทรศัพท์ไว้กับแชทตัวเองก็ได้แต่ยกยิ้มน้อยๆ

เป็นอีกครั้งที่ซึงฮุนต้องแบกมินโฮไปที่ที่นอน มันไม่ได้เป็นอะไรที่หนักหนา แต่การที่ขนาดลำตัวต่างกันขนาดนี้เล่นเอาแขนล้าได้เช่นกัน ซึงฮุนเร่งแอร์เพิ่มขึ้นเพราะอุณหภูมิที่มีอยู่เย็นเกินไป หยิบโทรศัพท์ส่งหาจินวูฮยองเพื่อบอกว่าคืนนี้คงได้ค้างที่ห้องนี้เพราะมีเด็กไม่สบายก่อนขอโทษ มือวางโทรศัพท์ก่อนจะหันมามองคนที่หลับไม่รู้เรื่องอีกครั้ง

มินโฮเชิดหน้าขึ้นน้อยๆ เมื่อซึงฮุนค่อยๆแหวกชุดคลุมอาบน้ำออก ร่างกายเปลือยเปล่าที่ปราศจากซับในทำให้จิตใจของซึงฮุนพลุกพล่าน

"ร้อน ร้อนไปหมดเลยนะ"

ซึงฮุนพูดได้แค่เพียงเท่านี้ เมื่อความเรียบเนียนของผิวสีน้ำผึ้งที่ปรากฏต่อหน้า แม้จะเห็นบ่อยครั้งแต่มันก็ทำให้อดลูบไล้ไม่ได้ ความร้อนจากร่างกายบ่งบอกว่าพิษไข้คงใกล้มารุมเร้าเป็นแน่ ซึงฮุนจึงทำได้เพียงหักห้ามใจ ประคองอีกฝ่ายพิงเตียงนอน มือเอื้อมไปคว้ายาและน้ำที่อุตส่าห์ไปขอซึงยุนมา ปลุกคนที่ดูสะลึมสะลือให้ตื่นก่อนจะป้อนมินโฮเชื่องช้า พยายามยกน้ำให้ดื่มมากๆ มินโฮทำตามเป็นอย่างดีเมื่ออีกฝ่ายใส่ใจมากขนาดนี้ น้ำบางส่วนหกเลอะเปรอะอก

"เช็ดตัวหน่อยไหม หนาวหรือเปล่า"

"ฮยอง....ฮยองยังโกรธผมใช่ไหม"

"มีสิทธิด้วยหรอหืมมินโฮ นายก็งอนฮยองนี่"

"ไม่งอนแล้ว ผมขอโทษ"

"หึ เด็กน้อยเอ้ย" ซึงฮุนยกยิ้มก่อนจะกอดอีกฝ่ายหลวมๆ"ไม่โกรธแล้วเหมือนกัน คราวหน้าไม่สบายให้บอกนะเข้าใจไหม ไม่ใช่เอาแต่ดื้อแบบนี้"

"ฮยองดุผม"

"ไม่ได้ดุ แค่บอกดีๆแล้วไม่ฟังเอง เดียวใส่เสื้อผ้าก่อนนะจะได้ไม่หนาว"

"ไม่เอาๆ เดี๋ยวผมกอดฮยองก็อุ่นแล้ว"

มินโฮยิ้มอ้อนออกมา แม้จะไม่สดใสมากเพราะอากาศปวดหัวเริ่มรุมเร้าแต่ก็ทำให้ซึงฮุนรู้สึกเอ็นดูไม่น้อย คลุมผ้าให้คนที่บอกว่าจะไม่ใส่เสื้อผ้าก่อนจะหันไปเปิดไฟโทนอ่อนไว้ สอดร่างกายในผ้าห่มผืนเดียวกันก่อนหอมหน้าผาก

นอนได้แล้วนะรู้ไหม ฝันดีนะ

ฝันดีครับฮยอง





ซึงฮุนสะดุ้งตื่นตอนกลางดึก เหมือบมองนาฬิกาก่อนจะพบว่าป็นช่วงเวลาตีสี่กว่าๆแล้ว หันไปมองคนในอ้อมกอดพบว่าเป็นมินโฮที่ลืมตามองอยู่

“ทำไมไม่นอน” มือเอื้อมไปสัมผัสหน้าผากก่อนละมือออก “ตัวไม่ร้อนแล้ว ดีจัง”

“ผมอยากกอดฮยอง”

“ก็กอดอยู่ไม่ใช่หรือไง แขนหน่ะ....”

