BABYHOONIE

BABYHOONIE

วันศุกร์ที่ 13 มกราคม พ.ศ. 2560

[OS] LEE SEUNGHOON X KANG SEUNGYOON : adrenaline 02

[OS] LEE SEUNGHOON X KANG SEUNGYOON 

Story : adrenaline 02








สายตาของคุณยามที่สบกับผมมันช่างอ่อนหวาน

ยิ่งน้ำเสียงที่ออกมาจากริมฝีปากบางๆของคุณยิ่งน่าหลงใหล

อา...ให้ตายสิ

ผมคลั่งคุณอีกแล้วสินะ





ซึงฮุนถอดแว่นกันแดดออกหลังจากเดินเข้าร้านกาแฟร้านหนึ่งย่านใจกลางเมือง ปกติซึงฮุนค่อนข้างจะเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบความวุ่นวายและรักสงบ ยิ่งวันหยุดที่มีน้อยนิดเหลือเกินของตัวเองยิ่งต้องนอนพักอยู่บ้าน ชีวิตที่ค่อนข้างมีหน้ามีตาทางสังคมเนื่องด้วยเบื้องหน้านั้นมีพื้นฐานที่ดีมาพอสมควร พ่อเป็นหุ้นส่วนซอร์ฟแวร์ส่งออกส่วนแม่เป็นเจ้าของกิจการเกี่ยวกับเพชร เอาเป็นว่าชีวิตของซึงฮุนแทบเรียกได้ว่าไม่ต้องทำงานก็เรียกได้ว่าอยู่บนกองเงินกองทอง มีกินจนต่อให้นอนอยู่เฉยๆก็ยังมีประเคนมาให้

แต่ที่ออกมาวันนี้เพราะมีนัด

เป็นนัดที่น่าสนใจ

มันสำคัญกว่าการเจรจาติดต่องี่เง่าอะไรนั่นเสียอีก

ซึงฮุนกวาดสายตามองไปทั่วร้านกาแฟสไตล์โมเดิร์นโทนอบอุ่น เซนส์การเลือกร้านอีกฝ่ายค่อนข้างถูกใจคนที่เรื่องมากในการเลือกร้านกาแฟอย่างเขาไม่น้อย ยกยิ้มเล็กๆเมื่อเห็นร่างกายเล็กบอบบางนั่งหันหลังอยู่ที่ด้านขวา สั่งกาแฟกับพนักงานสาวก่อนจะปฏิเสธอย่างนุ่มนวลเมื่อเจ้าหล่อนเสนอให้นั่งด้านใน เขามีที่นั่งแล้วคงไม่จำเป็นต้องแยกที่นั่งสักนิด

เดินเข้าไปก่อนที่จะนั่งที่ด้านตรงข้าม วันนี้อีกฝ่ายดูแปลกตาพอสมควรเพราะว่ามีแว่นกรอบเงินสวมใส่ มือเรียวยกกาแฟกรุ่นจิบทั้งมืออีกข้างกำลังเปิดหนังสืออยู่

“มาแล้วหรอ”

อีกฝ่ายเอ่ยออกมาก่อนจะปิดหนังสือลง หนังสือที่อีกฝ่ายอ่านทำให้ต้องเลิกคิ้วเพราะดูจากรูปการเหมือนจะเป็นตำราเรียน ซึงยุนวางกาแฟลงหลังจากที่เบี่ยงหนังสืออกวางไว้ข้างกาย ก่อนจะยกยิ้ม

เป็นรอยยิ้มแบบเดิมที่ทำให้ซึงฮุนใจสั่นไหว

รอยยิ้มยั่ว...แบบวันนั้น

“ทานอะไรหรือยัง”

“ยังหรอกคุณ ผมทานแค่นี่” ปรายตาบอกว่าหมายถึงเจ้ากาแฟร้อน “ผมไม่คิดว่าคุณจะออกมาจริงๆนะเนี่ย”

“ก็ออกมาเพราะคุณนั่นแหละ”

ซึงยุนหัวเราะคิกคัก ก่อนจะส่ายหน้าเล็กน้อยเพราะผมประตา ซึงฮุนมองท่าทีนั้นก่อนจะแลบลิ้นออกมาเล็กๆ

