[OS] Kang Seungyoon X Nam Taehyun : COMPASS {TAEHYUN's birthday Project}

[OS] Kang Seungyoon X Nam Taehyun

Story : compass

Please don’t see just a boy caught up in dreams and fantasies

Please see me reaching out for someone I can’t see

Take my hand let’s see where we wake up tomorrow

Best laid plans sometimes are just a one night stand

โปรดอย่ามองฉันเป็นแค่เด็กคนหนึ่งที่วิ่งไล่ตามความฝันและจินตนาการเลย

ได้โปรดมองว่า ฉันกำลังพยายามยื่นมือไขว่คว้าใครสักคนที่ฉันมองไม่เห็น

จับมือฉันไว้ และคอยดูกันว่า เราจะตื่นนอนในวันพรุ่งนี้ในสถานที่แห่งใด

ความยุ่งเหยิงที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ในบางครั้ง ก็เป็นแค่ความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืน

ซึงยุนลุกขึ้นมาด้วยความรู้สึกมึนงงเล็กน้อย เขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าผ้าห่มอุ่นนี้มันมาอยู่บนตัวได้อย่างไง

แต่กลิ่นของผ้าห่มเป็นสิ่งที่เขาจำได้ว่าเป็นของใคร

ซึงยุนยกยิ้มก่อนจะบิดขี้เกียจเล็กน้อย ความเมื่อยล้าสะสมทุกส่วนจนต้องร้องโอดโอยออกมาเบาๆเมื่อมีเสียงลั่น

ซึงยุนจำได้ว่าเมื่อคืนนั่งทำเพลงอยู่ และไม่รู้ว่าตอนไหนที่หลับไปด้วยซ้ำ

แต่ตอนนี้เขาต้องตามหาเจ้าของผ้าห่มนี่ก่อน

ซึงยุนเปิดประตูก่อนจะส่วนทางกับซึงฮุน

“อ้าว ตื่นแล้วหรอ”

“ฮยอง ไปไหนมา”

“ไปซื้อกาแฟมา เอ้านี่ของนาย” เป็นมินโฮที่ตอบก่อนจะส่งกาแฟหนึ่งกระป๋องและนมเปรี้ยวอีกขวด

“หือ ทำไมให้สองอย่างอ่ะ”

“ก็จะไปหาอีกคนไม่ใช่หรือไง” ซึงฮุนยกยิ้มล้อเลียนขึ้นมา ไม่ว่าจะกี่ครั้งซึงยุนก็ไม่เคยจะชินสักทีที่ต้องโดนสายตาคู่รักแรปไลน์หยอกตลอด

“หึหึหึ ดูอมยิ้มเข้า ไปได้แล้วซึงยุน เบื่อหน้านายว่ะ”

“โห่ ฮยองดูมินโฮดิ ไม่ใช่ว่ารีบไล่ผมเพราะอยากอยู่กันสองต่อสองหรือไง”

ซึงยุนบุ้ยปากก่อนจะหันกลับไปหยิบผ้าห่มและเดินออกจากห้องไป มุ่งหน้าไปที่ห้องอีกฝั่งก่อนจะเปิดเข้าไป

“ทำอะไรอยู่” ซึงยุนเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายที่ยังนั่งหันหลังให้ มือสวยเขียนอะไรยุกยิกไม่มองหันกลับมา ซึงยุนยิ้มให้กับความตั้งใจนั้น

“ตื่นแล้วหรอซึงยุน”แทฮยอนละสายตาจากงานก่อนจะยื่นมือรับกาแฟที่ซึงยุนเอามาให้ “ขอบใจนะ”

แทฮยอนมองมาทางซึงยุนที่ตอนนี้นั่งลงบนผืนเตียงในห้องนอนตัวเอง ปกติแทฮยอนไม่ค่อยชอบเท่าไรนักที่จะมีใครมาบุกรุกพื้นที่ส่วนตัวของตนเอง

แต่คงจะไม่ใช่ซึงยุน

ที่ดูจะเป็นข้อยกเว้นเกือบทุกอย่างของแทฮยอน

“ทำไมเห็นฉันหลับแล้วไม่ปลุกหือแทฮยอนอา”

“พักบ้างเถอะน่า ทำงานไม่ได้หลับไม่ได้นอนมากี่คืนแล้ว”

“ก็ทำเพื่อวงทั้งนั้นแหละ”

“งั้นก็คิดซะว่าไอ้ที่นอนหลับไปอ่ะทำเพื่อฉันซะสิซึงยุนนี่” แทฮยอนยกกาแฟดื่มทั้งๆที่สายตามองมาทางซึงยุน

