[OS] Lee Seunghoon X Kang Seungyoon
Story : Alcohol
ผมนั่งมองซึงยุนดมน้ำในแก้วแล้วทำหน้ายี้ใส่
วันนี้เด็กน้อยของเขาอยากดื่มแอลกอฮอล
งอแงท่าเดียวถ้าเขาจะไม่สอนให้น้องดื่มมัน
ผมเคยพยายามบ่ายเบี่ยงหลายครั้งว่ามันไม่ดี
เพราะน้องเองยังเป็นแค่เด็กน้อยอยู่
ตามกฎหมายเขาไม่ให้เด็กอายุต่ำกว่ายี่สิบดื่มอยู่แล้วนี่นะ
จนวันนี้น้องบินมาหาผมถึงที่ มาวันแรกก็รบเร้าเรื่องนี้ ผมห้ามเสียงแข็งจนน้องงอแงออกมาน้ำตาคลอ
ผมเคยบอกแล้วใช่ไหมว่าผมแพ้น้ำตาน้องซึงยุน
สุดท้ายก็กลายเป็นอีรอบนี้ทุกที
ถอนหายใจให้กับความอ่อนของตัวเองก่อนจะกลับมาที่สถานการณ์ปัจจุบัน
“พี่ฮุนฮะ...ผมต้องทำยังไงบ้าง”
เด็กน้อยตรงหน้าดูจะตื่นเต้นกับเครื่องดื่มหลากหลายสีสันที่ผมเตรียมมา
“พี่ไม่อยากให้เรากินเลย รู้ไหมหืมซึงยุน”
ผมดึงมือของซึงยุนให้มานั่งตักก่อนจะกอดรัดแน่น
น้องทำปากยู่ก่อจะพึมพำออกมา
“พี่ฮุนอ่า...พี่ต้องสอนผมนะ ผมเคยเห็นในหนังเขากินแล้วดูอร่อยจะตาย
นะฮะ นะฮะ”ส่ายตัวออดอ้อนน่ารักบนตักผมก่อนซบแขน
โอเค
ผมตายมากกับลูกอ้อนของน้องซึงยุน
“ใครสั่งใครสอนให้อ้อนแบบนี้หืมซึงยุน
เมาแล้วเกิดอะไรขึ้นพี่ไม่รับผิดชอบด้วย”
“ง่า...พี่ฮุน ผมกินนิดเดียวเอง”
“ครับๆๆๆ เดียวพี่ให้กินก็ได้ แค่กินแบบจิบพอ เข้าใจไหมครับ”
“เย้ รักพี่ซึงฮุนที่สุดเลย”
น้องลุกขึ้นทำท่าดีใจก่อนจะหอมแก้มซ้ายขวาผมแรงๆ
ผมยิ้มก่อนจะหยิบน้ำพันช์ผสมแอลกอฮอลอ่อนๆมาให้น้องลองกินแทน
ต้องเริ่มจากเบาๆก่อน
น้ำสีฟ้าใสทำให้ซึงยุนดูตื่นเต้น น้องรับไปก่อนจะยิ้มกว้าง
“ค่อยๆจิบนะเข้าใจ...เฮ้ย”
ซึงยุนยกกระดกรวดเดียวก่อนจะส่งแก้วคืนให้ผม ยิ้มออกมาและหัวเราะ
“มันหวาน อร่อยอ่ะ ผมเลยกินทีเดียว”
ห้ามไม่ฟังไม่พอ เด็กมันดื้อจริงๆครับ
“ง่า...งื้มมมมมม”ผมอุ้มน้องที่พูดป้อแป้ไม่รู้เรื่องเข้าห้องนอน
น้องเมาแล้ว
เมาเพราะน้ำพันช์ครึ่งเหยือก
โชคดีแล้วที่น้องคออ่อน ผมไม่อยากให้น้องกินอะไรแบบนี้มาก
