BABYHOONIE

BABYHOONIE

วันอาทิตย์ที่ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2559

[OS] LEE SEUNGHOON X SONG MINHO : DREAM


[OS] LEE SEUNGHOON X SONG MINHO

Story : DREAM




PS. เรื่องต่อจากเรื่อง DATE 












“ฮยอง...”

“หืม”

ซึงฮุนร้องออกมางืมงำในขณะที่กำลังดูดดึงที่บริเวณใบหู เล่นเอามินโฮที่ไม่ทันได้เตรียมตัวถึงกับรู้สึกหวิวแปลกๆ ขืนยอมต้องกลายเป็นว่าพรุ่งนี้เดินทางกลับไม่ไหวแน่ๆ มินโฮดันซึงฮุนออกก่อนจะมองหน้าคนพี่นิ่งๆ

“ฮยอง เรามาตกลงกันก่อน”

เบี่ยงหน้าหลบเมื่อซึงฮุนทำท่าจะจู่โจมอีกรอบ ก่อนจะถอนหายใจแบบโล่งอกเมื่อซึงฮุนยอมฟังแล้ว แอบเห็นคนพี่ทำหน้าขัดใจไม่น้อยก่อนที่จะต้องเอามือลูบเป็นเชิงให้ใจเย็นๆ

“ฮยองอา อย่างอแงสิ พรุ่งนี้ผมต้องไปซ้อมอีกรอบนะฮยอง”

“ฮยองก็กลับพรุ่งนี้เหมือนกัน”

“อ่า...ก็เข้าใจ แต่นอนกอดเฉยๆไม่ได้หรอ”

ซึงฮุนนิ่งเงียบไปครู่ใหญ่ๆจนมินโฮรู้สึกใจคอไม่ดีเท่าไรนัก ก่อนซึงฮุนจะลุกขึ้นและพูดมันออกมา

“เข้าใจแล้ว...งั้นเดี๋ยวฮยองเลื่องไฟท์บินเป็นคืนนี้เลยละกัน”

“เฮ้ย”

มินโฮร้องออกมาเสียงหลงเมื่อคนพี่หมุนตัวละออกไปอย่างง่ายดาย ก่อนจะหยิบกระเป๋าเดินทางที่เปิดวางไว้ตรงตู้ออกมาเก็บเสื้อผ้าใส่ มินโฮเกาหัวอีกรอบก่อนจะเดินไปรั้งข้อมืออีกฝ่าย ซึงฮุนไม่ได้มีท่าทีล้อเล่นแม้แต่น้อย และมินโฮรู้ดีว่ามันหมายความว่าอย่างไง

“ฮยองอา...”

“...”

“อย่างอแงสิ เข้าใจผมหน่อย”

“ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย แค่อยากกลับแล้ว ก็จะเก็บเสื้อผ้าเลย แค่นั้นเอง”

มินโฮถอนหายใจออกมา เอาตามตรงเมื่อครู่มินโฮไม่ได้ตั้งใจปฏิเสธอีกฝ่ายหรอกนะ ดูจากกระดุมเสื้อของอีกฝ่ายสิ ถ้ามินโฮตั้งใจจะปฏิเสธจริงๆมันคงไม่หลุดลุ่ยขนาดนั้น มินโฮสวมกอดคนพี่ที่เริ่มดึงเสื้ออกจากไม้แขวน ก่อนจะจับให้ใบหน้าโน้มกลับมา สัมผัสเฉียดริมฝีปากแค่นิดหน่อยก่อนจะก้มหน้าซุกบ่าคนพี่

“ฮยองอ่า ผมยอมแล้ว ไม่กลับวันนี้นะ”

“...”

