[OS] Kang Seungyoon X Nam Taehyun
Story : V-Line, Maknae Line
PS.เหตุเกิดจากวีไลน์ของนัมแทฮยอน
คอนเสิร์ตในวันนี้จบลงแล้ว
พรุ่งนี้พวกเขาทั้งหมดจะเดินทางกลับเกาหลีกัน
ต่างคนต่างโค้งขอบคุณทางทีมงานทั้งหมดก่อนจะแยกย้ายกัน
ซึงยุนยิ้มให้สต๊าฟก่อนจะออกมา เตรียมขึ้นรถกลับที่พักเพื่อพักผ่อน
เพราะพรุ่งนี้ต้องเดินทางกลับเกาหลีแล้ว
แถมด้วยตารางงานอีกสองวันเขาจะต้องไปจีนอีกเพื่อถ่ายทำรายการของจีนที่มีมินโฮไปด้วยกัน
ซึงยุนเปิดรถตู้ก่อนจะเข้าไปที่เบาะหลังสุด
มองไปที่ซึงฮุนกับมินโฮทีนั่งหัวเราะงุ้งงิ้งกันตามประสาแฟนก่อนจะเห็นว่าจินวูเองก็หลับด้วยความเพลียเช่นกัน
พลันสายตากลับมองหาอีกคนก่อนที่มินโฮจะพูดขัดขึ้นมาทั้งที่ไม่เงยหน้า
“แทฮยอนกลับไปก่อนแล้ว เห็นบอกเพลียมากเลยกลับไปกับเมเนก่อน”
“ไม่ได้มองหาสักหน่อย” ซึงยุนยู่ปากเมื่อถูกอีกฝ่ายจับไต๋ได้
เหอะ
ทำไมต้องมองหาคนนั้นกันเล่า
“นี่ยังโกรธแทฮยอนเรื่องบนเวทีอีกหรอไง” เป็นซึงฮุนที่เอ่ยขึ้นมา
ทำไมจะไม่รู้ว่าซึงยุนเป็นคนที่ค่อนข้างหวงของ โดยเฉพาะ ‘ของของเขา’
ซึงยุนฟึดฟัดเมื่อนึกถึงตอนที่ขึ้นเวที
ฉากที่แทฮยอนยกเสื้อขึ้นจนเห็นกล้ามเนื้อที่ตนเองภูมิใจนักหนาให้แฟนคลับดู
มันเป็นอารมณ์ที่ไม่เชิงว่าหวงหรอก แต่เขาไม่ได้ชมชอบเท่าไรหากว่าใครจะต้องเห็นมัน
ซึงยุนรู้สึกว่าตัวเองงี่เง่ามากเมื่อนึกถึงจุดนี้
มือเรียวสวยขยี้หัวตัวเองก่อนเอาหูฟังยัดหูเพื่อตัดขาดบทสนทนาจากทุกคนบนรถ
ซึงฮุนและมินโฮมองหน้ากันเมื่อเห็นท่าทีนั้น
คงงอนอะไรกันมาอีกแน่ๆถึงได้หน้าบึ้ง ก่อนที่จะตัดสินใจเงียบและไม่พูดอะไรออกมา
เรื่องของสองคนนี้ไม่ค่อยมีใครเข้าใจได้เท่าเจ้าตัวเอง
บางครั้งงอนจนไม่พูดจา พอผ่านไปไม่นานก็กลับมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เหมือนเป็นนิสัยของมักเน่ไลน์คู่นี่ไปเสียแล้ว
ซึงยุนปิดประตูห้องก่อนจะล้มตัวนอนด้วยความอ่อนเพลีย
อัปโหลดรูปลงอินสตราแกรม เลื่อนดูบนทามไลน์ไปเรื่อย ก่อนจะหยุดที่รูปของแทฮยอน...
จู่ๆก็รู้สึกโมโหอีกฝ่ายขึ้นมานิดๆ
แทฮยอน...บ้าเอ้ย
ซึงยุนน่าจะหลับไปแล้วแน่ๆ...