มันไม่ดีกับสุขภาพเท่าไร
วางน้องไว้ที่เตียงก่อนจะละออกจากตัวน้องเพราะโทรศัพท์เข้า
เป็นแม่ของซึงยุนโทรมา
เอนหลังพิงหัวเตียงคุยโทรศัพท์ไปพลาง มือขวาลูบหัวน้องที่หลับตาพริ้ม
ริมฝีปากแดงจัดน่าจูบเผยอพูดงืมงำๆ ซึงฮุนหลุดขำจนปลายสายถาม
แอบเหงื่อตกเมื่อคนปลายสามถามหาซึงยุน
จะให้บอกว่าน้องกินเหล้าหลับไปแล้วก็ยังไงอยู่ เบี่ยงประเด็นก่อนเบิกตา
ซึงยุนลุกขึ้นยืนที่ปลายเตียงทั้งๆที่ตาปิด
ผมรีบล่ำลาคนในสายก่อนจะกดวางอย่างรวดเร็ว
“งื้ออออ”
“นะ...น้องซึงยุน”
“พี่ซึงฮุนอ่า”น้องลืมตาปรอยๆ ลักษณะเหมือนละเมอก็ไม่เชิง “น้องยูนรูสึกแปลกๆฮะ”
ผมชะงักกับท่าทีก่อนจะเผลอหลุดยิ้มออกมา อา...น้องละเมอแน่ๆ
“น้องยูน อย่ายืนตรงนั้นมันอันตราย เข้ามานอนตรงนี้สิครับ”
ผมตบที่นอนข้างๆ น้องเอียงคอมองก่อนจะค่อยคลานเข้ามา ฤทธิ์แอลกอฮอลทำให้อีกฝ่ายดูปวกเปียกก็จริงแต่กลับยั่วยวนอย่างไม่น่าให้อภัย
ผมกลั้นหายใจกับภาพที่เห็น
อา
น้องเมา น้องไม่ได้ยั่ว
ท่องไว้สิซึงฮุน
สายเอี้ยมยีนส์ที่น้องใส่มาวันนี้ร่วงหล่นออกมาข้างเดียว มันร่นจนเผยให้เห็นเสื้อที่ใส่มาข้างในที่คอกว้างเกินจนแหวกออกเผยเนื้อนูนและยอดอกตึงเป่งสีชมพูเข้มจนทำให้ความอดทนของผมที่พยายามนับหนึ่งถึงสิบพังลงอย่างง่ายดาย
“พี่เตือนน้องยูนแล้วใช่ไหมหืมคนดี ว่าพี่ไม่อยากให้น้องยูนกินเหล้า”
ผมขบกรามแน่นก่อนที่น้องจะคลานเข้ามาประชิดตัวเรียบร้อย ผมจับหน้าตาน่ารักของน้อง
ลูบตามขมับที่มีเหงื่อซึมเพราะฤทธิ์เหล้าคงทำให้ร่างกายร้อนรุ่ม “พี่จะลงโทษน้องยูน
โทษฐานที่เราอยากรู้อยากเห็น แล้วจำไว้นะครับว่าพี่จะไม่ให้น้องยูนกินเหล้าอีก”
ผมบีบแก้มน้องเบาๆก่อนจะเอียงคอ เมื่อได้องศาที่ถนัดจึงค่อยๆประกบริมฝีปากลง
เริ่มจากเกลี่ยไปมาช้าๆให้รสหวานที่ยังติดที่ริมฝีปากอวบอิ่มนั่นจางลง
แต่เหมือนยิ่งลงแรงไปแนบแน่นเท่าไร ผมกลับได้ความหวานจากน้องมากขึ้น