“กี่รอบก็ได้เลย แล้วแต่ฮยองเลยก็ได้เอ้า”

“ก็นะ ไม่ได้งอนจริงจังสักหน่อยมินโฮอา”

ซึงฮุนถอนหายใจออกมาก่อนจะยิ้มอ่อน ลูบหัวอีกฝ่ายก่อนจะจูบแผ่วเบา นิ้วโป้งเกลี่ยที่คิ้วของมินโฮก่อนจะลูบศีรษะ รั้งลำคอให้หน้าผากโน้มมาชนกัน ก่อนจะปล่อยเสื้อผ้าในมือที่ถือไว้อีกข้างออก

“ก็ฮยองจะหนีผมกลับ....”

ซึงฮุนประกบริมฝีปากที่อวัยวะเดียวกันกับมินโฮก่อนจะสอดนิ้วเข้าที่เส้นผมที่ท้ายทอยอีกฝ่ายแผ่วเบา เกลี่ยไปมาอย่างไม่รีบร้อนก่อนจะขบเม้มเล็กๆให้อีกฝ่ายเปิดโอกาสได้แนบชิดมากกว่านี้ มินโฮหลับตาลงทั้งเอามืออีกข้างของซึงฮุนวางไว้ที่อก อัตราการเต้นของหัวใจเต้นแรงขึ้นเฉกเช่นทุกครั้งที่สัมผัสกัน ก่อนจะขยับริมฝีปากเพื่อรับความนุ่มหยุ่นให้เข้ามาอย่างช้าๆ


มินโฮเป็นฝ่ายผละออกก่อนจะยิ้มออกมา วงแขนโอบเอวซึงฮุนก่อนจะพูดเสียงเบา

“ไม่กลับแล้วเนาะ”

“ไม่กลับก็ได้” ซึงฮุนพูดออกมาก่อนจะกัดที่ไหล่มินโฮเบาๆ “ก็แค่แกล้งหยอกเฉยๆ ยังไงกลับตอนนี้มันก็จองไฟท์บินไม่ทันอยู่แล้ว”

“ฮยองหลอกผมอ่ะ”

“พาโบยา...นายก็รู้นะมินโฮอา”









ผืนเตียงนุ่มยับย่นและขยับตามแรงที่ถูกส่งมาจากอีกฝ่าย มินโฮขยับมือรูดรั้งช้าๆเมื่อความเสียดเสียวจากอีกฝ่ายส่งมาให้อย่างไม่ยอมกัน ซึงฮุนและมินโฮนั่งหันหน้าเข้าหากัน ริมฝีปากดูดดึงเป็นระยะจนมันแดงก่ำ ก่อนที่มินโฮซบหน้าลงกับบ่าของซึงฮุน เสียงทุ้มร้องครางออกมาแผ่วเบา ความชื้นของเหงื่อที่ไหลออกมาทำให้รู้สึกเหนอะหนะไม่น้อย แม้จะรู้สึกเหนื่อยหอบมากแค่ไหนก็ตามแต่มือของทั้งสองคนต่างช่วยกันและกันอย่างไม่มีใครยอมใคร

ร่างกายของซึงฮุนกระตุกเล็กน้อยเมื่อมินโฮกอบกุมส่วนนั้นของตนเองแน่นขึ้น ทั้งความเร็วยังพลอยทำให้มือที่กำลังขยับของอีกฝ่ายสั่น ซึงฮุนเงยหน้าก่อนจะปลดปล่อยเสียงในลำคอออกมาด้วยความพึงพอใจ รอยยิ้มมุมปากเผยขึ้นเล็กน้อยก่อนจะหลุบตามองมินโฮที่เปลี่ยนจากซบหน้าเป็นดูดดึงที่ยอดอกของซึงฮุนแทน สายตาไม่ได้ละออกจากกันก่อนซึงฮุนจะขยุ้มผม แรงบ้างเบาบ้างสลับกันก่อนที่ความอุ่นร้อนจะพุ่งออกมาก่อน คราบน้ำขุ่นเปรอะที่มือมินโฮเป็นตัวยืนยันได้อย่างดีว่ากิจกรรมนี้ไม่ได้เกิดขึ้นมานานมากขนาดไหน

