BABYHOONIE

BABYHOONIE

วันศุกร์ที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2559

[OS] Lee Seunghoon X Kang Seungyoon : HOW TO BE ABREAST

[OS] Lee Seunghoon X Kang Seungyoon


Story : HOW TO BE ABREAST









โปรแกรมหยุดยาวของน้องยูนเวียนมาอีกครั้ง

น้องยังคงบินมาหาผมสม่ำเสมอ บางครั้งผมเองรู้สึกเสียใจไม่น้อยที่ต้องปล่อยให้เด็กน้อยบินมาหาถึงที่ขนาดนี้

“น้องซึงยุนมาอยู่กับพี่เขาห้ามดื้อนะเข้าใจไหม เดี๋ยวแม่จะไม่ให้มาหาถ้าเรากวนพี่เขามากๆ” แม่ของผมเอ่ยออกมา รอบนี้น้องติดสอยแม่ที่รักที่กำลังจะบินไปอีกที่หนึ่ง แต่ด้วยความคิดถึงลูกชายอย่างผมเลยแวะมาหาก่อน ใบหน้าเอ็นดูบ่งบอกถึงความรักที่แม่ของผมมีให้กับน้อง ว่ารักไม่ต่างจากลูกแท้ๆอย่างผม

“ซึงฮุนดูแลน้องด้วยเข้าใจไหม ไม่ใช่เอาแต่ทำงาน”

“ครับๆๆๆ แม่อ่า กอดหน่อย”

ผมพูดก่อนจะสวมกอดแม่เบาๆ มองดูรถแล่นออกไปนอนเขตบ้านก่อนจะหันกลับมาหาซึงยุน

“พี่คิดถึงเราจัง”

ไม่พูดพร่ำอะไรมากมาก ผมยกอีกฝ่ายอุ้มก่อนจะประกบริมฝีปากอวบอิ่มที่ห่างหายไปนาน

“อื้ออออ พี่ฮุนอย่าแกล้งผมสิ”

“อ่า ไม่แกล้งแล้ว เดี๋ยวรักเลย โอเคไหมครับ”

ผมพูดออกมาเนิบช้า น้องหน้าแดงเมื่อรู้ว่าผมหมายความว่าไง

“ก็ได้ พี่บ้า”





“อึก ฮื่อ...พี่ฮูนฮูน”

ซึงยุนเอนหลังแนบชิด แผ่นอกขาวนวลหายใจแรง แกนกายของซึงฮุนยังคงอยู่ในตัว

"อา...น้องยูนอา" ผมครางออกมาด้วยความพอใจ ช่องทางร้อนที่โอบหุ้มความใหญ่โตของเขานั้นตอดรัดระรัวจนต้องสูดอากาศทางปาก กัดฟันมองเด็กน้อยที่ดูจะทรมานในตักของตนเอง

"พี่ฮูนฮูน...อึดอัด"

"อ้าขากว้างสิซึงยุนอา...อืม เด็กดี" มอบคำชมก่อนจูบต้นคอเมื่อน้องอ้าขาออก ช่องทางร้อนกระชับแน่นกว่าเดิมจนผมต้องพ่นลมหายใจออกมา กลั้นใจนับหนึ่งถึงสามออกมาก่อนเอ่ยเบาๆ

"ผ่อนคลายตัวเองหน่อย พี่เคยบอกเราใช่ไหมว่าถ้าเกร็งแล้วเราจะเจ็บ หืม"

"ผมอายไปหมดแล้ว" บดเบียดสะโพกเข้ามามากกว่าเดิมจนน่าใจหาย ใบหน้าน่ารักถูกปกปิดด้วยมือเล็กๆนั่นบ่งบอกถึงความเขินอายจริงจัง ทำให้ซึงฮุนเองรู้สึกเอ็นดูไม่น้อย

ในเมื่อน้องน่ารัก ก็สมควรที่จะถูกรัก จริงไหม

"หันมาหน่อยเด็กดี" หันมาตามคำขอก่อนที่จะต้องผวาเมื่อริมฝีปากประทับรุนแรง เผยอรับลิ้นชื้นที่สอดเข้ามา มือใหญ่กว่าซึงยุนบีบคลึงยอดอกส่วนอีกข้างรูดรั้งเบาๆ

"เสียว..."ซึงยุนร้องเสียงหลง สะโพกขยับตอดรัดจนสุดท้ายซึงฮุนต้องฟาดเบาๆ บีบคลึงและสอดมือจับต้นขานุ่มแน่นๆก่อนดันให้แนบชิดมากขึ้น
อา....