มันหวานมาก มากเสียจนไม่อาจหยุดลิ้นที่ซุกซนของตัวผมเองสอดเข้าไปได้
เกี่ยวกระหวัดลิ้นที่ดูไม่ประสีประสานั่น
จับท้ายทอยน้องให้แนบแน่นก่อนจะผละตัวผมเองออกจากหัวเตียงที่พิงอยู่เพื่อจูบน้อง
ผมต้องการน้อง ต้องการความวาบหวาม ต้องการแนบแน่นแบบที่ไม่ให้เหลือสักมิลลิเมตรเดียว
ดูท่าผมจะคิดถึงน้องซึงยุนมากเกินไปแน่ๆ
ผมผละออกก่อนจะงับริมฝีปากล่างและเลียเบาๆ ประคองน้องที่ดูท่าแขนขาคงอ่อนแรงจากจูบที่จาบจ้วงและเอาแต่ใจของผมก่อนจะปลดสายเอี้ยมของน้อง
ผมยอมรับว่าผมมีอารมณ์กับน้องมากเกินจะทน
ผมดึงออกรวดเดียวพร้อมกับกางเกงที่ติดกับเอี้ยมของน้องก่อนที่ผมจะต้องเบิกตากว้างกับสิ่งที่เห็น
“น้องยูน...ใครสอนให้น้องยูนใส่กางเกงในแบบนี้ครับ”
ผมขบกรามเพื่อสงบอารมณ์หื่นกามแสนดิบเถื่อนของตัวเองแน่นกับภาพที่เห็น
ซึงยุนใส่ชั้นในสายเดี่ยวลายเสือดาว รูปร่างของมันเล็กเพียงแค่ปกปิดข้างหน้าจนดูอันตรายเพราะสายเล็กที่รักต้นขาขาวของน้องดูพร้อมที่ถูกดึงตลอดเวลา
น้องมองมาที่ผมตาใสเยิ้มด้วยฤทธิ์เหล้า
“ก็น้องยูน...น้องยูนเปิดเจอในเน็ต เขาบอกว่าถ้าใส่แล้วแฟนจะรัก
นองยูนเลยใส่มาให้พี่ฮูนฮูนดู.....”
ตาย
ตายจริงๆ
ใครสอนน้องเขาแบบนี้
โฆษณาบ้าอะไรวะเนี่ย
ผมตบหน้าผากตัวเองแรงๆก่อนจะหอมแก้มน้องทั้งสองข้างด้วยความเอ็นดู
เด็กน้อยอย่างไงก็คือเด็กน้อยอยู่วันยังค่ำอยู่ดีสินะ
“น้องยูนไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้เลย
รู้ไหมแค่นี้พี่ก็รักเราจะแย่แล้วหืมเด็กน้อยของพี่”
“พี่ฮูนฮูนไม่ชอบหรอ” ซึงยุนทำแก้มป่องใส่ “งั้นน้องยูนไม่ใส่แล้ว”
จะ บ้า ตาย
อีซึงฮุนคนนี้คงได้บ้าตายแน่ๆครับ
น้องยืนเข่าแบบมึนๆหลังพูดจบก่อนจะถอดกางเกงในออกรวดเดียว
แกนกายเล็กน่ารักเด้งออกมาให้ซึงฮุนเบิดตากว้างเต็มๆ
ถึงแม้เสื้อที่น้องใส่อยู่จะยาวจนปิดลงมาบ้างแต่ความฉ่ำเยิ้มที่ซึมออกมาจนชายเสื้อน้องเปียกเป็นวงกว้างมัน...
