[OS]
Lee Seunghoon X Kang Seungyoon
Story
: HOW TO BE ABREAST
โปรแกรมหยุดยาวของน้องยูนเวียนมาอีกครั้ง
น้องยังคงบินมาหาผมสม่ำเสมอ
บางครั้งผมเองรู้สึกเสียใจไม่น้อยที่ต้องปล่อยให้เด็กน้อยบินมาหาถึงที่ขนาดนี้
“น้องซึงยุนมาอยู่กับพี่เขาห้ามดื้อนะเข้าใจไหม
เดี๋ยวแม่จะไม่ให้มาหาถ้าเรากวนพี่เขามากๆ” แม่ของผมเอ่ยออกมา
รอบนี้น้องติดสอยแม่ที่รักที่กำลังจะบินไปอีกที่หนึ่ง แต่ด้วยความคิดถึงลูกชายอย่างผมเลยแวะมาหาก่อน
ใบหน้าเอ็นดูบ่งบอกถึงความรักที่แม่ของผมมีให้กับน้อง ว่ารักไม่ต่างจากลูกแท้ๆอย่างผม
“ซึงฮุนดูแลน้องด้วยเข้าใจไหม ไม่ใช่เอาแต่ทำงาน”
“ครับๆๆๆ แม่อ่า กอดหน่อย”
ผมพูดก่อนจะสวมกอดแม่เบาๆ มองดูรถแล่นออกไปนอนเขตบ้านก่อนจะหันกลับมาหาซึงยุน
“พี่คิดถึงเราจัง”
ไม่พูดพร่ำอะไรมากมาก
ผมยกอีกฝ่ายอุ้มก่อนจะประกบริมฝีปากอวบอิ่มที่ห่างหายไปนาน
“อื้ออออ พี่ฮุนอย่าแกล้งผมสิ”
“อ่า ไม่แกล้งแล้ว เดี๋ยวรักเลย โอเคไหมครับ”
ผมพูดออกมาเนิบช้า น้องหน้าแดงเมื่อรู้ว่าผมหมายความว่าไง
“ก็ได้ พี่บ้า”
“อึก ฮื่อ...พี่ฮูนฮูน”
ซึงยุนเอนหลังแนบชิด แผ่นอกขาวนวลหายใจแรง
แกนกายของซึงฮุนยังคงอยู่ในตัว
"อา...น้องยูนอา" ผมครางออกมาด้วยความพอใจ
ช่องทางร้อนที่โอบหุ้มความใหญ่โตของเขานั้นตอดรัดระรัวจนต้องสูดอากาศทางปาก
กัดฟันมองเด็กน้อยที่ดูจะทรมานในตักของตนเอง
"พี่ฮูนฮูน...อึดอัด"
"อ้าขากว้างสิซึงยุนอา...อืม เด็กดี"
มอบคำชมก่อนจูบต้นคอเมื่อน้องอ้าขาออก ช่องทางร้อนกระชับแน่นกว่าเดิมจนผมต้องพ่นลมหายใจออกมา
กลั้นใจนับหนึ่งถึงสามออกมาก่อนเอ่ยเบาๆ
"ผ่อนคลายตัวเองหน่อย พี่เคยบอกเราใช่ไหมว่าถ้าเกร็งแล้วเราจะเจ็บ
หืม"
"ผมอายไปหมดแล้ว" บดเบียดสะโพกเข้ามามากกว่าเดิมจนน่าใจหาย
ใบหน้าน่ารักถูกปกปิดด้วยมือเล็กๆนั่นบ่งบอกถึงความเขินอายจริงจัง
ทำให้ซึงฮุนเองรู้สึกเอ็นดูไม่น้อย
ในเมื่อน้องน่ารัก ก็สมควรที่จะถูกรัก จริงไหม
"หันมาหน่อยเด็กดี"
หันมาตามคำขอก่อนที่จะต้องผวาเมื่อริมฝีปากประทับรุนแรง
เผยอรับลิ้นชื้นที่สอดเข้ามา มือใหญ่กว่าซึงยุนบีบคลึงยอดอกส่วนอีกข้างรูดรั้งเบาๆ
"เสียว..."ซึงยุนร้องเสียงหลง
สะโพกขยับตอดรัดจนสุดท้ายซึงฮุนต้องฟาดเบาๆ บีบคลึงและสอดมือจับต้นขานุ่มแน่นๆก่อนดันให้แนบชิดมากขึ้น
อา....