แทฮยอนค่อยๆเดินเข้าห้องของซึงยุนหลังจากที่ขอกุญแจเมเนฮยองมาได้
เหตุผลที่ดึกดื่นขนาดนี้ต้องเข้ามาเพราะว่าอีกฝ่ายได้ข้อความจากซึงฮุนฮยองว่าซึงยุนมีอาการหงุดหงิดนั่นแหละ
ทั้งๆที่ปกติซึงยุนไม่ใช่คนที่จะฉุนเฉียวกับอะไรง่ายขนาดนั้น
แทฮยอนเดินเข้ามาส่วนในห้อง ไฟยังเปิดสว่าง สายตากวาดมองจนเห็นคนที่เขาตั้งใจเข้ามาหา
อีกฝ่ายคงเพิ่งอาบน้ำเสร็จแน่ๆเพราะผ้าเช็ดผมยังคงคาอยู่ที่หัว
แต่คอที่พิงพนักเก้าอี้ทำให้เดาได้ไม่ยากว่าอีกฝ่ายคงเผลองีบหลับไปเหมือนดังเช่นทุกครั้งที่ทำงานเหนื่อยๆแล้วต้องการพักสายตา
ลมหายใจที่สม่ำเสมอทำให้แทฮยอนยิ้มออกมา
ท่าทางเวลาหลับของซึงยุนทำให้อดไม่ได้ที่จะหอมหน้าผากเบาๆ
แทฮยอนไม่ใช่คนที่หวือหวาในเรื่องการแสดงออกทางความรักเท่าไรนัก
เดินไปหยิบผ้าห่มผืนนุ่มมาก่อนจะคลุมกายบางของอีกคน
เดี๋ยวค่อยถามพรุ่งนี้ละกัน
เมื่อคิดได้แบบนั้นจึงเตรียมหันหลังกลับห้องตนเอง ก่อนจะสะดุ้งเมื่อมือเรียวของคนที่คิดว่าหลับไปแล้วจับที่ข้อมือก่อนออกแรงดึง
ซึงยุนจ้องเขม็งเมื่อแทฮยอนหันมามองด้วยความสงสัย
ริมฝีปากอวบเอ่ยออกมาก่อนเม้มน้อยๆ
“จะไปไหน”
“กลับห้องไง ก็เห็นว่าซึงยุนหลับอยู่นี่”
“นายนี่มันจริงๆเลย” ซึงยุนพูดก่อนจะลุกขึ้นมองหน้าตรงๆ
สายตาที่แสดงออกถึงความโกรธทำให้แทฮยอนยกมือขึ้นชี้ตัวเองแบบงงๆ
ซึงยุนโกรธเขาหรอ
แล้วอะไรหล่ะ
ไม่ทันได้คิดอะไรมากมาย ซึงยุนก็เลิกเสื้อของแทฮยอนออกไปคาอยู่เหนืออก
ก่อนที่มือเรียวจะตีที่หน้าท้องอย่างแรง
“โอ้ย”
“ชอบอวดนักใช่ไหม มีหน่อยไม่ได้เลยนะ”
“นี่หรือว่าที่อารมณ์ไม่ดีเพราะหวง?”
แทฮยอนพูดออกมาก่อนคำตอบที่ได้รับจะเป็นใบหน้าแดงระเรื่อน้อยๆของซึงยุน
แทฮยอนหลุดยิ้มออกมาทันที
“ซึงยุนอา...”
“อะไร ไม่ใช่สักหน่อย”
“แล้วเป็นอะไรอารมณ์ไม่ดีหล่ะ บอกกันได้ไหม”
“เปล่า ไม่รู้ด้วยแล้ว กลับไปเลยนะ”
“ไม่กลับ” แทฮยอนพูดก่อนจะดึงมืออีกฝ่ายให้สัมผัสที่กลางลำตัว
ซึงยุนเบือนหน้าหนีเมื่ออีกฝ่ายจับมือให้ลูบเบาๆ
“ปล่อย...”
“นี่ของนายนะซึงยุน...อย่าหึงเลยน่า”
ซึงยุนชักมือกลับและตีอีกคนอย่างแรง
แทฮยอนหัวเราะก่อนจะดึงอีกคนมากอดเบาๆ
“คิดมากจริงๆเลยซึงยุน เอางี้ไหม เดี๋ยวคืนนี้นอนเป็นเพื่อน”
“ไม่เอา”
“ไม่เอาจริงดิ” แทฮยอนเลิกคิ้วก่อนทำหน้านิ่ง
ซึงยุนผลักอีกฝ่ายให้ไปที่ประตู ก่อนที่แทฮยอนจะเป็นคนขืนตัวไว้
“ซึงยุนอา...นอนด้วยนะ นะๆ”
ซึงยุนมองหน้าอีกฝ่ายก่อนจะหลุดหัวเราะออกมา
บางที การที่แทฮยอนเป็นแบบนี้ก็ทำให้ซึงยุนรู้สึกตลกพอดู
ใครบอกกันว่าแทฮยอนเป็นคนนิ่งๆ
“ก็แล้วแต่ละกัน”
ซึงยุนยิ้ม ก่อนทดไว้ในใจ
เดี๋ยวคืนนี้จะทบต้นทบดอกให้หมดเลย
โทษฐานโชว์ของเขาให้คนอื่นดูดีนัก
ซึงยุนล้มตัวนอนหลังจากที่มือสวยเอื้อมไปที่สวิตซ์ไฟตรงข้ามแทฮยอนเพื่อเตรียมเข้าสู่ห้วงนิทรา
แทฮยอนนอนพิงหัวเตียงก่อนจะเช็คโทรศัพท์ ไฟที่ยังสว่างทำให้สุดท้ายซึงยุนตัดสินใจพลิกตัวกลับมา
“แทฮยอน หยุดเล่นได้แล้ว”
“หืม”
“...”