อา
ไม่ไหวแล้ว
“พี่ไม่ให้เรากินเหล้าอีกแน่ๆ เมาแล้วยั่ว ยั่วที่สุดเลย”
พุ่งเข้าใส่น้องด้วยแรงอารมณ์ก่อนจะดึงเสื้อน้องออกรวดเร็ว
ยืนเข่ากอดกับน้องก่อนจะจูบทั้งแบบนั้น น้องไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น ต่างกับผมที่ไม่ได้ถอดแม้แต่ชิ้นเดียว
มือใหญ่ของผมจับมือน้องให้คล้องที่คอทั้งๆที่ยังจูบอยู่ น้องร้องอื้ออึงออกมาเพราะไม่มีอากาศหายใจ
ผมผละออกก่อนที่จะเลียที่ใบหูของน้องพร้องกับเลื่อนมือไปบีบที่เอวแรงๆ
“อ่ะ...อ๊า พี่ฮุน พี่ฮูนฮูน”น้องเรียกอะไรผมก็ไม่สนละงานนี้
ไล้ลิ้นจนน้องระทวยแต่มือน้องที่คล้องไว้ยังรั้งแน่น
ราวกับจะบอกว่าส่งที่ผมทำอยู่ทำให้น้องรู้สึกดีแค่ไหน
มือเรียวสวยของน้องจิกที่กลางหลังและขยุ้มผมตามจังหวะที่ผมดูดดึงสร้างรอยไว้ที่ต้นคอ
ผมย่อตัวลงเพราะน้องเข่าอ่อนจนนั่งพับเพียบ
แต่ผมไม่ยอมหรอก
ผมยังไม่ได้ลงโทษเด็กน้อยจริงๆเลย
“ห้ามอ่อนแรงครับ แล้วร้องครางดังๆ
พี่จะทำเราให้สมกับที่เราต้องโดนลงโทษเลย”
“งื้อ...พี่ฮูนฮูนใจร้าย”
“พี่ไม่ใจร้ายครับ พี่ใจดี แต่พี่ต้องลงโทษเราให้จำ”
ผมเอาแขนน้องออกจากคอก่อนที่จะถอดเสื้อผ้าบนร่างกายให้หมด
ร่างกายเปลือยเปล่าต่อหน้าต่อตาน้องมีมองมาตาเยิ้ม หน้าน้องแดงก่ำกว่าเดิม
“พี่ฮูนฮูน หน้าไม่อาย”
“ว่าพี่หรอหืม ต้องโดนโทษเพิ่ม”
“งื้อ...อ๊ะ”ผมสอดแขนน้องก่อนจะยกขึ้นนั่งบนตักเต็มแรง
ยกยิ้มเมื่อน้องทำหน้าหวาดๆเพราะน้องนั่งทับของของผมอยู่
ก่อนที่ผมจะค่อยๆขยับตัวไปที่ปลายเตียงและลุกขึ้นอย่างรดเร็ว “พี่ฮูนฮูน...จะทำอะไรฮะ”
“เราเพิ่งกินเหล้ามาต้องอาบน้ำก่อน...เดียวพี่จะพาเราไปอาบน้ำครับ”
ส่งยิ้มที่ดูอบอุ่นก่อนจะลุกขึ้น น้องไม่ได้เปลี่ยนไปมากทั้งร่างกายและน้ำหนักถึงแม้น้องจะเริ่มก้าวเข้าวัยสิบห้าแล้ว
ขาเกี่ยวเอวผมอัตโนมัติและซุกหน้าลงที่บ่าผม ไอความร้อนที่แผ่ออกมาทำให้ผมยกยิ้ม
แกล้งโยนตัวน้องเพื่อนให้เกี่ยวเอวสอบผมถนัดๆก่อนจะซี๊ดปากเบาๆเพราะเสียดสีกับต้นขาน้อง
“นั่งเป็นเด็กดี เข้าใจไหม”
วางน้องที่ขอบอ่างติดกระจกเพื่อให้น้องพิงก่อนจะเปิดน้ำใส่อ่าง
หันกลับมาจูบน้องก่อนจะเอามือพิงกระจกเพื่อไม่ให้น้องเผลอตก
