[Ficlet]
KANG SEUNGYOON X NAM TAEHYUN
Story
: PAST
ซึงยุนหลุบตาเมื่อได้ฟังเพลงที่แทฮยอนอัพเดทลง Soundcloud ใบหน้าที่เคยสดใสและริมฝีปากที่ยกยิ้มเสมอตอนนี้เรียบนิ่งและหลุบตาลง
เพลงจังหวะช้าและเสียงร้องที่แปลกจากปกติ รวมทั้งความหมายเช่นเพลง Good man
ทำให้ซึงยุนรู้สึกเศร้าลงอย่างไม่ทราบสาเหตุ
ซึงยุนกดปุ่ม Favorite ก่อนที่จะ Reply ซ้ำๆ
บรรยากาศทะมึนรอบกายในสตูดิโอที่มีเพียงแค่ซึงยุนอยู่เพียงคนเดียว
แอร์เย็นฉ่ำยิ่งทำให้เคลิบเคลิ้มได้ง่ายขึ้น ส่วนคนอื่นต่างก็กลับไปอยู่ที่หอพักเพื่อพักผ่อน
หลังจากคืนก่อนเข้ามาที่ตึกเพื่อทำเพลงจนไม่ได้พัก
คิดมาก
ทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว
สะบัดหัวน้อยๆเมื่อเริ่มปวดหัว อาจเพราะมีเรื่องให้ต้องทำมากเกินไปก็เป็นได้
ก่อนที่จะตัดสินใจว่าไม่ควรฝืนร่างกายไปมากกว่านี้ ซึงยุนข่มตานอนหลับทั้งที่ในหูยังมีเพียงเสียงที่เขาต้องการอยากให้อยู่ด้วยกันในช่วงที่ย่ำแย่ที่สุดในความรู้สึกตอนนี้
ซึงยุนต้องการแทฮยอนเหลือเกิน
ประตูเปิดออกอย่างแผ่วเบาก่อนที่ร่างสูงโปร่งจะค่อยๆสอดตัวเข้ามา
บรรยากาศในห้องเงียบสงัดต่างจากปกติที่ควรจะเป็น
แทฮยอนเดินเข้าไปในห้องมืดๆหลังจากที่ทอดสายตามองคนบนโซฟาหน้าแล้วพบว่าหลับอยู่
ไม่อยากจะรบกวนอีกฝ่ายไปมากกว่านี้ แต่หัวใจก็คิดถึงยิ่งกว่าสิ่งใด
แทฮยอนรู้ว่าสิ่งที่ตัวเองทำลงไปเกิดผลกระทบกับอีกคนมากเท่าไร
การที่แทฮยอนตัดสินใจเปิดแอคเคาท์ใน Soundcloud รวมทังอัพเดทเพลงลงนั้น
อาจเป็นผลดีและผลเสียต่อวงและค่าย ข้อเท็จจริงอันนี้เป็นสิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้
ใช่ว่าเขาจะไม่ได้คุยกับซึงยุนก่อน
แน่นอนว่าซึงยุนที่เป็นถึงลีดเดอร์ย่อมรู้ดีถึงผลที่จะตามมา แต่ถึงแม้จะพูดคุยกันแล้วจนสุดท้ายมีปากเสียงกันเล็กน้อยจนไม่ได้พูดคุยกัน
แทฮยอนก็ยังตัดสินใจที่จะทำมันลงไปอยู่ดี
“ขอโทษนะ”
มีเพียงเสียงลมหายใจที่คงที่ตอบรับกลับมาในความเงียบสงัด
แทฮยอนเดินเข้าไปใกล้อีกฝ่ายก่อนจะนั่งลงเบาๆเพราะไม่อยากให้อีกคนตื่นมา
ใบหน้าของซึงยุนที่ไม่ได้ฉาบไปด้วยเครื่องสำอางดูเหนื่อยล้าเกินกว่าวัยยี่สิบสามปีที่ควรจะเป็น
ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอขึ้นเล็กน้อยยามเผลอไผล
อีกฝ่ายคู้ตัวน้อยๆเพราะอากาศที่เย็นฉ่ำของแอร์
ก่อนที่แทฮยอนจะตัดสินใจหยิบโค้ทของอีกฝ่ายที่กองอยู่แค่สะโพกให้ขึ้นมาคลุมไหล่ด้วย
หูฟังของซึงยุนหลุดออกมาจนทำให้แทฮยอนต้องหยิบมันขึ้นมา
ก่อนจะชะงักเมื่อได้ยินทำนองที่คุ้นเคยดังลอดมาจากในนั้น
แน่นอนว่าแทฮยอนรู้จักมันดี
เพราะเป็นเพลงที่แทฮยอนคลุกคลีกับมันมาร่วมสัปดาห์ก่อนจะตัดสินใจลง
แทฮยอนมองอีกฝ่ายก่อนจะยกยิ้ม
ทั้งที่ในวันนี้ซึงยุนเพิ่งโดนท่านประธานเรียกเข้าไปตำหนิเรื่องของแทฮยอนเองแท้ๆ
แต่กลับยังคงฟังเพลงของเขาเสียอย่างนั้น แทฮยอนเดาไม่ผิดเท่าไรแต่ไม่คิดว่าซึงยุนจะต้องมาโดนไปด้วย
ถ้าหากไม่ใช่ว่ามินโฮบอกเขา เขาก็คงไม่รู้เช่นกันว่าอีกฝ่ายต้องมาโดนอะไรแบบนี้
เพราะถ้าหากรอให้ซึงยุนบอก อีกฝ่ายก็คงไม่บอกอะไรอยู่ดี
“ขอบคุณที่อดทนกันฉันนะซึงยุน”
ลูบหัวแผ่วเบาก่อนที่แทฮยอนจะก้มลงเพื่อแนบริมฝีปากลงที่อวัยวะเดียวกันกับอีกฝ่าย
ให้ภาษาทางกายบอกความรู้สึกทุกสิ่งที่ควรจะเป็น แทฮยอนไม่เก่งเรื่องพูดมันออกมา
ทำได้แต่สื่อสารออกมาในรูปแบบอื่น ผละออกช้าๆ มองใบหน้าขาวใสที่ยังคงหลับอยู่
ก่อนจะเปลี่ยนไปกดแอร์เพิ่มอุณหภูมิให้มากขึ้นเนื่องจากเกรงว่าอีกฝ่ายจะไม่สบายและเดินออกจากห้องไปเพราะไม่อยากรบกวนอีกฝ่ายมากกว่านี้
“ฉันสิต้องขอบคุณนายมากกว่าแทฮยอน”
เอ่ยไล่หลังเสียงบานประตูปิดลงดังขึ้น ก่อนที่ซึงยุนจะยกมือขึ้นลูบริมฝีปากในความมืดและยกยิ้มเบาๆ
อย่างน้อยความรู้สึกแย่ๆของซึงยุนก็ได้ถูกปัดเป่าออกไปบ้างแล้ว
แม้ว่าการกระทำของแทฮยอนจะไม่ชัดเจนแต่สำหรับซึงยุนนั่นดีมากแล้วที่แทฮยอนเดินเข้ามา
กระชับเสื้อมากขึ้นก่อนจะลุกนั่งเพื่อทำเพลงเงียบๆอีกครั้ง
จิตใจที่ย่ำแย่อย่างน้อยก็ได้รับการเยียวยาจากอีกฝ่ายแล้ว
เป็นความรู้สึกที่เข้าใจได้แค่เพียงซึงยุนและแทฮยอนเท่านั้นจริงๆ
#ALLBBHN
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น