[SF]
Kang Seungyoon x Song Minho
Story
: Step Up 5
ผมเดินเข้าบ้านซึงยุนด้วยความรู้สึกที่แตกต่างจากช่วงเช้าโดยสิ้นเชิง
จะเรียกว่าเดินก็ไม่ถูกเท่าไรนักเพราะว่าผมเป็นฝ่ายลากไอ้ซึงยุนมาด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ
หลังจากที่มันพูดอย่างนั้นและทำท่าเดินหนีมา แต่มันก็คือมัน
ตัวเท่าลูกหมาหรือจะสู้ผมที่เหมือนหมีตัวใหญ่ๆแบบที่มันชอบว่าผมบ่อยๆ
ผมผลักมันเข้าบ้านก่อนจะเอาขาดันประตูปิดลง
จู่โจมริมฝีปากนุ่มที่ดูกวนประสาทนั่นในขณะที่มืออ้อมไปล็อคประตูบ้านมันร้องออกมาเสียงอู้อี้ทั้งที่มือก็ทุบอกผมเต็มแรง
จนผมต้องผละออกและไอออกมาน้อยๆ
“มึง แฮ่ก” ไอ้ซึงยุนหน้าแดงก่ำจนลามไปถึงหู
ไหล่สั่นน้อยๆนั่นยิ่งทำให้ผมอยากมากกว่าเก่า
อยากแกล้งมันหน่ะ อย่าคิดลึก
“มึงอยู่นิ่งๆ” ผมพูดเสียงเรียบก่อนจะค่อยๆโน้มหน้าไปอีกรอบ
คราวนี้มันนิ่งจริงๆ แถมหลับตาปี๋ ผมมองว่ามันเป็นอะไรที่น่ารักมากอย่างหนึ่ง
ก็ปกติมันเป็นคนที่ยอมผมซะที่ไหนหล่ะ
ผมจูบหน้าผากก่อนจะไล่จมูกลงมา
ถูปลายจมูกกับมันสองสามทีก่อนจะค่อยๆเลื่อนไปที่หู กระซิบกับมันแผ่วเบา
“ไม่ต้องกลัวนะซึงยุน กูไม่ทำหรอกถ้ามึงไม่เต็มใจ”
ผมพูดก่อนผละออก มันลืมตาโตก่อนทำหน้ามึนเป็นหมางง ผมมองก่อนจะหลุดยิ้มออกมา
“กูหิวน้ำเปล่า มึงไปเอาให้กูหน่อย กูนั่งรอโซฟานะ”
ผมพูดก่อนจะเดินเข้าไปนั่งรอที่ห้องนั่งเล่น
ไฟในบ้านเปิดไว้สลัวๆทำให้ผมไม่เดินเตะสิ่งของในบ้านมัน
เวลาผ่านไปสักพักกว่ามันจะเดินถือแก้วน้ำมา
ผมยิ้มที่เห็นมันยังทำท่าระแวงพร้อมส่งแก้วน้ำให้ผม
“มึงกินเหล้ามาเยอะแค่ไหนเนี่ยมินโฮ”
“ไม่เยอะเท่าไรหรอก กูยังมาบ้านมึงได้เนี่ย” กระดกก่อนจะละริมฝีปากออก
“นั่งไกลขนาดนั้นเลยหรอ”
ผมยิ้มมุมปากเมื่อเห็นว่ามันคงจะกลัวจริงจังถึงได้นั่งคนละฝากกับโซฟาผมเลยขนาดนั้น
ก่อนจะวางแก้วลงและถามมัน
“แม่มึงกลับมาตอนไหน”
“อีกสองวัน แม่กูไปต่างจังหวัด”
“หรอ...”