พลันใบหน้าขาวใสของซึงยุนรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่

แทฮยอนเป็นคนที่ดูนิ่งๆก็จริงแต่หากได้พูดหยอกเย้าทีกลับหวานจับใจ

สำหรับคนอื่นอาจจะมองว่าเป็นเพียงคำธรรมดาๆก็ตาม

“ยะ ย่าห์ แล้วนี่นายได้นอนหรือยังห๊ะ ทำเป็นพูด” ซึงยุนพูดงืมงำๆก่อนจะสะบัดมือไปมาราวกับทุกอย่างดูจะติดๆขัดๆไปหมดเมื่อเจอบรรยากาศเมื่อครู่

ซึงยุนยอมรับว่าตัวเองไม่ค่อยชินเท่าไรนักหากจะเกิดแบบเหตุการณ์เมื่อครู่บ่อยๆ

ขืนมากกว่านี้หัวใจวายแน่ๆ

“นอนไปบ้างแล้ว ห่วงหรือไง”

“ใครห่วงนายกัน”

“ก็...” แทฮยอนลุกขึ้นก่อนจะยื่นมือมาทางซึงยุน “ไม่รู้สิ แต่ตอนนี้หิวแล้ว ออกไปหาอะไรกินกันไหม”

“ฉันเคยขัดนายไหมหล่ะหือแทฮยอน” ซึงยุนจับมืออีกฝ่ายก่อนจะถูกดึงให้ลุกขึ้น “เดียวระวังเหอะ ชวนฉันกินตอนดึกบ่อยๆไอ้ที่พยายามลดมาจะหายไปอีก”

“หึ บอกตัวเองเหอะ แก้มยุ้ยขนาดนี้แล้ว”

แทฮยอนหัวเราะก่อนจะหอมแก้มซึงยุนเบาๆและเดินหนีออกมาที่ประตู ปล่อยให้ซึงยุนอ้าปากค้าง

“ไอ้บ้านี่”

“อืม อิ่มอ่ะ” ซึงยุนพูดออกมาก่อนที่จะนั่งลงบนม้านั่งริมสวนสาธารณะ มือหยิบผ้าปิดปากออกเมื่อเห็นว่าคงไม่มีใครสนใจก่อนจะหันไปมองแทฮยอน

“กินซะเยอะขนาดนั้น ไม่อิ่มสิแปลก” แทฮยอนมองอีกฝ่ายนิ่งๆก่อนที่จะนั่งลงข้างๆ

สายลมเย็นๆที่พัดมาช่วงดึกแบบนี้ทำให้รู้สึกผ่อนคลายไม่น้อย ซึงยุนเอนหลังพิงพำนักก่อนจะหลับตาพริ้ม

“นานแล้วนะแทฮยอนอา”

“หืม?”

“นานแล้วที่เราไม่ได้ออกมานั่งแบบนี้” ซึงยุนฉีกยิ้มออกมาก่อนจะมองไปที่แทฮยอน ผมสีดำพัดลู่ลมไปทางด้านหลังเผยหน้าขาวใสของคนที่อายุน้อยสุดของวงมองมานิ่งๆก่อนจะยิ้มมุมปาก

“ฉันก็คิดถึง...เหมือนกับที่นายคิดถึงเหมือนกัน”

ทั้งๆที่ซึงยุนเป็นคนพูดออกมาแท้ๆ แต่ทำไมกลับกลายว่าเป็นตนเองที่รู้สึกเขินชอบกลที่พูดมันออกมา ซึงยุนเสสายตาออกไปข้างๆก่อนแกล้งเปลี่ยนเรื่อง

“ขาหายเจ็บดีแล้วสินะ”

“ก็มีคนรักษาดี ดูแลดีซะจนฉันแทบจะนอนเป็นง่อยแล้วนี่”

“ย่าห์ ไม่ดีหรือไง ต่อไปจะไม่ดูแลแล้ว”

“ก็ดี...”

ซึงยุนเบือนหน้าหนีก่อนจะหลุดยิ้มกับประโยคต่อมา

“ดีแล้วที่มีคนรักดูแลกันดีขนาดนี้ ขอบคุณนะ”

มืออีกฝ่ายกุมมาเบาๆ ไม่มีคำพูดอะไรหลุดมาทั้งแทฮยอนและซึงยุน

“มือหยาบขึ้นนะซึงยุน”

“หาเรื่องหรือไง มือมันก็เป็นแบบนี้....”