มินโฮผละออกตามแรงผลักของซึงฮุน แผ่นหลังสัมผัสกับผืนเตียงก่อนที่จะแยกขาออกให้กว้างมากขึ้น ซึงฮุนยกขาซ้ายของมินโฮตั้งฉากก่อนจะจูบเบาๆที่หัวเข่า สายตาเจ้าเล่ห์มองที่มินโฮอย่างไม่ปิดบังมีเสน่ห์อย่างร้ายกาจ และมันมากพอที่จะทำให้ใบหน้าของมินโฮรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างง่ายดาย

“เก่งนะ ทำฮยองเสร็จก่อนเนี่ย”

มินโฮยกมือขึ้นดันไหล่อีกฝ่าย แต่เรี่ยวแรงกลับน้อยลงอย่างน่าประหลาดเมื่อคนพี่ไม่ยอมแม้แต่จะปล่อยให้อีกฝ่ายนอนได้อย่างสบาย ริมฝีปากดูดดึงที่เนื้อขาอีกฝ่ายจนเป็นรอยจางๆ ก่อนจะกัดเบาๆให้อีกฝ่ายดิ้นพล่าน และมันได้ผลเสมอ มินโฮค่อนข้างจะแพ้ทางซึงฮุนเมื่ออีกฝ่ายมาในเวอร์ชั่นนี้

“ฮยอง อย่าแกล้ง อึก”

“ไม่ได้แกล้งสักหน่อย” พ่นลมหายใจใส่ก่อนจะแลบลิ้นออกมา แตะเบาๆที่ท้องน้อยอีกฝ่ายก่อนจะกัดอีกครั้ง มินโฮเผลอถดสะโพกจนซึงฮุนต้องจับเอวอีกฝ่ายไว้แน่นมากขึ้น

“อย่าดิ้นมากสิ ขาจะฟาดฮยองจนหักแล้ว”

“โอ้ย ฮยองจะว่าผมขาใหญ่ใช่มะ”

ซึงฮุนหัวเราะออกมาเสียงดัง ก่อนจะยืดตัวขึ้น

หมดเวลาสำหรับการล้อเล่นแล้ว

“ชอบแบบไหน มินโฮอา...”

“มันใช่เวลาถาม..มะ...อื้อ”

มินโฮหลุดเสียงครางออกมาเมื่อซึงฮุนรูดรั้งแกนกายเต็มแรง ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วจนตั้งตัวไม่ทัน มินโฮจิกเท้ากับผืนเตียงแน่น สะโพกเด้งสวนมือที่ทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยมของซึงฮุน ซึงฮุนก้มลงดูดดึงยอดอกสีเข้มเต็มแรง ลิ้นระรัวทำหน้าที่อย่างไม่ขาดตกบกพร่องก่อนจะสอดมือเข้าบีบคลึงสะโพกสอบมินโฮเต็มแรง ผิวสีแทนแดงขึ้นตามแรงบีบ ความร้อนผ่าวทั่วร่างกายทำให้เนื้อตัวขึ้นสีระเรื่อ

เสียงพร่ำของซึงฮุนที่พูดอะไรสักอย่างออกมาไม่สามารถทำให้มินโฮหยุดยั้งร่างกายที่กำลังรู้สึกดีได้ มันเป็นสัมผัสที่มินโฮต้องยอมรับว่าคิดถึงพอๆกับซึงฮุนที่ไม่ได้แตะต้องมินโฮมานานเช่นกัน ซึงฮุนยื่นมือให้มินโฮก่อนที่มินโฮจะอ้าปากรับมัน ลิ้นร้อนตวัดเลียแบบอ่อนแรงทำให้ซึงฮุนยิ้มออกมาอีกครั้ง ก่อนที่ริมฝีปากจะพึมพำออกมาให้มินโฮเข้าใจได้ว่าต่อไปนี้จะเป็นของจริง

ผ่อนคลายร่างกายตนเองก่อนจะต้องสบถออกมาเป็นคำพูดที่ไม่ค่อยจะดีเท่าไรนักเมื่อซึงฮุนสอดนิ้วเข้ามาในคราเดียว แอบด่าคนพี่อย่างไม่ทันได้คิดก่อนจะต้องเชิดหน้าเมื่อซึงฮุนแค่ยิ้มมุมปากก่อนจะดึงนิ้วออกและสอดมันเพิ่มมาเป็นสองนิ้ว

“ฮยอง..อึก...”