แน่น

น้องยูนของเขา ไมว่ากี่ครั้งก็แน่นไปหมด

"พี่อยากทำให้แรงกว่านี้จริงๆ" ผมพูดสิ่งที่คิดจบก่อนจะเริ่มโยกสะโพกเบาๆ

"อ๊า พี่ฮูนฮูน" น้ำเสียงร้องออกมามันแผ่วเบากว่าเสียงเนื้อกระทบที่เกิดขึ้น

"อ่า อา ซี๊ด" ซึงฮุนสูดหายใจแรง น้ำรักที่ซึมออกจากส่วนปลายทำให้ช่องทางแน่นนั้นชุ่มฉ่ำ แม้จะคับแน่นแค่ไหนก็ตามแต่ซึงฮุนชอบเหลือเกิน

น้องกลืนกินของเขา และเราเป็นของกันและกัน

สะโพกกระแทกถี่มากขึ้นเมื่อน้องส่ายสะโพกรับด้วยตนเอง ความเสียวกระสันจับใจที่แสดงออกผ่านทางสีหน้าของน้องตอนไม่รู้ตัวมันทำให้ซึงฮุนแทบบ้า

ซึงฮุนคร่ำครวญในใจ อายุที่ต่างกันมากเกินแอบทำให้คิดว่าทำไมกัน ทำไมน้องไม่เกิดให้เร็วกว่านี้ ทำไมพี่ไม่เกิดให้ช้ากว่านี้....

“อึก พี่ฮูนฮูน” น้องน้ำตาคลอก่อนจะกำข้อมือซึงฮุนแน่น เข่าน้องวางบนแขนผมก่อนที่ผมจะดันชิดอก น้องหันมาก่อนจะละมืออีกข้างเพื่อคล้องคอ เหนี่ยวรั้งและสอดเข้ากลุ่มผม ทั้งจิกและดึงจนเจ็บแต่มันคงไม่เท่ากับที่น้องรู้สึกอยู่

“เจ็บหรอหืม พี่ทำเบาๆนะ” จูบขมับก่อนที่น้องจะเงยหน้า ริมฝีปากแตะสองสามครั้งและเริ่มดูดดึงอีกครั้ง ผมเองหยุดขยับส่วนล่างเพราะอยากให้น้องหายใจสะดวกกว่านี้หน่อย

หัวใจของผมเต้นแรงมาก...มากพอๆกับที่ผมรู้สึกได้จากน้องเช่นกัน
“พี่ฮูนฮูน ปีนี้พี่อายุเท่าไรแล้วหรอ”

คำถามที่ไม่คาดคิดถูกถามออกมาจากน้อง ใบหน้าซบนิ่งเพราะพยายามควบคุมลมหายใจอยู่ ผมลูบหัวก่อนตอบแผ่วเบา

“ปีนี้พี่ก็ยี่สิบสามแล้วครับ”

“ผมกับพี่ห่างกันแปดปีเลยหรอ” น้องเงยหน้า ดวงตาเล็กใสนั่นมองมาที่ผม ผมปล่อยมือออกจากเรียวขานุ่มก่อนจะลูบผมแผ่วเบา

“ใช่แล้วหล่ะ น้องยูนยังเด็กน้อยอยู่เลย”

“พี่...”

“เราลำบากใจไหมที่คบกับพี่หืมซึงยุน” ผมตัดสินใจถอนร่างกายออกจากน้อง ใบหน้าน่ารักแหยเก ผมพลิกอีกฝ่ายนอนราบก่อนจะหนุนแขนน้อยๆนั่น ใบหน้าซุกเข้าอกอุ่นของน้องที่ผมชอบ

น้องยังเด็กอยู่เลย

ผมเห็นแก่ตัวไปไหมนะที่ทำให้น้องกลายเป็นแบบนี้ ทั้งๆที่น้องควรเจอคนอื่นที่ดีกว่าผม

“พี่ฮูนฮูน...”