ซึงยุนหยิบโทรศัพท์ออกจากมือแทฮยอนก่อนจะโยนมันลงข้างๆ
พลิกตัวขึ้นนั่นตักอีกฝ่ายก่อนจะจับไหล่นิ่ง
แทฮยอนเบิกตากว้างเมื่อคนตรงหน้าเป็นฝ่ายเริ่มก่อน
“นายนี่มันจริงๆเลยแทฮยอน”
“...”
“ต้องให้เริ่มก่อนหรือไง”
ซึงยุนมุ่ยหน้า มือขย้ำคอปกเสื้ออีกฝ่ายแน่น
แทฮยอนยกยิ้มก่อนยกมือสัมผัสที่เอวเบาๆ
“ก็เห็นเหนื่อย เลยไม่อยากกวนไง...อย่ามาบ่นทีหลังละกัน”
แทฮยอนพูดก่อนจะยิ้มออกมา มือลูบที่ต้นขาอีกฝ่ายเบาๆ
ความเย็นของมือทำให้ซึงยุนสะดุ้งเล็กน้อย
ก่อนที่จะเป็นฝ่ายร่นชุดคลุมโรงแรมอีกฝ่ายออกบ้าง
“ปล่อยให้ตัวเย็นขนาดนี้ได้ยังไง เบาแอร์หน่อยไหม เดี๋ยวไม่สบาย”
ซึงยุนพูดเรียบๆ ทำท่าจะละออกก่อนที่แทฮยอนจะดันตัวขึ้นจากหัวเตียง
ขยับใบหน้าเข้าใกล้กว่าเดิมพร้อมรั้งอีกฝ่ายไว้
“ไม่ต้องหรอก”
“...”
“เดี๋ยวก็อุ่นแล้ว”
พูดเพียงแค่นั้นก่อนที่ริมฝีปากบางจะประกบเบาๆ
ขบเม้มริมฝีปากล่างเป็นเชิงขออนุญาตก่อนที่เรียวลิ้นจะค่อยๆสอดเข้าไปช้าๆ
ไม่ได้รุกล้ำรุนแรง
ซึงยุนค่อยๆยกตัวขึ้นก่อนที่จะแหวกสาบเสื้อคลุมนอนออก
ปลดเชือกรัดเอวก่อนจะลูบที่หน้าท้องทั้งๆที่ริมฝีปากไม่ได้ละไปไหน มืออีกข้างจับที่ไหล่แข็งก่อนจะค่อยๆบดเบียดเข้าหาอีกฝ่ายอีกครั้ง
สัมผัสเบาๆแต่ทำเอาแทฮยอนสั่นไปทั้งหัวใจ
พอๆกับซึงยุนเองที่เริ่มหายใจติดขัดกับรสจูบที่เริ่มวาบหวามขึ้นเต็มที
“ฮื่อ...พอก่อน”ซึงยุนผละหน้าออกก่อนจะถอยตัวออกมา
น้ำใสไหลเปรอะรอบปากที่บวมเจ่อทำให้แทฮยอนอดใจไม่ไหว
ทุกครั้ง...