หลังจากเกิดเหตุการณ์ที่ผับก็ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ที่น่าจะแค่ข้ามคืนกลับไม่ใช่อย่างที่คิดสักนิด ซึงยุนแปลกใจไม่น้อยเมื่อรับรู้ว่าหลังจากวันนั้นที่ได้ทำความรู้จักกันแบบลึกซึ้ง ความสัมพันธ์ในเชิงธุรกิจเช่นเจ้าของผับนักเต้นในคืนวันศุกร์กับคุณลูกค้าวีไอพีที่ชอบมานั่งดูทุกสุดสัปดาห์จะเปลี่ยนไปได้พอสมควร

เบอร์โทรติดต่อของซึงยุนและช่องทางสื่อสารทุกทางนั่นถูกติดต่อมาในวันต่อมาหลังจากซึงฮุนกลับไป เค้นถามหลายครั้งว่าไปเอาจากไหนอีกฝ่ายกลับไม่ตอบอะไรกลับมา

น่าหมั่นไส้เสียจริง

“ดีใจจัง ดูท่าคุณจะติดใจผมไม่น้อยนะซึงฮุน”

“ก็น่าจะพอกับคุณที่ติดใจผมนั่นแหละ”

ซึงยุนเลิกคิ้วด้วยความสนใจในคำตอบนั้น ก่อนจะได้รับการขยายความจากซึงฮุน

“ปกติคุณวันไนท์กับใคร ถ้ามีคนติดต่อกลับคุณก็ไม่ออกมานี่”

“รู้ดีนักนะซึงฮุน”

พูดออกมาแบบมีเลศนัย แสดงว่าอีกฝ่ายคงรู้เรื่องราวของเขามาไม่น้อยเหมือนกัน

“ผมก็ต้องอยากรู้เรื่องคนที่ผมสนใจอยู่แล้วนี่...ก็เหมือนคุณตอนที่รู้ชื่อผมนั่นแหละ แต่อาจจะต่างกันสักนิดตรงที่ไม่ละเอียดอะไรขนาดผม”

“...”

ซึงยุนแยกเขี้ยวก่อนจะถอดแว่นออก นัยน์ตาฉ่ำอาจจะเพราะอ่านหนังสือและเพ่งมากไปจนทำให้ดวงตาเปียกชื้น แต่สำหรับซึงฮุน มันน่ารังแก

อยากทำให้อีกฝ่ายร้องไห้น้ำตาไหลออกมา และครวญครางอย่างสุขสมใต้ร่างกายของตัวเอง

ให้ตาย อดคิดไม่ได้สักนิด

ซึงยุนยกยิ้มก่อนจะท้าวคางกับโต๊ะ พนักงานเพิ่งมาเสิร์ฟกาแฟให้เมื่อครู่ ซึงฮุนหันไปรับก่อนจะมองซึงยุนที่อีกฝ่ายดุไม่น่าไว้ใจสักเท่าไรนัก

“มองอะไรหืม”

“เปล่า ผมแค่สนใจสายตาคุณที่มองมาที่ผมเมื่อครู่หน่ะ”

“?”

“รู้สึกเหมือนโดนจับแก้ผ้ายังไงไม่รู้แฮะ”

ซึงยุนพูดออกมาก่อนจะยิ้มขำ เมื่ออีกฝ่ายสำลักกาแฟที่กำลังดื่ม

ซึงฮุนปาดคราบกาแฟที่เลอะริมฝีปากตัวเองออก ก่อนจะมองอีกฝ่ายที่ดูอารมณ์ดียามที่แกล้งเขาได้สำเร็จ ก่อนจะพูดตอบกลับนิ่มๆ เล่นเอาใบหน้าของซึงยุนร้อนผ่าวขึ้นมาโดยง่าย

“ปกติไม่ค่อยชอบแก้ผ้าหรอก คุณก็น่าจะรู้นะ”

“...”

กัดริมฝีปากเมื่อคำพูดลามเลียอารมณ์เอ่ยขึ้นมา ก่อนซึงยุนจะเอ่ยอีกครั้งหลังจากเหลือบสายตามองนาฬิกา

“วันนี้คุณไปคลับผมอีกไหม”

“ไป”

“งั้น...สนใจไปส่งผมสักหน่อยไหมหล่ะ คุณซึงฮุน”

“...”