ผมทำท่าคิดก่อนจะวางแก้วลง
ลุกขึ้นพรวดพราดก่อนจะเดินไปที่มันแบบไม่ทันตั้งตัว
มันสะดุ้งเต็มที่ก่อนจะทำท่ายกเท้าดักผมไว้
“กูถีบจริงๆนะมินโฮ”
“กล้าหรือไง...”ผมนั่งคุกเข่าจับข้อเท้ามันก่อนแกล้งบีบเบาๆ
จู่ๆหน้ามันก็แดงขึ้นมาก่อนจะเสหน้าไปทางอื่น
“มึงนี่มัน”
“เขินกูหรอซึงยุน”
“เขินบ้าอะไร กูไม่ได้เขิน”
“ไม่เขินจริงดิ”ผมยกยิ้มก่อนจะค่อยๆขยับเข้าหามันตรงๆ
นั่งมองมันที่ก้มหน้าก่อนจะพูดหยอก “จริงๆหรอซึงยุนนี่”
“กวนตีน”
ผมหลุดหัวเราะก่อนจะยกตัว แขนสองข้างพิงโซฟาจนตอนนี้มันหมดสิทธิที่จะหนีออกไป
ยกยิ้มมุมปากแบบที่มันเคยบอกว่าดูกวนตีนที่สุด มือจับที่ไหล่กับคางมันให้เงยหน้าขึ้นมา
สายตาของมันที่มองมามีความหวั่นใจแต่มันก็ไม่ได้ร้องห้ามอะไร
ผมก้มลงไปก่อนที่จะค่อยๆจูบมันอีกครั้ง
มันหลับตาพริ้มก่อนจะค่อยๆเอียงหน้ารับ ปรับองศาจนพอใจก่อนจะค่อยๆเผยอปากออก
มันไม่ได้ห้ามอะไรสักคำ
และผมถือว่านั่นเป็นคำอนุญาตที่น่ารักที่สุดสำหรับผม
สอดลิ้นเพื่อทักทายเพียงแผ่วเบา
ไม่ได้รุกเร้ารุนแรงแค่อยากจะทำไปเรื่อยๆเท่านั้น
มือมันยกขึ้นจิกคอเสื้อผมจนกระดุมลูกบนหลุดออกมา ผมลืมตาเพื่อดูสีหน้ามันก่อนที่จะรู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจผิด
ใบหน้าของมันตอนนี้แดงปลั่งดูยั่วยวนเกินจะห้ามใจ
ผมไม่รู้ว่าเรี่ยวแรงผมมีมาจากไหนเพราะผมยกมันขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนจะถอยไปล้มที่โซฟากว้างตัวที่ผมนั่งในคราวแรก
ขยับให้มันนั่งบนหน้าขาทั้งๆที่ปากไม่ได้ผละกัน
ลิ้นต่างตอบรับกันรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายมันก็เป็นฝ่ายผละไปก่อน
น้ำหนืดๆเปรอะขอบปากที่กำลังอ้าเพื่อกอบโกยอากาศให้มากที่สุด
เสียงหอบดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ
ผมมองมันที่ตอนนี้นั่งอยู่ข้างบนก่อนจะลูบหลังช้าๆ มือเช็ดริมฝีปากให้ก่อนจะรั้งคอมันลงมาต่อ
มันก็ก้มลงมาแต่โดยดีก่อนจะใช้ฟันกัดที่ปลายจมูกของผมเบาๆ
ผมยิ้มออกมาก่อนจะแลบลิ้นเลียริมฝีปากล่างของมันและกัดกลับก่อนดูดดึงต่อ
มันร้องอือออกมาก่อนจะดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอด
ผมอยากจะไปช้าๆ ไปเรื่อยๆ
ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน เพราะมันไม่มีทางหนีไปจากผมได้อีกแล้วตั้งแต่ตัดสินใจว่าจะทำให้เรื่องราวกลายเป็นแบบนี้
ผมค่อยๆยกเสื้อยืดที่มันใส่นอนขึ้น
มือลูบวนที่แผ่นหลังนุ่มลื่นก่อนจะวกมาทางด้านหน้า
สีข้างของมัน...ผอมจนสัมผัสได้ว่าซี่โครงอยู่ที่ตำแหน่งไหน
ร่างกายบอบบางที่หลายๆครั้งผมก็แอบคิดอยากจะให้มันอ้วนกว่านี้แต่ขุนเท่าไรก็ไม่ขึ้น
ทั้งๆที่กินก็เก่งแต่กลับกลายเป็นว่าบางกว่าผมเสียอีก
ผมยกขึ้นก่อนจะค่อยๆลูบอกของมันแผ่วเบา
“อื้อ....”
เสียงร้องของมัน...