“ทำไม ด่าหรอห๊ะ”

ขยับนิ้วเต็มแรงจนมินโฮต้องยอมแพ้จนได้ ข้อเสียของซึงฮุนก็เป็นตรงความขี้แกล้งของอีกฝ่ายนี่แหละ ก็พอรู้ว่าเวลาไม่ได้ทำนานๆแล้วมันจะเจ็บ ถึงมันจะไม่เท่าครั้งแรกๆก็เถอะ แต่เจ็บมันก็คือเจ็บไหมหล่ะ แค่นิ้วมันก็เจ็บอยู่ดี ร่างกายมินโฮมันไม่ได้พร้อมใช้งานตลอดเวลาสักหน่อย

เผลอนึกบ่นในใจไปอีกชนิดที่ว่าถ้าหากเขียนเพลงดิสอีกฝ่ายคงยาวร่วมสิบนาที ก่อนที่จะโดนจุดกระสันเต็มๆ มินโฮคลายขมวดคิ้วไปบ้างถึงแม้มันจะยังคงเจ็บอยู่ ก่อนจะร้องฮึมฮำในลำคอ ซึงฮุนโน้มตัวเข้าใกล้อีกรอบ ป้อนจูบที่ทำให้ต้องลืมทุกสิ่งอีกครั้ง ซึ่งมินโฮก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเวลาอื่นๆที่มินโฮแกล้งอีกฝ่ายจะต้องดูเขิน ทั้งที่พอถึงเวลาที่ซึงฮุนเป็นฝ่ายทำบ้างกลับกลายเป็นว่ามินโฮก็เหมือนแมวตัวหนึ่งอยู่ดี

“พร้อมหรือยังมินโฮอา”

ถามเพื่อความแน่ใจก่อนจะขยับมือเป็นระวิง ไม่ได้รอคำตอบมินโฮสักนิดแล้วจะถามทำไมกัน มินโฮอยากจะตอบแบบนี้เหลือเกินแต่ทำได้แค่ขยับขาให้อ้าออกกว้างมากยิ่งขึ้น พยักหน้าทั้งที่หางตาเริ่มปริ่มไปด้วยหยาดน้ำตา มันไม่ได้เกิดจากความเจ็บปวดสักนิดเพียงแต่ร่างกายดันรู้สึกดีมากเกินไปจนไม่รู้จะตอบสนองอย่างไรแค่นั้นเอง

ซึงฮุนค่อยๆรูดรั้งแกนกายของตนเองก่อนจะสออดใส่เข้าช้าๆ มินโฮจิกไหล่ซึงฮุนเต็มแรงก่อนจะโน้มศีรษะของซึงฮุนให้ลงมา สัมผัสริมฝีปากจาบจ้วงเอาแต่ใจที่สุดก่อนจะหอบครางออกมาเสียงทุ้มเมื่อสะโพกสอบที่แช่ไว้เริ่มขยับ มินโฮไม่คิดว่ามันจะเป็นอะไรที่เจ็บปวดหรอก เขาค่อนข้างโอเคถ้าอีกฝ่ายเป็นซึงฮุน และคนพี่ก็คงคิดแบบเดียวกัน ไม่งั้นความสัมพันธ์ที่ราวกับเป็นเรื่องต้องห้ามคงไม่เกิดขึ้นมาจนป่านนี้

“ฮยอง ฮยอง”

มินโฮผละริมฝีปากออกก่อนจะพร่ำออกมา ความเสียดเสียวก่อตัวขึ้นจนสมองขาวโพลนนึกอะไรไม่ออกไปเสียหมด ซึงฮุนกระแทกสะโพกเต็มแรงจนขาอ่อนด้านในแดงไปหมด กล้ามเนื้อที่น่าหลงใหลเน้นชัดจนต้องใช้มือบีบมันด้วยแรงอารมณ์ ซึงฮุนครางออกมาด้วยความพึงพอใจ

“มินโฮอา แน่น...มากกว่านี้”

“ฮืม...อ๊ะ”

“แฮ่ก...”

