[OS] LEE SEUNGHOON X KANG SEUNGYOON
Story : adrenaline 02
สายตาของคุณยามที่สบกับผมมันช่างอ่อนหวาน
ยิ่งน้ำเสียงที่ออกมาจากริมฝีปากบางๆของคุณยิ่งน่าหลงใหล
อา...ให้ตายสิ
ผมคลั่งคุณอีกแล้วสินะ
ซึงฮุนถอดแว่นกันแดดออกหลังจากเดินเข้าร้านกาแฟร้านหนึ่งย่านใจกลางเมือง
ปกติซึงฮุนค่อนข้างจะเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบความวุ่นวายและรักสงบ
ยิ่งวันหยุดที่มีน้อยนิดเหลือเกินของตัวเองยิ่งต้องนอนพักอยู่บ้าน
ชีวิตที่ค่อนข้างมีหน้ามีตาทางสังคมเนื่องด้วยเบื้องหน้านั้นมีพื้นฐานที่ดีมาพอสมควร
พ่อเป็นหุ้นส่วนซอร์ฟแวร์ส่งออกส่วนแม่เป็นเจ้าของกิจการเกี่ยวกับเพชร
เอาเป็นว่าชีวิตของซึงฮุนแทบเรียกได้ว่าไม่ต้องทำงานก็เรียกได้ว่าอยู่บนกองเงินกองทอง
มีกินจนต่อให้นอนอยู่เฉยๆก็ยังมีประเคนมาให้
แต่ที่ออกมาวันนี้เพราะมีนัด
เป็นนัดที่น่าสนใจ
มันสำคัญกว่าการเจรจาติดต่องี่เง่าอะไรนั่นเสียอีก
ซึงฮุนกวาดสายตามองไปทั่วร้านกาแฟสไตล์โมเดิร์นโทนอบอุ่น
เซนส์การเลือกร้านอีกฝ่ายค่อนข้างถูกใจคนที่เรื่องมากในการเลือกร้านกาแฟอย่างเขาไม่น้อย
ยกยิ้มเล็กๆเมื่อเห็นร่างกายเล็กบอบบางนั่งหันหลังอยู่ที่ด้านขวา สั่งกาแฟกับพนักงานสาวก่อนจะปฏิเสธอย่างนุ่มนวลเมื่อเจ้าหล่อนเสนอให้นั่งด้านใน
เขามีที่นั่งแล้วคงไม่จำเป็นต้องแยกที่นั่งสักนิด
เดินเข้าไปก่อนที่จะนั่งที่ด้านตรงข้าม
วันนี้อีกฝ่ายดูแปลกตาพอสมควรเพราะว่ามีแว่นกรอบเงินสวมใส่
มือเรียวยกกาแฟกรุ่นจิบทั้งมืออีกข้างกำลังเปิดหนังสืออยู่
“มาแล้วหรอ”
อีกฝ่ายเอ่ยออกมาก่อนจะปิดหนังสือลง
หนังสือที่อีกฝ่ายอ่านทำให้ต้องเลิกคิ้วเพราะดูจากรูปการเหมือนจะเป็นตำราเรียน
ซึงยุนวางกาแฟลงหลังจากที่เบี่ยงหนังสืออกวางไว้ข้างกาย ก่อนจะยกยิ้ม
เป็นรอยยิ้มแบบเดิมที่ทำให้ซึงฮุนใจสั่นไหว
รอยยิ้มยั่ว...แบบวันนั้น
“ทานอะไรหรือยัง”
“ยังหรอกคุณ ผมทานแค่นี่” ปรายตาบอกว่าหมายถึงเจ้ากาแฟร้อน “ผมไม่คิดว่าคุณจะออกมาจริงๆนะเนี่ย”
“ก็ออกมาเพราะคุณนั่นแหละ”
ซึงยุนหัวเราะคิกคัก ก่อนจะส่ายหน้าเล็กน้อยเพราะผมประตา
ซึงฮุนมองท่าทีนั้นก่อนจะแลบลิ้นออกมาเล็กๆ