ผมผละออกเพราะอยากได้ยินเสียงมันมากกว่านี้
อารมณ์บางอย่างที่ดูรุนแรงทำให้ผมใช้มือทั้งสองข้างจับชายเสื้อมันยกขึ้น
ถอดออกอย่ารีบร้อน เหมือนมันจะรู้ใจผมพอดูถึงยกแขนขึ้นทำให้อะไรๆสะดวกขึ้น
มันยกมือขึ้นสอดกลุ่มผม กำไว้ค่อนข้างแน่นก่อนที่มืออีกข้างจะดันไหล่
ยกตัวเองขึ้นเพื่อให้ผมง่ายต่อการสัมผัสมันมากขึ้น
ผมเหวี่ยงเสื้อมันไปทางไหนก็ไม่รู้ ผมรู้แค่ว่าร่างกายผมต้องการจะชิมสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้น
ผมอ้าปากก่อนจะครอบครองยอดอกของมัน
ทั้งกัดและดูดดึงราวกับว่าอารมณ์ทำให้ผมต้องการที่จะครอบครองทุกสิ่ง
มันแอ่นอกให้ผมก่อนจะดันหัวผมแน่น
เล็บสั้นกุดของมันจิกที่ไหล่ผ่านทางเสื้อของผมที่ยังไม่ได้รับการถอดออก ผมดูดดึงทั้งสองข้างก่อนจะยกมือขึ้นบีบแทน
ขบกรามและเอาหน้าผากพิงอกมัน
“ถอดเสื้อกู...มึงถอดเสื้อกูสิซึงยุน”
มันละมือออกอย่างว่าง่ายก่อนจะจับคอปกเสื้อผม
มือสั่นอย่างควบคุมไม่อยู่เพราะผมยังขยี้ยอดอกมันไม่หยุด
“ฮื้อ มึงหยุดก่อนสิ”
“มึงก็อย่าช้าสิ ไม่งั้นกูไม่รอนะ” ผมแกล้งเร่ง
คิ้วมันขมวดมุ่นน่ารักทั้งๆที่มือมันก็สั่นอยู่อย่างนั้น
ผมแค่อยากแกล้งมันที่ไม่ร้องออกมาทั้งที่เสียงมันเพราะ ผมค่อนข้างชอบเสียงมันทีเดียว
“ฮื่อ ไอ้มินโฮ กูถอดไม่ได้” มันเบ้ปาก
ยกมือสั่นๆออกก่อนผมจะปล่อยมันบ้าง
“กูหยวนให้นะ รอบหน้าต้องถอดให้เข้าใจไหม”
“งั้นกูต้องไปซ้อมกับคนอื่นใช่ไหม” มันพูดกวนประสาทกลับ
ผมหัวเราะหึก่อนจะปลดกระดุมลูกสุดท้ายเสร็จพอดี
“ไม่ต้องหรอกซึงยุน เดี๋ยวกูนี่แหละจะเป็นทั้งคู่ซ้อมแล้วก็ตัวจริงให้มึงเอง”
ถอดเสื้อออกก่อนจะกัดมันต่อโทษฐานที่พูดกวนประสาท มันร้องออกมาเพราะตกใจเหมือนจะหงายหลังตกไป
ผมรั้งก่อนจะกอดมันจนอกแนบกับหน้าผม ผมดูดดึงรุนแรงจนแดงไปหมด
มันขบกรามแน่นไม่ร้องออกมา มันคงพยายามน่าดูที่จะไม่ให้มีเสียงหลุดออกมา
“ร้องออกมาเถอะ กูชอบเสียงมึงนะ”
“กูไม่เคยร้องอะไรแปลกๆ”
“มึงอย่าคิดว่ามันแปลกสิ แค่ปล่อยไปตามอารมณ์มึงแค่นั้นแหละ
ไม่ต้องคิดมาก” ผมพูดก่อนจะเปลี่ยนจากดูดดึงเป็นเลียเบาๆ
เสียงหายใจมันแรงขึ้นหลังจากคราแรกสะดุดไป
“ฮื่อ...มินโฮ ไอ้มินโฮ”
มันเรียกชื่อผมก่อนจะขยุ้มผมแน่น
ผมยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจก่อนจะค่อยๆเอามือลูบหน้าท้องมันทั้งๆที่ริมฝีปากก็ยังคงเลียอยู่อย่างนั้น
เกี่ยวกางเกงขอบย้วยตัวโปรดของมันลงก่อนจะบีบเบาๆ
ไม่ได้ถอดออกหมดเพราะผมคิดว่าเราคงไม่ได้จบแค่ที่นี่เป็นแน่
ผมเป็นคนวางแผนก้าวไกล
ผมคิดว่าเป็นแบบนั้นนะ
“อ๊ะ ไอ้มินโฮ ไอ้...อึก” มันผวาเมื่อผมจับตรงนั้นเต็มแรง