“ผมจำไม่ค่อยได้เท่าไรว่าคูณชอบแบบแก้หรือไม่แก้มากกว่าหน่ะ ทวนความจำสักนิดก็ดี







ซึงฮุนปลดสายคาดเข็มขัดนิรภัยออก หลังจากที่จอดด้านหลังร้านซึ่งเป็นโรงรถส่วนตัวของซึงยุน

ทั้งที่เจ้าตัวบอกให้มาส่งที่ร้าน แต่ดูท่าทีตอนนี้คงไม่ใช่แค่ส่งอย่างเดียวเป็นแน่

“อืม...”

ร้องฮืมในลำคอเล็กน้อยเมื่อซึงยุนที่เมื่อครู่ยังดูสงบเสงี่ยมเริ่มดันเบาะรถของซึงฮุนลงต่ำ เพราะโรงรถของซึงยุนเป็นแบบปิดอัตโนมัติจึงทำให้ไม่ต้องกังวลอะไรมาก

“ตรงนี้เลยหรอ”

“ตรงรถก็เร้าใจดี...ถ้าคุณไม่กลัวว่ารถของคุณมันจะเปรอะอ่ะนะ”

ซึงยุนเอ่ยออกมาหลังจากผละริมฝีปาก รอยยิ้มหวานฉาบบนใบหน้าก่อนที่จะเริ่มขยับเอวอีกครั้งหลังจากปีนขึ้นมานั่งที่เบาะเดียวกันสำเร็จ ไม่ทันให้ซึงฮุนตั้งตัว ริมฝีปากอิ่มที่ดูจะยั่วยวนซึงฮุนเป็นที่สุดก็แตะประทับที่ริมฝีปากของซึงฮุน ผละออกและกดจูบซ้ำๆจนซึงฮุนหลุดขำท่าทีแมวอ้อนที่สวนทางกับสะโพกเหลือเกิน

“ผมไม่เคยกลัวอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว”

ซึงฮุนตอบ ก่อนเรียวลิ้นชื้นจะสอดเข้ามาที่โพรงปาก รสจูบของซึงยุนนั้นค่อนข้างเป็นที่น่าพอใจไม่น้อย ความเก่งกาจของมันทำให้รู้ว่าที่เจ้าตัวบอกนั้นน่าสนใจ

ซึงฮุนไม่ใช่คนที่จะสนใจอดีต

ถ้าปัจจุบันมันโอเค ก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องไม่พึงพอใจเรื่องเก่าๆ

ตวัดรับก่อนดูดดึงจนริมฝีปากอิ่มแดงก่ำ มันบวมเจ่อขึ้นน่าพึงพอใจไม่น้อยก่อนที่จะสอดมือเข้าที่ใต้เสื้อสเวคเตอร์สีตุ่น ถอดอาภรณ์ตัวนอกออกจนเหลือแต่เชิ้ตผ่ากระดุมหน้าแขนสั้น ซึงยุนแลบลิ้นออกมาก่อนจะเลียริมฝีปากซึงฮุน หัวเราะคิกคักเมื่อซึงฮุนเด้งสะโพกรับทั้งที่ยังไม่ได้สอดใส่หรือแม้กระทั่งปลดกางเกงลง


“ดูคุณจะชอบแบบไม่ถอดเสื้อผ้านะ”

“มันก็เร้าใจดี ผมค่อนข้างโอเค”

ยื่นใบหน้าเข้าใกล้ลำคอสวย ดูดดึงลำคอขาวที่ครั้งนี้มีกลิ่นเหมือนกาแฟหอมหวานน่าหลงใหล ก่อนจะใช้ฟันคมกัดจนอีกฝ่ายสะดุ้ง

“อ๊ะ...ชอบกัดหรอ”

“อา...เสียงคุณมันดีนะ ผมชอบเสียงของคุณ”

ซึงฮุนเอ่ยออกมาก่อนจะส่งมือบดคลึงยอดอกของซึงยุน นิ้วโป้งปัดขึ้นลงจนยอดอกทั้งสองข้างดันสู้มือ

“อ๊ะ อ่า อ่ะ”

“หืม ชอบหรอหืม”