ซึงยุนหยุดพูดเมื่อเห็นแทฮยอนหยิบแฮนด์ครีมออกมา มือละออกก่อนจะบรรจงปาดครีมและทาให้แผ่วเบา ไม่มีคำพูดออกมาจากคนตรงหน้า ยิ่งเห็นใบหน้านิ่งของแทฮยอนที่ตั้งใจแม้จะมีร่องรอยความอ่อนล้าปะปนมากับคิ้วตกๆนั่นมันกลับดูน่ารักสิ้นดี

ซึงยุนปล่อยให้อีกฝ่ายคว้ามืออีกข้างไปทาครีมก่อนจะฉีกยิ้ม

“ย่าห์ กินแรงเลยนะซึงยุนนี่”

แทฮยอนเงยหน้าเมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบผิดปกติ ก่อนจะพบกับรอยยิ้มกว้าง แกล้งขมวดคิ้วก่อนจะยื่นมือไปดึงริมฝีปากนุ่มยุ่นนั่นแทน

“โอ้ยๆๆๆ อย่าดึง”ซึงยุนตีมืออีกฝ่ายเต็มแรงก่อนจะลุกขึ้น จับแมสกับหมวกกระชับมากขึ้นก่อนจะส่งมือมารั้งอีกฝ่ายให้ลุกตาม แทฮยอนยกยิ้มก่อนที่จะจับมือและประสานเบาๆ

“นายมันซน”

“นายก็ดื้อแหละน่าแทฮยอน ไป กลับหอเถอะ”

ตลอดทางซึงยุนเอาแต่ทำท่าจะแวะร้านสะดวกซื้อจนสุดท้ายเป็นแทฮยอนที่อดใจไม่ไหวกับความตื่นเต้นแบบแปลกๆของซึงยุน มือคว้าคอเสื้อฮู้ดก่อนที่จะลากอีกฝ่ายมาจนถึงคอนโดหอพัก

“แทฮยอนอ่ะ” ซึงยุนแกล้งทำเสียงเล็กเสียงน้อยจิ๊ปากอย่างขัดใจ ก่อนที่แทฮยอนจะกดชั้นลิฟต์และถอยเข้ามา เมื่อลิฟต์ปิดตัวลงแทฮยอนจึงหันไปหาซึงยุนก่อนจะไล่ต้อนซึงยุนจนติดมุม

“อย่าทำตัวให้มันน่ารักมากคังซึงยุน อย่าหาว่าฉันไม่เตือน”ขู่เสียงแผ่วก่อนค่อยๆรวบอีกฝ่ายเข้าอ้อมกอด ริมฝีปากของแทฮยอนคลอเคลียแถวหูก่อนจะแกล้งเป่าลมเบาๆ ใบหูเปลี่ยนเป็นสีแดงบ่งบอกถึงความเขินทำให้แทฮยอนพึงพอใจ

ตึ๊ง!

จู่ๆลิฟต์ก็เปิดก่อนชั้นที่จะถึงหอพัก แทฮยอนกดอีกฝ่ายลงกับอกก่อนจะกระชับฮู้ดยิ่งขึ้น มองจากกระจกเห็นอีกฝ่ายตกใจพอดูเช่นกันแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา ผู้คนทยอยเข้ามาจนเต็มลิฟต์ ซึงยุนสั่นเพราะกลัวว่าจะถูกจับได้ เสียงพูดคุยเซ็งแซ่แต่ไม่มีท่าทีว่าจะจำใบหน้าที่มิดชิดใต้ผ้าปิดปากได้สักคน ซึ่งแทฮยอนรู้สึกขอบคุณการแต่งกายของตัวเองเสียเหลือเกินที่ใหญ่มากพอที่จะปกปิดคนในอ้อมกอดได้

ผู้คนค่อยๆทยอยออกจากลิฟต์ก่อนที่จะถึงชั้นแทฮยอน แทฮยอนปัดหมวกซึงยุนลงอีกก่อนที่จะแหวกผู้คนอกมาจากลิฟต์ ลากมือมาดุ่มๆก่อนจะเปิดประตูห้องพักและดันอีกฝ่ายเข้าไปเต็มแรง

“ฮื่อ” ซึงยุนเอาผ้าปิดปากออกก่อนจะถอนหายใจออกเต็มแรง “เกือบไปแล้วไหมหล่ะแทฮยอน”

ซึงยุนหัวเสียขึ้นน้อยๆก่อนจะสะบัดรองเท้าและเดินเข้าไป ร่างกายบางชื้นเหงื่ออย่างเห็นได้ชัดหลังถอดฮู้ดออก ผมหน้าม้าเปียกเหงื่อ

จากที่คิดว่าจะออกไปพักเพียงแปปเดียวกลายเป็นเวลาล่วงเลยมานานโขจนเกือบห้าทุ่มครึ่งแล้ว

“นั่งอยู่นั่นก่อนแทฮยอน” ซึงยุนชี้ไปที่ครัวก่อนจะเอาน้ำเย็นออกมาให้อีกฝ่าย แทฮยอนอดยิ้มไม่ได้กับความใส่ใจเสมอต้นเสมอปลายของซึงยุน