หลังจากเกิดเหตุการณ์ที่ผับก็ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ที่น่าจะแค่ข้ามคืนกลับไม่ใช่อย่างที่คิดสักนิด
ซึงยุนแปลกใจไม่น้อยเมื่อรับรู้ว่าหลังจากวันนั้นที่ได้ทำความรู้จักกันแบบลึกซึ้ง
ความสัมพันธ์ในเชิงธุรกิจเช่นเจ้าของผับนักเต้นในคืนวันศุกร์กับคุณลูกค้าวีไอพีที่ชอบมานั่งดูทุกสุดสัปดาห์จะเปลี่ยนไปได้พอสมควร
เบอร์โทรติดต่อของซึงยุนและช่องทางสื่อสารทุกทางนั่นถูกติดต่อมาในวันต่อมาหลังจากซึงฮุนกลับไป
เค้นถามหลายครั้งว่าไปเอาจากไหนอีกฝ่ายกลับไม่ตอบอะไรกลับมา
น่าหมั่นไส้เสียจริง
“ดีใจจัง ดูท่าคุณจะติดใจผมไม่น้อยนะซึงฮุน”
“ก็น่าจะพอกับคุณที่ติดใจผมนั่นแหละ”
ซึงยุนเลิกคิ้วด้วยความสนใจในคำตอบนั้น
ก่อนจะได้รับการขยายความจากซึงฮุน
“ปกติคุณวันไนท์กับใคร ถ้ามีคนติดต่อกลับคุณก็ไม่ออกมานี่”
“รู้ดีนักนะซึงฮุน”
พูดออกมาแบบมีเลศนัย
แสดงว่าอีกฝ่ายคงรู้เรื่องราวของเขามาไม่น้อยเหมือนกัน
“ผมก็ต้องอยากรู้เรื่องคนที่ผมสนใจอยู่แล้วนี่...ก็เหมือนคุณตอนที่รู้ชื่อผมนั่นแหละ
แต่อาจจะต่างกันสักนิดตรงที่ไม่ละเอียดอะไรขนาดผม”
“...”
ซึงยุนแยกเขี้ยวก่อนจะถอดแว่นออก
นัยน์ตาฉ่ำอาจจะเพราะอ่านหนังสือและเพ่งมากไปจนทำให้ดวงตาเปียกชื้น แต่สำหรับซึงฮุน
มันน่ารังแก
อยากทำให้อีกฝ่ายร้องไห้น้ำตาไหลออกมา และครวญครางอย่างสุขสมใต้ร่างกายของตัวเอง
ให้ตาย อดคิดไม่ได้สักนิด
ซึงยุนยกยิ้มก่อนจะท้าวคางกับโต๊ะ
พนักงานเพิ่งมาเสิร์ฟกาแฟให้เมื่อครู่ ซึงฮุนหันไปรับก่อนจะมองซึงยุนที่อีกฝ่ายดุไม่น่าไว้ใจสักเท่าไรนัก
“มองอะไรหืม”
“เปล่า ผมแค่สนใจสายตาคุณที่มองมาที่ผมเมื่อครู่หน่ะ”
“?”
“รู้สึกเหมือนโดนจับแก้ผ้ายังไงไม่รู้แฮะ”
ซึงยุนพูดออกมาก่อนจะยิ้มขำ เมื่ออีกฝ่ายสำลักกาแฟที่กำลังดื่ม
ซึงฮุนปาดคราบกาแฟที่เลอะริมฝีปากตัวเองออก
ก่อนจะมองอีกฝ่ายที่ดูอารมณ์ดียามที่แกล้งเขาได้สำเร็จ ก่อนจะพูดตอบกลับนิ่มๆ
เล่นเอาใบหน้าของซึงยุนร้อนผ่าวขึ้นมาโดยง่าย
“ปกติไม่ค่อยชอบแก้ผ้าหรอก คุณก็น่าจะรู้นะ”
“...”
กัดริมฝีปากเมื่อคำพูดลามเลียอารมณ์เอ่ยขึ้นมา ก่อนซึงยุนจะเอ่ยอีกครั้งหลังจากเหลือบสายตามองนาฬิกา
“วันนี้คุณไปคลับผมอีกไหม”
“ไป”
“งั้น...สนใจไปส่งผมสักหน่อยไหมหล่ะ คุณซึงฮุน”
“...”