“ครับ”

“ผมชอบที่พี่เป็นแบบนี้กับผมนะ ผมไม่ค่อยเข้าใจว่าพี่หมายความว่าอย่างไงเท่าไรนัก  น้องยูนชอบพี่ฮูนฮูนที่เป็นแบบนี้นะ”

น้องค่อยๆดันตัวเองขึ้นมาก่อนจะกอด

สัมผัสนุ่มนิ่มกลับอบอุ่นอย่างไม่น่าเชื่อ

ผมคิดว่าผมตัดสินใจไม่ผิดที่ปล่อยให้เรื่องมันกลายเป็นแบบนี้จริงๆ

ผมกระชับร่างกายน้องก่อนจะกอดนิ่งๆ ซึมซับความรู้สึกดีๆที่มีให้น้องและความไร้เดียงสาให้มากที่สุด

“เป็นอะไรหรอ เงียบทำไม พี่ฮูนฮูน...ไม่ทำต่อหรอ”

น้องถามออกมาแผ่วเบา ใบหน้าขาวใสแดงระเรื่อขณะเอ่ยถาม

น้องน่ารักขนาดนี้แล้วพี่จะอดใจได้อย่างไงนะ

“เราห้ามไปทำตัวน่ารักแบบนี้กับใครนะเข้าใจไหม ต้องเป็นแบบนี้กับพี่คนเดียวนะ”

“ฮะ”

“ดีมาก”หอมแก้มฟูนุ่มก่อนจะค่อยๆดันน้องนอนราบไปกับผืนเตียงนุ่ม ยกแขนน้องให้คล้องที่คอก่อนจะเริ่มปลุกเร้าอารมณ์อีกครั้ง ร่างกายที่ไร้เดียงดาแต่กลับอ่อนหวานเหลือเกิน ผมชอบที่มันเป็นแบบนี้ และผมคิดว่าโชคดีจริงๆที่ได้เจอกับน้อง




แสงแดดส่องเข้ามาในห้องนอนผ่านหน้าต่างที่เปิดกว้างไว้ และผมเองก็นั่งมองน้องมาได้สักพักแล้ว

แก้มยุ้ยซบกับหมอนดูนุ่มนิ่มเหลือเกิน ริมฝีปากสีแดงอวบอิ่มที่ร้องครวญเมื่อคืนดูบอบช้ำจากการระดมจูบจากผม ร่างกายบอบบางขาวผ่องมีร่องรอยแดงไปทั่ว ผมพิจารณาดวงตาที่ปิดอยู่ก่อนลอบสำรวจไปทั่ว

กลับมารอบนี้เสียงน้องแปร่งๆไปเล็กน้อย ตอนแรกก็ไม่ได้ทันสังเกตเท่าไรแต่พอมาฟังเมื่อคืนแล้วเสียงน้องเริ่มต่ำลง สงสัยจะแตกหนุ่มแน่ๆ ผมอมยิ้มเมื่อได้เห็นความเติบโตของน้องอีกครั้ง

รู้สึกเหมือนเป็นพ่อน้องชอบกล เห็นเด็กโตหน่อยไม่ได้ต้องยิ้มต้องบันทึกเก็บไว้

แต่ภูมิใจไง อุตส่าห์เลี้ยงอุตส่าห์สอนมากับมือ

วางกล้องถ่ายรูปก่อนจะเดินเข้าไปหาน้องเมื่อเห็นว่าน้องเริ่มขยับร่างกายเบาๆ

เพราะรักจึงอยากถนอมให้มากที่สุด และเพราะรัก...ช่องว่างระหว่างอายุของเราจึงกลายเป็นศูนย์

เพราะว่าผมเองรักน้องมากเกินกว่าจะสนคำพูดคนอื่นเช่นกัน

“น้องยูน อรุณสวัสดิ์ครับ”

ผมขอตัวไปดูแลน้องก่อนนะ )



 #ALLBBHN

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น