มินโฮส่ายหน้าเป็นเชิงไม่ไหว ก่อนจะละมือข้างหนึ่งมาเพื่อรูดรั้งแกนกายตัวเอง ซึงฮุนปัดมันออกก่อนจะรูดรั้งให้ มินโฮร้องออกมาเสียงหลงกับการปรนเปรอแบบถึงใจที่ซึงฮุนมอบให้ กระตุกกายก่อนจะปลดปล่อยออกมาจนเปรอะหน้าท้องที่มีรอยสักของซึงฮุน ซึงฮุนเชิดหน้าทั้งขยับแผ่วเบาลง ช่องทางร้อนตอดรัดจนเจ็บเกร็งไปหมด ก่อนจะเป็นมินโฮที่หอบเสียยกใหญ่ ซึงฮุนขยับร่างกายเข้าใกล้ก่อนจะส่งลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากของมินโฮอีกครั้ง มินโฮรู้ดีว่ามันไม่มีทางจบลงตราบใดที่คนพี่ยังแข็งขืนอยู่แบบนั้น

“เต็มที่เลยฮยอง ผมตามใจ..อึก”

ซึงฮุนที่ได้ยินคำอนุญาตก็ไม่รอช้าที่จะกระทั้นกายอีกครั้ง แหวกช่องทางให้ตอบรับได้แนบแน่นยิ่งขึ้นก่อนจะสวนสะโพกอย่างรุนแรง ร่างกายมินโฮเหมือนโดยสูบพลังงานไปหมดสิ้น หยาดเหงื่อซึมออกตามไรผมและเสียงเฉอะแฉะในช่องทางของตนเองที่เกิดจากคราบควาวที่ตนเองปลดปล่อยเมื่อครู่ไหลเหอะหนะไปหมด มินโฮสะดุ้งทุกครั้งทั้งขยับตอยรับจนซึงฮุนยกยิ้มด้วยความสุขสม

ร่างกายที่ตอบสนองแก่กันและกันอย่างดีทำให้ซึงฮุนปลดปล่อยออกมาอย่างมาก มินโฮร้องฮือออกมาเมื่อความอุ่นร้อนวาบภายใน เป็นอีกครั้งที่คนพี่ไม่ได้ใช้เครื่องป้องกัน...เอาตามตรงเคยซื้อให้ใช้แต่เจ้าตัวไม่เห็นจะสนใจใยดีสักนิด

....ก็พอเข้าใจว่าเพราะอะไรเพราะมินโฮเองก็ไม่ค่อยชอบใช้มันกับซึงฮุนเช่นกัน

ซึงฮุนซบตัวลงที่อกมินโฮก่อนจะหอบครางออกมา ร่างกายที่ปลดปล่อยอ่อนล้ามากมายเสียจนไม่มีแม้แต่แรงจะสนทนากัน อ้อมกอดอบอุ่นราวกับเป็นสิ่งที่พูดแทนที่สมองคิดพร้อมกับหัวใจที่เต้นระรัวจนรับรู้ได้ถึงกันและกัน มินโฮหายใจเสียงแผ่วลงเพราะเริ่มหายเหนื่อยพอๆกับซึงฮุนที่ตัดสินใจละตัวออกอย่างช้าๆ คราบคาวไหลย้อนออกมาทำให้ซึงฮุนยิ้ม ก่อนจะตวัดผ้าห่มคลุมร่างกายมินโฮ

“พะ...พอแล้วหรอ”

สาบานได้ว่ามินโฮไม่ได้เป็นคนที่คลั่งไคล้เรื่องบนเตียงมาก...แต่แค่แปลกใจที่ปกติซึงฮุนจะทำมากกว่าสองรอบในวันนี้กลับเลือกที่จะทำมันแค่ครั้งเดียว

“ให้นายพักดีกว่ามินโฮอา ฮยองก็ตั้งใจจะทำแค่รอบเดียวอยู่แล้ว”

“...”