“ผมจำไม่ค่อยได้เท่าไรว่าคูณชอบแบบแก้หรือไม่แก้มากกว่าหน่ะ
ทวนความจำสักนิดก็ดี
ซึงฮุนปลดสายคาดเข็มขัดนิรภัยออก หลังจากที่จอดด้านหลังร้านซึ่งเป็นโรงรถส่วนตัวของซึงยุน
ทั้งที่เจ้าตัวบอกให้มาส่งที่ร้าน
แต่ดูท่าทีตอนนี้คงไม่ใช่แค่ส่งอย่างเดียวเป็นแน่
“อืม...”
ร้องฮืมในลำคอเล็กน้อยเมื่อซึงยุนที่เมื่อครู่ยังดูสงบเสงี่ยมเริ่มดันเบาะรถของซึงฮุนลงต่ำ
เพราะโรงรถของซึงยุนเป็นแบบปิดอัตโนมัติจึงทำให้ไม่ต้องกังวลอะไรมาก
“ตรงนี้เลยหรอ”
“ตรงรถก็เร้าใจดี...ถ้าคุณไม่กลัวว่ารถของคุณมันจะเปรอะอ่ะนะ”
ซึงยุนเอ่ยออกมาหลังจากผละริมฝีปาก รอยยิ้มหวานฉาบบนใบหน้าก่อนที่จะเริ่มขยับเอวอีกครั้งหลังจากปีนขึ้นมานั่งที่เบาะเดียวกันสำเร็จ
ไม่ทันให้ซึงฮุนตั้งตัว ริมฝีปากอิ่มที่ดูจะยั่วยวนซึงฮุนเป็นที่สุดก็แตะประทับที่ริมฝีปากของซึงฮุน
ผละออกและกดจูบซ้ำๆจนซึงฮุนหลุดขำท่าทีแมวอ้อนที่สวนทางกับสะโพกเหลือเกิน
“ผมไม่เคยกลัวอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว”
ซึงฮุนตอบ ก่อนเรียวลิ้นชื้นจะสอดเข้ามาที่โพรงปาก
รสจูบของซึงยุนนั้นค่อนข้างเป็นที่น่าพอใจไม่น้อย ความเก่งกาจของมันทำให้รู้ว่าที่เจ้าตัวบอกนั้นน่าสนใจ
ซึงฮุนไม่ใช่คนที่จะสนใจอดีต
ถ้าปัจจุบันมันโอเค ก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องไม่พึงพอใจเรื่องเก่าๆ
ตวัดรับก่อนดูดดึงจนริมฝีปากอิ่มแดงก่ำ
มันบวมเจ่อขึ้นน่าพึงพอใจไม่น้อยก่อนที่จะสอดมือเข้าที่ใต้เสื้อสเวคเตอร์สีตุ่น
ถอดอาภรณ์ตัวนอกออกจนเหลือแต่เชิ้ตผ่ากระดุมหน้าแขนสั้น
ซึงยุนแลบลิ้นออกมาก่อนจะเลียริมฝีปากซึงฮุน หัวเราะคิกคักเมื่อซึงฮุนเด้งสะโพกรับทั้งที่ยังไม่ได้สอดใส่หรือแม้กระทั่งปลดกางเกงลง
“ดูคุณจะชอบแบบไม่ถอดเสื้อผ้านะ”
“มันก็เร้าใจดี ผมค่อนข้างโอเค”
ยื่นใบหน้าเข้าใกล้ลำคอสวย ดูดดึงลำคอขาวที่ครั้งนี้มีกลิ่นเหมือนกาแฟหอมหวานน่าหลงใหล
ก่อนจะใช้ฟันคมกัดจนอีกฝ่ายสะดุ้ง
“อ๊ะ...ชอบกัดหรอ”
“อา...เสียงคุณมันดีนะ ผมชอบเสียงของคุณ”
ซึงฮุนเอ่ยออกมาก่อนจะส่งมือบดคลึงยอดอกของซึงยุน
นิ้วโป้งปัดขึ้นลงจนยอดอกทั้งสองข้างดันสู้มือ
“อ๊ะ อ่า อ่ะ”
“หืม ชอบหรอหืม”
ซึงยุนกัดปาก เชิดหน้า
หยาดน้ำตาปริ่มที่หางตาด้วยความรู้สึกดีก่อนจะมองต่ำลงมาที่ซึงฮุน เหมือนเป็นตัวจุดชนวนอารมณ์ที่ดีที่สุดของซึงฮุน
ซึงฮุนดึงมืออกก่อนจะกระชากเสื้อจนกระดุมด้านบนหลุดออกมาบางส่วน
แลบลิ้นออกมาก่อนจะตวัดรัวลิ้นที่ยอดอกสวยทีตอนนี้สู้ลิ้นดีเสียเหลือเกิน
ร่างกายของซึงยุนบิดเร้า ทั้งครวญครางและยกมือจิกที่บ่ากว้าง
ไม่ลืมที่จะส่ายสะโพกเพื่อเสียดสีส่วนแข็งขืนให้ทักทายแก่กัน
“อา..ดี ซึงฮุน คุณ อืม”
“อืม...”