เป็นแบบนี้ทุกครั้งที่จะอารมณ์อยู่เหนือทุกสิ่ง
“ไม่ละออกได้ไหม อยากอุ่นกว่านี้”
“เดี๋ยวก็ได้อุ่นแล้วน่า ใจร้อนจริง” ซึงยุนบ่น แทฮยอนหลุดขำ
นี่ขนาดอยู่ด้วยกันบนเตียงยังบ่นเลย ทำตัวเป็นลีดเดอร์ตลอดเวลาจริงๆ
“เลิกทำหน้าที่หัวหน้าวงบ้างเถอะ...มาทำหน้าที่ ‘คนของฉัน’
บ้างก็ได้”
แทฮยอนไม่รอให้อีกฝ่ายละไปไหน
แขนสะบัดชุดคลุมออกก่อนที่ร่างกายจะเปลือยเปล่าอย่างง่ายดาย
ซึงยุนมองด้วยใบหน้านิ่งๆแต่หูแดงก่ำอย่างอดไม่อยู่
แทฮยอนหัวเราะน้อยๆและค่อยๆผลักซึงยุนก่อนจะพูดเสียงเรียบ
“มองสิซึงยุน มันเป็นของนายนะ ของนายคนเดียว”
“หยุดพูด...อื้อ”
แทฮยอนก้มลงจูบอีกฝ่ายก่อนจะปลดเลิกชุดนอนขึ้น
ลูบเอวที่ตอนนี้บางเสียยิ่งกว่าตัวเองก่อนจะเลื่อยไปที่ยอดอก บดคลึงเบาๆสลับแรง
เสียงซึงยุนอื้ออึงเรื่อยๆดังออกมาจากลำคอยิ่งทำให้แทฮยอนมีควาสุข
ละออกก่อนจะถอดเสื้ออีกฝ่ายด้วยแรงอารมณ์ที่มีก่อนจะครอบริมฝีปากลงที่ยอดอกซ้าย
“อึก แทฮยอน” ซึงยุนชันตัวก่อนจะเกร็งเมื่อสัมผัสเปียกชื้นอยู่ตรงตัว
มองอีกฝ่ายที่เปลือยเปล่าแล้วด้วยความรู้สึกดี
แทฮยอนหุ่นดีมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
และไม่แปลกใช่ไหมที่เขาจะหวงคนตรงหน้ามาก...มากเสียไม่อยากให้ใครเห็น
เชิดหน้าก่อนร้องออกมาเมื่ออีกฝ่ายขบกัดเบาๆ
มือยกขยุ้มผมนิ่มด้วยความพึงพอใจสุดขีด
โดยไม่ทันรู้ตัวว่าอีกฝ่ายถอดกางเกงให้ตนเองเมื่อไร
“อ่ะ..อ๊ะ แทฮยอน แทฮยอนอา”ร้องออกมาเลสียงหลงเมื่อริมฝีปากนิ่มที่ไล้อยู่เมื่อครู่ลดลงไปครอบครองแกนกายตัวเอง
หายใจติดขัด สะโพกขึงเครียดจนแทฮยอนรู้สึกได้
“ไม่เกร็งสิ” ผละปากออกก่อนเริ่มรูดรั้งอีกครั้ง ลิ้นไล้เลียเก็บทุกหยาดหยดที่ซึมออกมาก่อนจะครอบลงไปอีกครั้ง
ยิ่งซึงยุนร้องออกมาเท่าไร แทฮยอนยิ่งรู้สึกดี
“อ่ะ อา แทฮยอน จะถึง...” เชิดหน้าร้องก่อนที่อีกฝ่ายจะปลดปล่อยออกมาอย่าง่ายดาย
น้ำสีขาวขุ่นเปรอะริมฝีปากและใบหน้าของแทฮยอน แต่กลับมีเพียงรอยยิ้มที่ตอบรับ
แทฮยอนไม่ได้ว่าอะไรให้มากความ
และซึงยุนก็รู้ตัวดีว่าตัวเองต้องการอะไร
ซึงยุนลุกขึ้นก่อนจะคร่อมอีกฝ่าย
มือกอบกุมความแข็งขืนของแทฮยอนก่อนที่แทฮยอนจะนำมือที่เปรอะเมื่อครู่สอดใส่เข้าทางช่องทางร้องของซึงยุน
ซึงยุนกัดไหล่ของแทฮยอนทั้งๆที่มือรูดรั้งแกนกายแทฮยอนจนเสียงหายใจถูกระบายออกมาด้วยความกระสัน
“อืม...ดีมากซึงยุน ดี..”