“หรืออยากทำฮยองคืน?”

มินโฮส่ายหน้า

วันนี้มินโฮค่อนข้างจะเหนื่อยกว่าปกติ ร่างกายราวกับว่าได้รับการเติมเต็มจากซึงฮุนแค่ครั้งเดียวมันก็เพียงพอแล้ว ก่อนที่จะได้ตอบรับอะไรมากกว่านี้ใบหน้าของคนพี่ก็ขยับเข้ามาใกล้

ริมฝีปากถูกฉกฉวยอีกครั้ง

มินโฮตอบรับสัมผัสนั้นด้วยความยินดี

จูบของซึงฮุนเป้นอะไรที่ยอดเยี่ยมที่สุดแล้ว

ก่อนที่ซึงฮุนจะผละริมฝีปากออก ยิ้มแผละออกมาราวกับเด็กน้อยและเลือกที่จะหนุนแขนมินโฮแทน...มันใช่ไหมเนี่ย คนแมนเมื่อครู่หายไปไหนกัน

มินโฮได้แต่ส่ายหน้าอย่างเพลียใจ ก่อนที่ความเหนื่อยล้าจะทำให้หลับลงพร้อมกับเสียงฮืมของซึงฮุนที่ทำราวจะขับกล่อมให้ฝันดี กระชับอ้อมกอดแน่นเพื่อให้รับรู้ว่าค่ำคืนนี้เป็นคืนที่ดีและอบอุ่นหัวใจที่สุด











“....นายน่าจะอยู่กลับพร้อมพวกเรา มาเองแล้วยังดื้อเกลับเองอีก”

“น่า อย่าบ่นผมนักเลย”

เสียงซึงฮุนพูดกับเมเนเจอร์ลอดมาให้ได้ยินในขณะที่มินโฮใส่หูฟังและพิงเบาะหลับ วันนี้ซึงฮุนจะกลับแล้วมินโฮจึงขอนั่งรถเมเนเจอร์ฮยองมาด้วยเพราะต้องการจะส่ง เอาตามจริงร่างกายเพลียจนแทบลุกไม่ขึ้น แต่มันไม่ได้หนักหนาถึงกับขนาดต้องนอนซมเลยยังพอพยุงร่างกายมาไหว

“ฮยอง....”

“หืม”

มินโอปรายตามองเมเนเจอร์ที่ลงไปจัดการเอกสารให้ซึงฮุน ก่นจะรั้งคอคนพี่มารับจูบอีกครั้ง สัมผัสคลอเคลียไม่ห่างก่อนจะรับรู้ว่าเวลาที่ต้องไกลกันมันมาถึงจริงๆ

ซึงฮุนผละริมฝีปากออกก่อนจะจูบแผ่วเบาอีกครั้ง

“ไม่ได้ไกลกันขนาดนั้นน่ามินโฮ เดี๋ยวอีกสองวันนายก็กลับเกาหลีแล้ว”

“...”

“ตั้งใจทำงานนะ ถ้ากลับเมื่อไรฮยองจะรอให้รางวัล”

มินโฮยิ้มออกมานิดหน่อยกับคำพูดของอีกฝ่าย แน่นอนว่าเขาจะทบต้นทบดอกทุกอย่างที่ซึงฮุนทำอย่างแน่นอน

“สัญญาแล้วห้ามคืนคำด้วย”

มินโฮพูดก่อนจะยกนิ้วก้อยเกี่ยวสัญญากับซึงฮุน ซึงฮุนหัวเราะออกมาก่อนจะนึกในใจ

...บางที มินโฮกลับไปรอบนี้ซึงฮุนอาจจะไม่ได้นอนเลยก็ได้นะ




#ALLBBHN

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น