แน่น
น้องยูนของเขา ไมว่ากี่ครั้งก็แน่นไปหมด
"พี่อยากทำให้แรงกว่านี้จริงๆ" ผมพูดสิ่งที่คิดจบก่อนจะเริ่มโยกสะโพกเบาๆ
"อ๊า พี่ฮูนฮูน" น้ำเสียงร้องออกมามันแผ่วเบากว่าเสียงเนื้อกระทบที่เกิดขึ้น
"อ่า อา ซี๊ด" ซึงฮุนสูดหายใจแรง น้ำรักที่ซึมออกจากส่วนปลายทำให้ช่องทางแน่นนั้นชุ่มฉ่ำ
แม้จะคับแน่นแค่ไหนก็ตามแต่ซึงฮุนชอบเหลือเกิน
น้องกลืนกินของเขา และเราเป็นของกันและกัน
สะโพกกระแทกถี่มากขึ้นเมื่อน้องส่ายสะโพกรับด้วยตนเอง ความเสียวกระสันจับใจที่แสดงออกผ่านทางสีหน้าของน้องตอนไม่รู้ตัวมันทำให้ซึงฮุนแทบบ้า
ซึงฮุนคร่ำครวญในใจ อายุที่ต่างกันมากเกินแอบทำให้คิดว่าทำไมกัน
ทำไมน้องไม่เกิดให้เร็วกว่านี้ ทำไมพี่ไม่เกิดให้ช้ากว่านี้....
“อึก พี่ฮูนฮูน” น้องน้ำตาคลอก่อนจะกำข้อมือซึงฮุนแน่น เข่าน้องวางบนแขนผมก่อนที่ผมจะดันชิดอก
น้องหันมาก่อนจะละมืออีกข้างเพื่อคล้องคอ เหนี่ยวรั้งและสอดเข้ากลุ่มผม
ทั้งจิกและดึงจนเจ็บแต่มันคงไม่เท่ากับที่น้องรู้สึกอยู่
“เจ็บหรอหืม พี่ทำเบาๆนะ” จูบขมับก่อนที่น้องจะเงยหน้า
ริมฝีปากแตะสองสามครั้งและเริ่มดูดดึงอีกครั้ง
ผมเองหยุดขยับส่วนล่างเพราะอยากให้น้องหายใจสะดวกกว่านี้หน่อย
หัวใจของผมเต้นแรงมาก...มากพอๆกับที่ผมรู้สึกได้จากน้องเช่นกัน
“พี่ฮูนฮูน ปีนี้พี่อายุเท่าไรแล้วหรอ”
คำถามที่ไม่คาดคิดถูกถามออกมาจากน้อง
ใบหน้าซบนิ่งเพราะพยายามควบคุมลมหายใจอยู่ ผมลูบหัวก่อนตอบแผ่วเบา
“ปีนี้พี่ก็ยี่สิบสามแล้วครับ”
“ผมกับพี่ห่างกันแปดปีเลยหรอ” น้องเงยหน้า ดวงตาเล็กใสนั่นมองมาที่ผม
ผมปล่อยมือออกจากเรียวขานุ่มก่อนจะลูบผมแผ่วเบา
“ใช่แล้วหล่ะ น้องยูนยังเด็กน้อยอยู่เลย”
“พี่...”
“เราลำบากใจไหมที่คบกับพี่หืมซึงยุน” ผมตัดสินใจถอนร่างกายออกจากน้อง
ใบหน้าน่ารักแหยเก ผมพลิกอีกฝ่ายนอนราบก่อนจะหนุนแขนน้อยๆนั่น
ใบหน้าซุกเข้าอกอุ่นของน้องที่ผมชอบ
น้องยังเด็กอยู่เลย
ผมเห็นแก่ตัวไปไหมนะที่ทำให้น้องกลายเป็นแบบนี้
ทั้งๆที่น้องควรเจอคนอื่นที่ดีกว่าผม
“พี่ฮูนฮูน...”