ซึงยุนกัดปาก เชิดหน้า หยาดน้ำตาปริ่มที่หางตาด้วยความรู้สึกดีก่อนจะมองต่ำลงมาที่ซึงฮุน เหมือนเป็นตัวจุดชนวนอารมณ์ที่ดีที่สุดของซึงฮุน  ซึงฮุนดึงมืออกก่อนจะกระชากเสื้อจนกระดุมด้านบนหลุดออกมาบางส่วน แลบลิ้นออกมาก่อนจะตวัดรัวลิ้นที่ยอดอกสวยทีตอนนี้สู้ลิ้นดีเสียเหลือเกิน ร่างกายของซึงยุนบิดเร้า ทั้งครวญครางและยกมือจิกที่บ่ากว้าง ไม่ลืมที่จะส่ายสะโพกเพื่อเสียดสีส่วนแข็งขืนให้ทักทายแก่กัน

“อา..ดี ซึงฮุน คุณ อืม”

“อืม...”

ซึงฮุนเลื่อนมืออีกข้างปลดซิปกางเกงออก ซึงยุนให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีก่อนจะยกสะโพกขึ้น รูดกางเกงของตนเองออกเพียงข้างเดียวด้วยความใจร้อน ชั้นในสีดำเทาเปรอะคราบน้ำเป็นวงกว้าง ซึงฮุนยิ้มก่อนจะรั้งมืออีกฝ่ายไม่ให้ถอดมันออก

ซึงยุนขมวดคิ้ว

“ห้ามทำไม”

“ไม่ต้องถอดหรอก  แบบนี้ก็ดี”

“ดี..อุ๊”

ร้องออกมาไม่ออกเมื่อสามนิ้วของซึงฮุนกวาดควานที่ปาก ก่อนจะไอออกมาทั้งน้ำตาร่วงเผลาะ แต่กลับไม่ได้เกิดจากความเสียใจแต่อย่างใด เป็นเพียงกลไกร่างกายที่รู้สึกดีสุดๆก่อนจะนิ่วหน้าเมื่อสะโพกกลมถูกบีบคลึงอย่างแรง

อกก็แอ่นให้อีกฝ่ายใช้ปลายลิ้นปรนเปรอ สะโพกก็สอดส่ายรับมือที่ขย้ำก้นกลมทั้งสองข้างด้วยความหมั่นเขี้ยวอย่างกระสัน

“อา..อา อ๊ะ”

ร้องออกมาเสียงหลงเมื่อมือที่เปรอะด้วยน้าลายสอดเข้ามาในชั้นใน ซึงฮุนใช้มือแหวกชั้นในออกด้านข้างก่อนจะส่งมืออีกข้างถูวนรอบช่องทางนุ่ม

“ซึงฮุน ซึงฮุน อา...”

“หึ”

“อื้อ!

ร้องออกมาเมื่อสองนิ้วถูกสอดใส่เข้ามาทีเดียว สูดหายใจลึกก่อนจะรู้สึกเหมือนถูกพรากลมหายใจยามที่ซึงฮุนงอข้อนิ้วด้านใน นิ้วหมุนควงอย่างเมามันส์เล่นเอาสั่นทั้งกาย ซึงยุนจิกผมซึงฮุนแน่นก่อนจะกระชากให้แหงนรับรสจูบ

ริมฝีปากไม่ยอมกันพอๆกับมือที่ส่งมารูดรั้งแกนกายร้อนจนมันขยายเต็มมือ

“ไม่ไหวแล้ว”

ซึงยุนสะบัดหน้าไปมาก่อนจะเบิกตากว้าง ซึงฮุนแหวก้นกลมก่อนจะดึงให้แกนกายเสียดสีช่องทางหลังและสอดใส่

“อ๊า”

“อืม...แน่นชิบ”

เผลอสบถคำหยาบออกมาก่อนจะกัดที่ยอดอกของซึงยุนและกระแทกจนหมด ซึงยุนทั้งจิกและข่วนหลังของซึงฮุน พึมพำไม่เป็นภาษา ในรถแคบเสียงหอบหายใจและเนื้อกระทบเสียงดัง

“โอ้ว..ซึงฮุน”

“ซี๊ด...อ่า”

เด้งสะโพกจนเนื้อขานิ่มแดงก่ำ เพราะพื้นที่ไม่ค่อยเป็นใจเท่าไรนักก่อนซึงฮุนจะกระชากแกนกายออกจากช่องทางร้อน เสียงที่ดึงออกมาดังจนซึงยุนหน้าแดงก่ำ