ซึงฮุนเลื่อนมืออีกข้างปลดซิปกางเกงออก
ซึงยุนให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีก่อนจะยกสะโพกขึ้น
รูดกางเกงของตนเองออกเพียงข้างเดียวด้วยความใจร้อน ชั้นในสีดำเทาเปรอะคราบน้ำเป็นวงกว้าง
ซึงฮุนยิ้มก่อนจะรั้งมืออีกฝ่ายไม่ให้ถอดมันออก
ซึงยุนขมวดคิ้ว
“ห้ามทำไม”
“ไม่ต้องถอดหรอก แบบนี้ก็ดี”
“ดี..อุ๊”
ร้องออกมาไม่ออกเมื่อสามนิ้วของซึงฮุนกวาดควานที่ปาก ก่อนจะไอออกมาทั้งน้ำตาร่วงเผลาะ
แต่กลับไม่ได้เกิดจากความเสียใจแต่อย่างใด
เป็นเพียงกลไกร่างกายที่รู้สึกดีสุดๆก่อนจะนิ่วหน้าเมื่อสะโพกกลมถูกบีบคลึงอย่างแรง
อกก็แอ่นให้อีกฝ่ายใช้ปลายลิ้นปรนเปรอ
สะโพกก็สอดส่ายรับมือที่ขย้ำก้นกลมทั้งสองข้างด้วยความหมั่นเขี้ยวอย่างกระสัน
“อา..อา อ๊ะ”
ร้องออกมาเสียงหลงเมื่อมือที่เปรอะด้วยน้าลายสอดเข้ามาในชั้นใน
ซึงฮุนใช้มือแหวกชั้นในออกด้านข้างก่อนจะส่งมืออีกข้างถูวนรอบช่องทางนุ่ม
“ซึงฮุน ซึงฮุน อา...”
“หึ”
“อื้อ!”
ร้องออกมาเมื่อสองนิ้วถูกสอดใส่เข้ามาทีเดียว สูดหายใจลึกก่อนจะรู้สึกเหมือนถูกพรากลมหายใจยามที่ซึงฮุนงอข้อนิ้วด้านใน
นิ้วหมุนควงอย่างเมามันส์เล่นเอาสั่นทั้งกาย
ซึงยุนจิกผมซึงฮุนแน่นก่อนจะกระชากให้แหงนรับรสจูบ
ริมฝีปากไม่ยอมกันพอๆกับมือที่ส่งมารูดรั้งแกนกายร้อนจนมันขยายเต็มมือ
“ไม่ไหวแล้ว”
ซึงยุนสะบัดหน้าไปมาก่อนจะเบิกตากว้าง
ซึงฮุนแหวก้นกลมก่อนจะดึงให้แกนกายเสียดสีช่องทางหลังและสอดใส่
“อ๊า”
“อืม...แน่นชิบ”
เผลอสบถคำหยาบออกมาก่อนจะกัดที่ยอดอกของซึงยุนและกระแทกจนหมด
ซึงยุนทั้งจิกและข่วนหลังของซึงฮุน พึมพำไม่เป็นภาษา
ในรถแคบเสียงหอบหายใจและเนื้อกระทบเสียงดัง
“โอ้ว..ซึงฮุน”
“ซี๊ด...อ่า”
เด้งสะโพกจนเนื้อขานิ่มแดงก่ำ
เพราะพื้นที่ไม่ค่อยเป็นใจเท่าไรนักก่อนซึงฮุนจะกระชากแกนกายออกจากช่องทางร้อน
เสียงที่ดึงออกมาดังจนซึงยุนหน้าแดงก่ำ
“ไปเบาะหลัง ข้ามไป”
ซึงฮุนเอ่ยอย่างใจร้อน
เป็นเรื่องปกติยามที่อารมณ์มากมาไหลวนในร่างกายทำให้เผลอที่จะเร่งเร้าอีกฝ่ายให้ถึงจุดสูงสุด