“ครับ”
“ผมชอบที่พี่เป็นแบบนี้กับผมนะ ผมไม่ค่อยเข้าใจว่าพี่หมายความว่าอย่างไงเท่าไรนัก
น้องยูนชอบพี่ฮูนฮูนที่เป็นแบบนี้นะ”
น้องค่อยๆดันตัวเองขึ้นมาก่อนจะกอด
สัมผัสนุ่มนิ่มกลับอบอุ่นอย่างไม่น่าเชื่อ
ผมคิดว่าผมตัดสินใจไม่ผิดที่ปล่อยให้เรื่องมันกลายเป็นแบบนี้จริงๆ
ผมกระชับร่างกายน้องก่อนจะกอดนิ่งๆ ซึมซับความรู้สึกดีๆที่มีให้น้องและความไร้เดียงสาให้มากที่สุด
“เป็นอะไรหรอ เงียบทำไม พี่ฮูนฮูน...ไม่ทำต่อหรอ”
น้องถามออกมาแผ่วเบา ใบหน้าขาวใสแดงระเรื่อขณะเอ่ยถาม
น้องน่ารักขนาดนี้แล้วพี่จะอดใจได้อย่างไงนะ
“เราห้ามไปทำตัวน่ารักแบบนี้กับใครนะเข้าใจไหม ต้องเป็นแบบนี้กับพี่คนเดียวนะ”
“ฮะ”
“ดีมาก”หอมแก้มฟูนุ่มก่อนจะค่อยๆดันน้องนอนราบไปกับผืนเตียงนุ่ม ยกแขนน้องให้คล้องที่คอก่อนจะเริ่มปลุกเร้าอารมณ์อีกครั้ง
ร่างกายที่ไร้เดียงดาแต่กลับอ่อนหวานเหลือเกิน ผมชอบที่มันเป็นแบบนี้
และผมคิดว่าโชคดีจริงๆที่ได้เจอกับน้อง
แสงแดดส่องเข้ามาในห้องนอนผ่านหน้าต่างที่เปิดกว้างไว้
และผมเองก็นั่งมองน้องมาได้สักพักแล้ว
แก้มยุ้ยซบกับหมอนดูนุ่มนิ่มเหลือเกิน
ริมฝีปากสีแดงอวบอิ่มที่ร้องครวญเมื่อคืนดูบอบช้ำจากการระดมจูบจากผม
ร่างกายบอบบางขาวผ่องมีร่องรอยแดงไปทั่ว
ผมพิจารณาดวงตาที่ปิดอยู่ก่อนลอบสำรวจไปทั่ว
กลับมารอบนี้เสียงน้องแปร่งๆไปเล็กน้อย
ตอนแรกก็ไม่ได้ทันสังเกตเท่าไรแต่พอมาฟังเมื่อคืนแล้วเสียงน้องเริ่มต่ำลง
สงสัยจะแตกหนุ่มแน่ๆ ผมอมยิ้มเมื่อได้เห็นความเติบโตของน้องอีกครั้ง
รู้สึกเหมือนเป็นพ่อน้องชอบกล เห็นเด็กโตหน่อยไม่ได้ต้องยิ้มต้องบันทึกเก็บไว้
แต่ภูมิใจไง อุตส่าห์เลี้ยงอุตส่าห์สอนมากับมือ
วางกล้องถ่ายรูปก่อนจะเดินเข้าไปหาน้องเมื่อเห็นว่าน้องเริ่มขยับร่างกายเบาๆ
เพราะรักจึงอยากถนอมให้มากที่สุด และเพราะรัก...ช่องว่างระหว่างอายุของเราจึงกลายเป็นศูนย์
เพราะว่าผมเองรักน้องมากเกินกว่าจะสนคำพูดคนอื่นเช่นกัน
“น้องยูน อรุณสวัสดิ์ครับ”
ผมขอตัวไปดูแลน้องก่อนนะ : )
#ALLBBHN
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น