“ไปเบาะหลัง ข้ามไป”

ซึงฮุนเอ่ยอย่างใจร้อน เป็นเรื่องปกติยามที่อารมณ์มากมาไหลวนในร่างกายทำให้เผลอที่จะเร่งเร้าอีกฝ่ายให้ถึงจุดสูงสุด ซึงยุนคลานข้ามเบาะด้วยขาสั่นๆส่วนซึงฮุนเดินออกจากประตูรถเพื่อเข้าอีกฝั่ง กระชากประตูรถก่อนจะสอดกายเข้าไปในตัวรถ ไม่กังวลว่าจะมีใครเห็นเพราะเป็นที่ส่วนตัวของซึงยุนก่อนจะดันขาขาวจนชิดอก

“อ๊ะ ซึงฮุน แรงๆ”

“ได้แรงสมใจแน่”

เอ่ยออกมาก่อนจะปล่อยน้ำลายออกมา คราบน้ำหยดลงที่ช่องทางหลังก่อนซึงฮุนจะใช้แกนกายถูมันจนชุ่ม ช่องทางร้องหุบกางตามแรงอารมณืก่อนซึงฮุนจะมองและใจเต้นระรัว ยิ่งยามถุเฉียดมันเท่าไรมันยิ่งกระตุกรัว

“สักทีเถอะน่า”

ซึงยุนร้องขอ ก่อนซึงฮุนจะสอดใส่แกนกายเข้าจนสุด สูดปากทั้งร้องออกมา รถขยับตามแรงส่งของซึงฮุน ซึงยุนยกแขนขึ้นเหนือหัวข้างหนึ่งเพื่อดันไม่ให้หัวกระแทกและอีกข้างจิกเบาะด้วยอารมณ์กระสันสุดขีด

เป็นรสเซ็กส์ที่สุดเหวี่ยงที่สุดเท่าที่ซึงยุนเคยเจอมา

“อ๊ะๆๆ อา..ไม่ไหว ฮื้อ”

“อืม..โคตรแน่น อึก”

ร้องออกมาก่อนจะบดเบียดสะโพกจนชิดช่องทางร้อน สวนสะโพกรับทั้งส่งมือที่ละจากขาขาวมารูดรังแกนกายยเล็กของซึงยุนเต็มแรง ซึงยุนสะบัดใบหน้าก่อนจะกระตุกกาย

“อ่ะ อา จะถึง จะ...”

“เหมือนกัน ซี๊ด อา”

“อ๊า”

ร้องครางออกมาทั้งสุขสมก่อนจะปลดปล่อยออกมาจนเปรอะหน้าท้อง ช่องทางร้อนบีบรัดแกนกายแนบแน่นก่อนจะต้องสูดปาก กระแทกแรงๆอีกสองสามครั้งก่อนจะแช่กาย กระตุกปลดปล่อยน้ำคาวร้อนใส่ช่องทางหลัง ขยับอีกสองสามครั้งเพื่อให้ไหลออกมา ก่อนจะถอนกายออก ซึงฮุนมองผลงานของตนเองก่อนจะยิ้มพึงพอใจ

เสื้อเชิดของซึงยุนยับย่น ตรงชายเสื้อนั้นเปรอะน้ำคาว ชั้นในสีดำที่ยังไม่ได้ถอดออกนั้นเปียกเป็นวงกว้าง น้ำสีขุ่นเยิ้มเปื้อนไปหมด

เป็นภาพที่สวยงามที่สุด

“คุณ..แฮ่ก...”

“เปื้อนหมดเลยแฮะ”

“เพราะคุณไหมหล่ะ”

ซึงยุนเบะปากก่อนจะเบือนหน้า ซึงฮุนหัวเราะก่อนจะตะกองกอดอีกฝ่ายแนบอก

“ขอโทษทีครับ”

“ไม่ยกโทษให้หรอก”

ซึงฮุนเลิกคิ้วเมื่อซึงยุนผลักออกเบาๆ ก่อนรอยยิ้มจะฉายบนใบหน้าอีกครั้ง

“คราวหน้าต้องถอดออก ไม่งั้นผมไม่หายหรอกนะ”

โอเค 

คราวหน้าจะถอดให้หมดเลยแล้วกันนะ





#น้องยูนดาวยั่ว




ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น