ร่างกายเหมือนไฟช็อตไปชั่วคราวเมื่อผมค่อยๆรูดรั้งเบาๆ
มันน้ำตาคลอออกมาจนผมอดไม่ได้ที่จะจูบซับน้ำตาให้
“ไม่เอา ไม่ร้องสิ กูใจคอไม่ดีนะ”
“มึงแกล้งกู”
“ไม่ได้แกล้งนี่ ถ้าแกล้งจริงๆต้องทำแบบนี้สิ”
ผมละมือออกก่อนจะสอดมืออุ้มมัน มันร้องเหวอออกมาก่อนจะคล้องคอแน่น
ผมหัวเราะก่อนจะค่อยๆเดินไปที่ห้องครัว มันกอดทั้งๆที่หลับตาปี๋
ผมวางไว้บนโต๊ะกินข้าวก่อนจะผละออก หยิบน้ำเย็นออกมาหนึ่งขวดส่งให้มันถือแบบที่มันก็งงๆว่าผมจะส่งให้มันทำไม
“เดี๋ยวหิวน้ำนะ”
แกล้งพูดกวนตีนไปงั้น ที่จริงผมแค่อยากให้มันทำใจเฉยๆต่างหากหล่ะ เพราะผมรู้ว่ามันคงทั้งตื่นเต้นและกลัวดูจกที่มันเม้มปากบ่อยๆก็รู้แล้ว
ผมรั้งคออีกฝ่ายก่อนจะกดจูบอีกครั้ง
เอนหลังของมันราบลงกับโต๊ะก่อนจะค่อยๆไล่ลงมาช้าๆ
มือสอดเข้าที่มือมันอีกข้างก่อนจะกุมแน่น
มันผงกหัวมามองผมที่ตอนนี้เลียอยู่ที่หน้าท้องแบนราบ
ดวงตาหรี่ลงก่อนจะร้องอืออึงน้อยๆ ผมกระชับแน่นขึ้นก่อนจะพูดเบาๆ
“ไม่ต้องกลัวนะ กูไม่ทำให้มึงเจ็บหรอก”
“อืม เชื่อใจมึงนะ” ผมยิ้มออกมาเมื่อเห็นท่าทีที่ผ่อนคลายลง
มันมองตาไม่กระพริบเมื่อผมใช้ฟันคาบขอบกางเกงลง
แก่นกายเด้งขึ้นมาทำให้มันหน้าแดงก่ำกว่าเดิมก่อนจะเบือนหน้าหนี
ผมยิ้มก่อนจะค่อยๆครอบครองมันช้าๆ “อึก...ไอ้มินโฮ”
ผมค่อยๆขบเม้มอย่างใจเย็น มือผมอีกข้างบีบเอวมันไม่แรงมาก
ส่วนมืออีกข้างที่กุมกันไว้ชื้นเหงื่อ
“แฮ่ก...ไอ้มินโฮ มินโฮ”
“ฮืม..”ผมร้องรับทั้งที่ปากยังคาไว้ ก่อนที่จะคายออกละดูดดึง
ทำสลับไปมาจนมันหอบหายใจรุนแรง
“อึก อย่าแกล้ง อย่าแกล้งกู”
ผมทนไม่ไหวจริงๆด้วย
ผมคายออกก่อนจะดันตัวไปจูบริมฝีปากของมันอย่างรุนแรง
ยกขามันพาดท่อนแขนส่วนมืออีกข้างรูดรั้งของมันอย่างรวดเร็ว
“อ๊า มินโฮ อ่ะ”
“ปล่อยมาเลย ปล่อยมาเลยซึงยุน”ผมดูดดึงลำคอของมันรุนแรงก่อนครอบครองยอดอกอีกครั้ง
เอวของมันเด้งสวนกับมือให้ความรู้สึกที่ดีไปอีกแบบ ผมกระตุ้นทุกจุดจนสุดท้ายมันก็ร้องออกมาเสียงดัง
น้ำรักสีขุ่นข้นไหลออกมาเปรอะกางเกงยีนส์สีดำที่ผมใส่อยู่
ผมเค้นอีกสองสามครั้งก่อนที่แขนมันจะตกลงข้างตัว
ผมหอมแก้มมันก่อนจะผละออกเพื่อมองผลงาน ขามันยกชันส่วนอีกข้างห้อยลงมากับขอบโต๊ะ
กางเกงนอนหลุดออกเผยผิวขาวปนแดงเพราะอารมณ์รักที่พุ่งสูงเมื่อครู่
ผมรู้สึกดีที่เห็นร่องรอยรักประปรายไปทั้งตัว
รู้สึกดีที่มันหอบหายใจแรงและหลับตาอย่างคนที่พยายามสะกดอารมณ์เพราะผม
และตอนนี้ผมจะไม่ทนกับมันอีกต่อไป
“อื้อ ไอ้มินโฮ” ผมอุ้มอีกฝ่ายขึ้นก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้าน