ซึงฮุนเงียบเสียงลงเมื่ออีกฝ่ายลูบเอวเบาๆ มือสอดเข้ามาในสาบเสื้อก่อนจะไล้แถวสะดือ สัมผัสหนักเบาไม่เท่ากัน นัยน์ตาคมมองมาผ่านความมืดสลัวเพราะแสงไฟปิดตอนไหนไม่รู้ มีเพียงแสงสะท้อนจากหน้าต่างที่ทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายแสดงท่าทีออกมาเช่นไร

ไม่มีคำพูดให้แก่กันและกัน และไม่มีสัญญาณเตือนถึงการเริ่มต้น

ซึงฮุนลูบโครงหน้าคมที่ดูดีก่อนจะประทับริมฝีปากที่หน้าผาก กึ่งดันตัวขึ้นก่อนแขนอีกข้างจะยกขึ้นเพื่อรั้งขอบชุดคลุมที่หมิ่นเหม่ของมินโฮออกจากไหล่กว้างที่ดูอบอุ่น ลุกนั่งก่อนที่ดันมินโฮให้พิงหัวเตียง หยิบหมอนรองหลังให้และดันขาออก

“เป็นเด็กดีนะมินโฮ”

ริมฝีปากรุกล้ำเพื่อหาความหวานละมุนจากคนตรงหน้าก่อนที่มินโฮจะเผยอปากน้อยๆให้อีกฝ่ายสอดลิ้นเข้ามา ความแห้งผากในคราวแรกกลับได้รับความชุ่มฉ่ำจนเกิดเสียง ฟังดูน่าอายแต่กลับทำให้หัวใจของมินโฮตื่นเต้นขึ้น

ซึงฮุนดันตัวแนบชิดมากขึ้นเมื่ออีกฝ่ายละริมฝีปากออก หอบหายใจทั้งๆที่เมื่อครู่ไม่ได้รุนแรงแต่กลับสูบพลังอย่างไม่น่าเชื่อ ร่างกายของมินโฮโอนอ่อนอย่างง่ายดาย ซึงฮุนดันขามินโฮก่อนจะจับให้พาดเอวตัวเอง ริมฝีปากทาบทับลงอีกครั้งก่อนจะไล้ลงมาที่ลำคอที่ดูจะเกร็งไปหมดทุกจุดที่ริมฝีปากลากผ่าน แลบลิ้นเล็กๆเพื่อละเลียดอย่างอ่อนโยนเพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้สึกไม่ดีกับสัมผัสที่จะเกิดขึ้น

มันไม่ใช่ครั้งแรก ครั้งที่สอง หรือครั้งที่เท่าไรแล้วก็ตามที แต่ซึงฮุนก็อยากถนอมให้มากที่สุดอยู่ดี ถึงสุดท้ายจะควบคุมไม่ค่อยได้ก็ตาม

มินโฮเอื้อมมือปลดเสื้อนอนของซึงฮุน แต่ไม่ได้จับออกแต่อย่างใด ก่อนที่จะวางมือไว้ที่อก บีบเบาๆทั้งที่มือสั่น ละวางทุกอย่างเพื่อให้ซึงฮุนควบคุม วันนี้เขายอมทุกอย่างที่จะให้ซึงฮุนครอบครอง มันไม่ได้เป็นสิ่งที่แย่หากการนอนรอรับความสุขจากคนที่รักจะทำให้เจ็บบ้าง เขาเข้าใจความรู้สึกของซึงฮุนพอๆกับซึงฮุนที่เข้าใจความต้องการของเขา

ร่างกายของมินโฮสั่นไหวอย่างห้ามไม่อยู่ ริมฝีปากที่ครอบครองยอดอกดูดดึงแรงบ้างเบาบ้าง มินโฮนิ่วหน้าแต่ไม่ยอมละสายตาจากซึงฮุน ยิ้มเพื่อบอกว่าตนเองไม่เป็นไรก่อนจะเชิดหน้า

“ฮ่ะ อื้อ ฮยอง ฮยองอ่า...”มือรูดรั้งแกนกายช้าๆแต่บีบรัดจนมินโฮอกครวญครางออกมาไม่ได้ มันรู้สึกดีเกินไป ซึงฮุนกัดน้อยๆก่อนจะลากริมฝีปากลงและไล้เลียเชิงกราน มืออีกข้างจับเอวสอบบีบสลับคลายเพื่อให้อีกฝ่ายอยู่นิ่งก่อนริมฝีปากจะครอบครองแกนกายของมินโฮ ลิ้มลองรสชาติของอีกฝ่ายที่พยายามอดกลั้นเต็มทน

“ฮยอง อย่าเลียแบบนั้น...ฮื้อ”ร้องออกมาอย่างควบคุมไม่อยู่เมื่อลิ้นกระหวัดส่วนปลาย ขาเริ่มกระตุกจนซึงฮุนต้องละมือไปจับต้นขามินโฮให้อ้าออกกว้าง บีบให้เชื่อใจก่อนจะคายแกนกายออก

“มินโฮ ไหวไหม”

“ฮื้อ ไหว ผมไหว”

“ฮยองขอนะ ช่วยมองมาที่ฮยองทีนะ”