ซึงยุนคลานข้ามเบาะด้วยขาสั่นๆส่วนซึงฮุนเดินออกจากประตูรถเพื่อเข้าอีกฝั่ง
กระชากประตูรถก่อนจะสอดกายเข้าไปในตัวรถ
ไม่กังวลว่าจะมีใครเห็นเพราะเป็นที่ส่วนตัวของซึงยุนก่อนจะดันขาขาวจนชิดอก
“อ๊ะ ซึงฮุน แรงๆ”
“ได้แรงสมใจแน่”
เอ่ยออกมาก่อนจะปล่อยน้ำลายออกมา คราบน้ำหยดลงที่ช่องทางหลังก่อนซึงฮุนจะใช้แกนกายถูมันจนชุ่ม
ช่องทางร้องหุบกางตามแรงอารมณืก่อนซึงฮุนจะมองและใจเต้นระรัว
ยิ่งยามถุเฉียดมันเท่าไรมันยิ่งกระตุกรัว
“สักทีเถอะน่า”
ซึงยุนร้องขอ ก่อนซึงฮุนจะสอดใส่แกนกายเข้าจนสุด สูดปากทั้งร้องออกมา
รถขยับตามแรงส่งของซึงฮุน ซึงยุนยกแขนขึ้นเหนือหัวข้างหนึ่งเพื่อดันไม่ให้หัวกระแทกและอีกข้างจิกเบาะด้วยอารมณ์กระสันสุดขีด
เป็นรสเซ็กส์ที่สุดเหวี่ยงที่สุดเท่าที่ซึงยุนเคยเจอมา
“อ๊ะๆๆ อา..ไม่ไหว ฮื้อ”
“อืม..โคตรแน่น อึก”
ร้องออกมาก่อนจะบดเบียดสะโพกจนชิดช่องทางร้อน
สวนสะโพกรับทั้งส่งมือที่ละจากขาขาวมารูดรังแกนกายยเล็กของซึงยุนเต็มแรง
ซึงยุนสะบัดใบหน้าก่อนจะกระตุกกาย
“อ่ะ อา จะถึง จะ...”
“เหมือนกัน ซี๊ด อา”
“อ๊า”
ร้องครางออกมาทั้งสุขสมก่อนจะปลดปล่อยออกมาจนเปรอะหน้าท้อง
ช่องทางร้อนบีบรัดแกนกายแนบแน่นก่อนจะต้องสูดปาก
กระแทกแรงๆอีกสองสามครั้งก่อนจะแช่กาย กระตุกปลดปล่อยน้ำคาวร้อนใส่ช่องทางหลัง
ขยับอีกสองสามครั้งเพื่อให้ไหลออกมา ก่อนจะถอนกายออก
ซึงฮุนมองผลงานของตนเองก่อนจะยิ้มพึงพอใจ
เสื้อเชิดของซึงยุนยับย่น ตรงชายเสื้อนั้นเปรอะน้ำคาว
ชั้นในสีดำที่ยังไม่ได้ถอดออกนั้นเปียกเป็นวงกว้าง น้ำสีขุ่นเยิ้มเปื้อนไปหมด
เป็นภาพที่สวยงามที่สุด
“คุณ..แฮ่ก...”
“เปื้อนหมดเลยแฮะ”
“เพราะคุณไหมหล่ะ”
ซึงยุนเบะปากก่อนจะเบือนหน้า ซึงฮุนหัวเราะก่อนจะตะกองกอดอีกฝ่ายแนบอก
“ขอโทษทีครับ”
“ไม่ยกโทษให้หรอก”
ซึงฮุนเลิกคิ้วเมื่อซึงยุนผลักออกเบาๆ
ก่อนรอยยิ้มจะฉายบนใบหน้าอีกครั้ง
“คราวหน้าต้องถอดออก ไม่งั้นผมไม่หายหรอกนะ”
โอเค
คราวหน้าจะถอดให้หมดเลยแล้วกันนะ
#น้องยูนดาวยั่ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น