ตัวไม่หนักนักหากจะเทียบกับอารมณ์ของผมที่มีมากกว่า เอาไหล่ดันประตูห้องที่คุ้นเคยก่อนจะพิงประตูห้องทั้งอย่างนั้น
กดจูบด้วยความรีบร้อน
มันคงเข้าใจเพราะตอนนี้มือมันที่อ่อนแรงในคราแรกเอื้อมมารูดซิปกางเกงผม
ผมยิ้มด้วยความถูกใจ
มือมันสั่นเหมือนเดิมแต่ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับการจะดึงกางเกงผมลง
มันไม่มองส่วนนั้นของผมเลยแม้แต่น้อย
“จะเอาไง”
“เอาไงอะไร”
“มึงมีถุงยางไหมหล่ะ” หน้ามันแดงขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่
“ไอ้มินโฮ กูจะมีได้ไงวะในเมื่อ อื้อ”
ผมขี้เกียจฟังมันบ่นจึงจูบปิดปากมันอีกครั้ง
มันพยายามโต้กลับก่อนที่ผมจะจับมือมันไปสัมผัสแก่นกายของผม
มันร้องประท้วงในคอน้อยๆแต่ก็ขยับแต่โดยดี
มือสั่นๆนั่นกำไว้ไม่แรงแต่ก็ไม่เบาเหมือนกัน ผมละออกก่อนจะหายใจรดต้นคอ
“อือ ดี ซึงยุน ดีมากมึง”
ผมเลียหูของมันหลังพูดเสร็จ รับรู้เลยว่ามันสั่นและอายขนาดไหน
ใบหูร้อนผ่าวกับหัวไหล่ที่ไหวน้อยๆนั่น...
ผมรู้เลยผมอ่อนโยนกับมันไม่ได้แน่ๆ
“อ่ะ ฮื้อออ”มันร้องออกมาเมื่อผมเอามือสอดในปากมัน ควานชั่วครู่ก่อนจะไล้ที่ช่องทางหลังของมัน
สอดเข้าไปช้าๆก่อนที่มันจะละมือออกและจิกหลังผมเต็มแรง
“เจ็บ กูเจ็บ”
“หายใจลึกๆซึงยุน กัดไหล่กูก็ได้” ผมกดหัวมันให้ซบที่ไหล่
ก่อนจะเริ่มใส่เข้าไปอีกครั้ง ดึงเข้าออกช้าๆ รับร้ถึงความเปียกชื้น
เสียงร้องฮือใกล้ๆและไหล่ที่เจ็บจากการถูกกัด “ถ้ากุไม่ทำแบบนี้มึงจะเจ็บกว่านี้เข้าใจไหม”
มันพยักหน้า ผมจูบขมับที่ชื้นเหงื่อมันก่อนจะเริ่มสอดไปอีกสองนิ้ว
“อ๊า มินโฮ อ่ะ” มันร้องออกมาเมื่อผมใส่เข้าไปรวดเดียว
ผมกัดฟันเพราะช่องทางมันตอดรัดนิ้วผมดีเกินไป
มันทั้งฝืดและทำให้ผมอยากจะเอาของผมใส่เข้าไปเร็วๆแล้ว
“มินโฮ มึง...ใส่เลย”
“หือ เอาจริง”
“เออ กูทนได้”
เมื่อมันว่าแบบนั้นผมก็ไม่ต้องอดกลั้นอะไร
ผ่อนคลายน้อยๆเมื่อตอนถอนนิ้วออกมันร้องเสียงอ่อนก่อนจะยกขาซ้ายมันขึ้นมาพาดที่ท้องแขน
รูดรั้งแกนกายมันแรงๆก่อนจะจับของผมสอดใส่เข้าไป
“อึก ซึงยุน อย่ารัดดิวะ”
“กูบังคับได้ที่ไหน อ่ะ ไอ้...”ผมกระทั้นเข้าไปเมื่อมันเริ่มจะด่าผม
จูบปิดปากก่อนจะค่อยๆเอาใส่ไปจนมิด
อุ่น นุ่ม และตอดรัด
สามสิ่งที่ผมสัมผัสได้ในตอนนี้
ผมลูบหัวมันทั้งๆที่อยากกระแทกเข้าไปใจจะขาด
“เก่งมาก ซึงยุน มึงเก่งมาก อย่าร้องนะ”
ผมจูบมันก่อนที่มันจะหลับตาพริ้ม
ค่อยๆขยับเอวสอบช้าๆเพราะช่องทางยังไม่คุ้นชิน ก่อนที่จะเริ่มขยับแรงขึ้น
ผมทนไม่ไหว
ผมรู้ตัวว่าควรจะอ่อนโยนกว่านี้ แต่ผมทนไม่ไหวแล้ว
“อ๊ะ อา อ่ะ มินโฮ ไอ้มินโฮ”
“อืม อืม ซึงยุน”
“อึก กูรู้สึก...”