“ขอบใจนะ”

“กินเสร็จไปอาบน้ำได้แล้ว เข้าใจไหม ฉันว่าจะไปทำเพลงต่อแล้วเหมือนกัน”

“ครับๆๆๆคุณลีดเดอร์”

“ย่าห์ นัมแทฮยอน อย่ามาล้อเลียนฉันนะ” ซึงยุนตีก่อนจะวิ่งหนีเข้าห้องนอนไป

แทฮยอนหัวเราะกับท่าทีน่ารักนั่นก่อนจะเดินเข้าห้องนอนบ้าง ปลดเสื้อผ้าเพื่ออาบน้ำเพราะรู้สึกเหนียวตัวเกินไป ก่อนที่จะเดินออกมา เสียงแจ้งเตือนในโทรศัพท์ดังติดๆกันก่อนที่แทฮยอนจะคว้าออกมา

แจ้งเตือนจากอินสตราแกรมของเมมเบอร์รวมทั้งคนที่เขาออกไปเมื่อครู่ดังขึ้น

แทฮยอนกดเข้าไปก่อนจะยิ้มออกมา

เขาลืมได้ไงว่าวันนี้เป็นวันเกิด

คนแรกที่โพสต์คือคังซึงยุน รูปถ่ายคู่ตอนไปถ่ายแบบครั้งก่อนทำให้แทฮยอนหลุดยิ้ม

“หึ ทำเป็นเข้ม” ยกยิ้มมุมปากก่อนจะเห็นว่าต่อมาเป็นรูปของพี่ใหญ่กับมินโฮที่โพสต์พร้อมกัน

“นัดกันแน่ๆ”ยกยิ้มก่อนจะเลื่อนจอไปมา แค่สักพักก่อนที่ซึงยุนจะเข้ามาในห้องนอนและกดล็อกประตูเบาๆ

“หืม มีอะไรซึง....”

เสียงของแทฮยอนขาดห้วงไปเมื่อซึงยุนจู่โจมริมฝีปากเบาๆ ริมฝีปากที่ดูนุ่มหยุ่นไม่ทำให้ผิดหวังเพราะมันละมุนมากจริงๆเน้นย้ำเบาๆแต่หนักแน่นในความรู้สึกก่อนที่จะละออก

“สุขสันต์วันเกิดนะแทฮยอนอา มักเน่ของฉัน”

“ขอบใจ แต่ขอมากกว่านี้อีกได้ไหม”

แทฮยอนพูดยิ้มๆก่อนจะนั่งลงที่ปลายเตียงนุ่มของตนเอง รั้งแขนซึงยุนที่ดูเหมือนจะขัดขืนแต่ก็โอนอ่อนให้อย่างง่ายดายเมื่อกระตุกเบาๆ ซึงยุนยืนอยู่ตรงหน้าก่อนที่แทฮยอนจะสวมกอดเอวและเงยหน้ามองซึงยุน รอยยิ้มเล็กๆปรากฎตรงหน้าก่อนที่ซึงยุนจะกุมแก้มอีกฝ่ายเบาๆ

“ได้คืบจะเอาศอก”

“แล้วให้ได้ไหมหล่ะหืมซึงยุนนี่”

“ให้นายได้เสมอแหละ”

“น่ารักจังที่รักของฉัน”

“หยุดพูดเลย ฉันเขินเป็นนะเว้ย”

“อย่าดิ้นสิ” ซึงยุนค่อยๆก้มหน้าลงมาช้าๆก่อนเสียงกระซิบแผ่วเบาราวกับผู้บอกแสงสว่างแก่คนหลงทางอย่างแทฮยอนให้พบสิ่งสำคัญอีกหนึ่งอย่างในชีวิต

“ฮื่อ...รักนายนะแทฮยอน”

“รักนายเหมือนกัน”

 คังซึงยุน บุคคลผู้เป็นดั่งคนนำทางแก่นัมแทฮยอน

God, tell us the reason youth is wasted on the young

It’s hunting season and the lambs are on the run

Searching for meaning

But are we all lost stars, trying to light up the dark?

พระผู้เป็นเจ้า ได้โปรดบอกถึงเหตุผลที่ ช่วงวัยรุ่นถูกใช้ไปโดยเปล่าประโยชน์โดยคนหนุ่มสาว

ถึงฤดูล่าสัตว์ และลูกแกะทั้งหลายกำลังวิ่งไป

เพื่อค้นหาความหมาย

แต่เราทุกคนจะใช่ดวงดาวที่หลงทาง ที่พยายามจะส่องแสงในความมืดมิดนั่นหรือเปล่า?

#ALLBBHN

#HappySouthththDay