มินโฮเงยหน้าเพื่อมองอีกฝ่ายตามที่ขอ สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นก่อนที่จะกัดริมฝีปากแน่นเมื่อสัมผัสต่อมายากเกินจะทน ลิ้นสอดเข้าไม่ทำให้เจ็บเพราะความเหนอะหนะจากน้ำลาย ทำไปเพียงสักพักก่อนที่ซึงฮุนจะสอดนิ้วเข้าที่ริมฝีปาก ลากวนสักพักก่อนจ่อที่ช่องทางที่เตรียมไว้

“อ่า ซึงฮุนฮยอง ซึงฮุนอ่า”มินโฮร้องออกมา น้ำตาไหลออกมาเพราะความจุกเสียด ซึงฮุนซับน้ำตาก่อนจะแช่นิ้วนิ่ง ไม่ได้ขยับต่อเพราะช่องทางรัดแน่นเกินไป จูบเพื่อปลอบใจและยิ้มออกมาเมื่อเห็นมือมินโฮเอื้อมมาจับไหล่และจิกแน่น ก่อนจะเริ่มขยับเข้าออกแผ่วเบา

“อึก...”

“รู้สึกยังไง บอกฮยองหน่อย”

“อึก..อย่าแกล้งผม เข้ามาสิ” มินโฮพูดก่อนจะหลับตา รับสัมผัสทุกส่วนจากซึงฮุนที่ปรนเปรอเป็นอย่างดีจนแทบถึงจุดสูงสุด ซึงฮุนถอดกางเกงนอนของตัวเองออกแค่ต้นขาก่อนรูดรั้งเพื่อเตรียมความพร้อมไม่นาน บดเบียดส่วนอ่อนไหวกับช่องทางหลังขอมินโฮก่อนจะค่อยๆสอดใส่เข้าไป

ซึงฮุนสูดลมหายใจแรงเร็วเพราะช่องทางหลังของมินโฮตอบรับดีเหลือเกินจนแทบอดทนไม่ได้ ร้องออกมาเบาๆก่อนลูบหน้าผากมินโฮที่เหงื่อออกเยอะเหลือเกิน

“ฮยองรักเรานะมินโฮ ผ่อนคลายหน่อยเถอะ”

“อึก มันเจ็บ...”

“พอไหม ไม่ทำไหม”

“ไม่เอา”มินโฮพูดออกมาก่อนจะขยับเอวเข้าหา ทั้งมินโฮและซึงฮุนร้องออกมาก่อนประกบจูบนัวเนีย ความเสียวซ่านแล่นริ้วถาโถมใส่จนแทบทนไม่ไหว มินโฮกัดริมฝีปากซึงฮุนแน่นจนบวมเจ่อก่อนจะอ้าออกและร้องเสียหลงไม่หยุดทุกครั้งที่ซึงฮุนเริ่มขยับกายเข้าออก

จากจังหวะเชื่องช้าจนตอนนี้เสียงหน้าขากระทบรุนแรงพอๆกับเสียงร้องของมินโฮ ซึงฮุนกดเอวมินโฮก่อนจะรูดรั้งแกนกายคนใต้ร่างแรงๆ จนมินโฮกระตุกและปลดปล่อยออกมา ซึงฮุนยิ้มก่อนปาดน้ำรักป้ายช่องทางหลังมินโฮและเริ่มสอดใส่อีกครั้ง

“อดทนอีกนิดนะ ฮยองยังไม่เสร็จเลย” จับขาอีกฝ่ายพาดไหล่ตนเองก่อนจะกดขาอีกข้างชิดอกมินโฮ ก้มลงดูดดึงยอดอกและขยับสะโพกสอบเร็วๆ มินโฮจิกหลังจนแสบไปหมดแต่เป็นความเจ็บที่ซึงฮุนเองยอมรับได้เต็มปากเต็มคำว่าชอบเหลือเกิน

“อึก มินโฮอา...” ขยับอีกสองสามทีก่อนที่ปลดปล่อยใส่ช่องทางหลัง มินโฮกระตุกก่อนจะปลดปล่อยอีกรอบเพราะมือที่รูดรั้งไม่หยุดก่อนที่จะแช่ตัวไว้นิ่งๆ จูบนัวเนียและกัดริมฝีปากล่างก่อนจะค่อยๆผละตัวออกมา

“ฮื้อ ฮยอง ไม่ต้องเอาออก นอนทับผมเลย”

“ฮยองหนักนะ”

“ไม่หรอกน่า ขออยู่แบบนี้อีกสักพักนะ”

“ครับๆ” หอมหน้าผากชื้นอีกฝ่ายก่อนยิ้มออกมา “ชอบที่ทำให้ไหม”

“ถามบ้าไรเนี่ย” มินโฮเบือนหน้าหนีก่อนจะยิ้มออกมา “นอนได้แล้วน่า”

“หึ เด็กน้อยจริงๆ ฝันดีนะ”

“ฝันดีครับฮยอง รักฮยองเหมือนกันนะ”




ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น