“อ่ะ...ไม่ไหวแล้ว ไม่เอานิ้วแล้ว”
“อีกนิดนะ เดี๋ยวเดินไม่ไหว”
แทฮยอนสอดนิ้วเพิ่มเข้าไปอีกสองนิ้วก่อนที่ซึงยุนจะร้องออกมาเสียงหลง
ความเจ็บแปลบปะปนมากับความเสียวซ่านอย่างน่ากลัว
แทฮยอนชักนิ้วเข้าออกเบาๆก่อนจะงอนิ้วเข้า ตำแหน่งที่คุ้นเคยของซึงยุนถูกกระตุ้นจนซึงยุนสะดุ้งเต็มแรง
“อ่า อ๊า แท..แท”เผลอยกสะโพกรับนิ้วก่อนที่จะปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง
หยาดน้ำอุ่นเปรอะหน้าท้องตนเองและแทฮยอนไปทั่ว
“ขอนะ” แทฮยอนพูดก่อนจะชักมือออก ปาดคราบน้ำขุ่นก่อนชโลมแกนกายตัวเอง รูดรั้งเพียงสองสามครั้งก่อนจะสอดใส่ในร่างกายของซึงยุน
แช่ไว้นิ่งๆก่อนจะจูบริมฝีปากเบาๆ
“ซึงยุนอา...ดีจัง”
“อึก...แน่นอ่ะ” ซึงยุนบ่นทั้งน้ำตาคลอ
แทฮยอนยกยิ้มก่อนจะดูดดึงยอดอกเบาๆ
“รู้สึกดีไหม อยู่ข้างบน”
“อย่าแกล้งสิ” ซึงยุนจิกอีกฝ่าย ร่างกายรับรู้ว่ากำลังตอดรัดอีกคนยิ้งทำให้เลือดสูบฉีดที่ใบหน้า
แทฮยอนมองความน่ารักนั้นก่อนจะหอมแก้มเบาๆ
“นี่ไงเห็นไหมซึงยุน
ฉันเป็นของนายนะ”
“ไอ้บ้าเอ้ย อึก อ๊ะ มาพูด...อ๊า”
เมื่อเห็นซึงยุนทำท่าจะบ่นแทฮยอนจึงสวนแกนกายแรงๆไปสองที
ร่างสั่นคลอนด้วยความเสียววูบก่อนที่สะโพกจะขยับรับเบาๆ
ต่างคนต่างกัดฟันกับความเสียวที่รุมเร้า
จนสุดท้ายแทฮยอนเป็นฝ่ายทนไม่ไหว
“ไม่ไหวแล้ว ขอแรงๆนะ” จับต้นขาซึงยุนแยกออกกว้างก่อนที่จะสวนสะโพก
ค่อยๆถอยออกมาช้าๆก่อนจะกระทั้นเต็มแรง
เสียงหน้าขากระทบกันรุนแรงจนดังไปทั่วห้องที่เงียบสงัด
ความร้อนแผ่ซ่านจากภายในทั้งที่อุณหภูมิจากแอร์เย็นเฉียบ
ร่างกายเกี่ยวกระหวัดและกอบโกยความวาบหวามที่เติมเต็มไปด้วยความรักทุกอยาดหยดอย่างคนไม่รู้จักพอ
“อ่ะ แทฮยอน แทฮยอนอา”
“ฮื้อ ซึงยุนนา ซึงยุน”
“ใกล้แล้ว อ่ะ...อา”
“ฮื่อ อีกนิดนะ อีกนิดนะครับ”
แทฮยอนรูดรั้งแกนกายของซึงยุนเต็มแรง
จนซึงยุนสั่นก่อนจะปลดปล่อยออกมาในที่สุด แทฮยอนกระแทกอีกสองสามครั้งก่อนที่ความอุ่นร้อนจะทำให้ซึงยุนสะดุ้งจากข้างใน
เหลือเพียงเลสียงหอบหายใจแก่กันและกัน
และเหลือเพียงความละมุนละไมจากริมฝีปากที่เริ่มประกบกันอีกครั้ง
และอีกครั้ง
“เห็นไหม บอกแล้ว ทุกอย่างของแทฮยอนเป็นของซึงยุนนะ”
“ฮื่อ...รักนายนะ”
“รักเหมือนกันแหละน่า”
ยกยิ้มก่อนที่ร่างกายจะตอบรับอีกครั้ง
และอีกครั้งว่าสิ่งที่พูดไม่ได้ผิดจากความจริงแม้แต่น้อย
อรั้ย นัมคัง 🙈 หยิบทิชชูซับเลือดแป๊บ 😍 น้องยุนขี้หวงนะเนี่ย แต่นัมก็เป็นของยุนนะ อรั้ยเขิน
ตอบลบขอบคุณสำหรับฟิคนะคะ 🙆
อรั้ย นัมคัง 🙈 หยิบทิชชูซับเลือดแป๊บ 😍 น้องยุนขี้หวงนะเนี่ย แต่นัมก็เป็นของยุนนะ อรั้ยเขิน
ตอบลบขอบคุณสำหรับฟิคนะคะ 🙆