ผมรู้สึกใจเต้นแรงเมื่อเอวมันขยับตอบรับ
ช่องทางดูดรั้งแก่นกายมากขึ้นทำให้รู้ว่ามันคงรู้สึกดีขึ้น ผมขยับแรงๆโดยที่ไม่ปราณีมัน
ยักขาอีกข้างขึ้นเพื่ออุ้มมันโดยไม่ให้หลุดออกมา ขยับเดินไปช้าๆ
ก่อนจะวางมันที่เตียงหนานุ่มของมัน
“กูทำแรงๆนะ”
“อือ..แรงๆ”
มันพูดออกมาเหมือนคนพร่ำเพ้อ คงเพราะรู้สึกดีเกินกว่าจะควบคุม
อารมณืที่มาเหนือทุกสิ่งทำให้ผมจับขามันอ้าออกกว้างและสวนสะโพกอย่างรุนแรง
เสียงเตียงหลังใหญ่ดังกระทบผนังดังกึกกักตามจังหวะที่ผมกระแทก
ดังพอๆกับเสียงหน้าขาของผมที่กระทบกับเนื้ออ่อนข้างในของมัน
ผมก้มลงจูบก่อนจะพลิกมันให้อยยู่ในท่าคลาน แขนมันอ่อนลงแต่พยายามยกสะโพกรับเต็มที่
“อึก อื้อออ มินโฮ ไอ้มินโฮ”
“อา...ซึงยุน”
“กูจะ...อึก”มันร้องออกมาเมื่อผมเอื้อมมือมารูดรั้งแก่นกายมันแรงๆ มันเด้งตัวรับเสียงหลง
“อีกนิดนะ ซึงยุน อีกนิด”
“กูไม่..อ๊ะ อา...” มันร้องออกมาเสียงยาวเมื่อปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง
ส่วนผมสวนสะโพกอีกสองสามทีก่อนที่จะปลดปล่อยออกมา
ความอุ่นวาบภายในของมันทำให้ผมรู้สึกดี มันฟุบหน้ากับหมอน
หอบหายใจราวกับว่าชีวิตนี้ของมันจะไม่ได้หายใจอีกแล้ว ผมมองก่อนจะยิ้มออกมา
มันเป็นของผมแล้ว และผมก็เป็นของมันเช่นกัน
“ฮื่อ” ผมพลิกมันให้นอนหงายก่อนที่ผมจะฟุบทับมัน
แนบหูกับอกซ้ายที่มีหัวใจมันเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง
“ซึงยุน...”
“หือ”
“กูรักมึงนะ”
“อื่อ”มันตอบรับก่อนที่จะทำท่าหลับไป
ผมหอมหน้าผากมันก่อนจะแกล้งขยับเอวช้าๆ “มินโฮ กูไม่ไหว...”
“อือ ไม่แกล้งแล้วหล่ะ นอนเถอะ” ผมหอมหน้าผากมันก่อนจะถอนแก่นกายออก
มันร้องออกมาก่อนที่น้ำที่ผมปลดปล่อยไปจะไหลย้อนออกมา
ผมยกผ้าห่มคลุมตัวมันก่อนจับมันหนุนแขน หลับลงพร้อมกับความรู้สึกที่เต็มอิ่ม
พระเจ้า
ผมรักซึงยุนเหลือเกิน
หากผมไม่ขอมากไป ผมขอให้ไม่มีอะไรมาทำให้เราต้องแยกกันเลยได้ไหมนะ...?
#ฟิคเพื่อนมินยูน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น