ลิ้นชื้นเกี่ยวกระหวัดไปมาจนน้องหายใจไม่ออกจึงตีอกผม ผมรั้งตัวน้องให้เข้าหาตัวก่อนจะให้น้องนั่งซ้อนผมแทน
“มองที่กระจก...แล้วบอกพี่หน่อยครับว่าเห็นอะไร”
น้องเงยหน้าขึ้นสบตากับผมในกระจกที่ขึ้นฝ้าประปราย
แต่ความเบลอของภาพตรงหน้ามันยังน้อยกว่าที่จะทำให้เราไม่เห็นอะไรต่อมิอะไรชัดเจน
ผมเห็นน้องหน้าแดงก่ำ
และตัวผมที่มีสีหน้าเจ้าเล่ห์พร้อมกลืนกินน้องราวกับขนมหวานตลอดเวลา
ผมยกมือขึ้นลูบที่ยอกอกนูน น้องยังเป็นเด็ก
ร่างกายยังไม่เปลี่ยนไปมากเลยทำให้ดูนุ่มนิ่มไปหมด ผมงับติ่งหูทั้งๆที่สายตาไม่ได้ละจกกระจกตรงหน้า
น้องก็เช่นกัน
เราจ้องตาทั้งๆที่มือผมทั้งบีบขย้ำและสะกิดเต็มแรง
ดูดดึงที่ไหล่น้องก่อนจะละมือข้างหนึ่งลงไปที่ต้นขาขาว
ตัวน้องแดงง่ายเลยแดงขึ้นเรื่อยๆ ผมบีบต้นขาข้างในแรงๆจนน้องร้องออกมาอื้ออึง
ปากอวบอิ่มสั่นน่าสงสาร
“พี่ฮุน อึก พี่...”
“ไม่ไหวแล้วหรอหืมคนดี”
“น้องร้อน...”
“อยู่ในน้ำยังร้อนอีกหรอ สงสัยต้องอาบให้สะอาด...ทั้งตัวเลยสินะ”
ผมยกตัวน้องก่อนจะให้น้องเอนไปทางด้านหน้า ซ้อนหลังคว้าขวดสบู่เหลวมาบีบเพื่อทำความสะอาดร่างกายของน้อง
ถูให้หมดทั้งตัวน้องและผมเองก่อนที่จะใช้ฝักบัวราดจนสะอาด
คว้าผ้าเช็ดตัวห่อก่อนอุ้มเพื่อเดินเข้ามาที่ห้องนอน
ผมจะไม่รอสักวินาทีเดียวแล้ว
วางน้องก่อนจะกระชากผ้าเช็ดตัวออก
ร่างกายที่มีรอยแดงตามคอมันยังไม่พอสำหรับผม
น้องน่ารักเกินกว่าจะห้ามใจ
ผมรูดรั้งแกนกายน้องจนร้องเสียงหลง ก้มลงดูดยอดอกแรงๆสลับไปมา
เสียงหอบหายใจของน้องปะปนเสียงครางยิ่งเร่งอารมณ์ให้ถึงจุดสูงสุด
ยกขาน้องออกกว้างก่อนละริมฝีปากไปไล้เลียช่องทางหลังแทน
น้องจิกผ้าปูแน่นก่อนขยับเพื่อหนี
แต่น้องไม่มีแรงมากเท่าไรเพราะสิ่งที่กินไปยังคั่งค้างในกระแสเลือด
เบิกช่องทางด้วยลิ้นไม่นานก็สอดนิ้วเข้าไปเต็มแรง
“อ้า...พี่ฮูนฮูน” ร้องออกมาก่อนจะปลดปล่อย
ผมค่อยๆถอดนิ้วออกก่อนจะปาดคราบน้ำของน้องออกจากหน้าท้องและสอดใส่เข้าไปใหม่
“รู้สึกอย่างไงครับ บอกพี่หน่อย บอกพี่หน่อยสิครับน้องยูน”
“อื้อ....”
“ชอบไหมเด็กน้อยของพี่”
น้องพยักหน้ายิ่งเรียกรอยยิ้มพึงพอใจจากผม
โชคดีที่น้องไม่หวาดหลัวกับบทรักครั้งนี้เพราะมันก็นานมากแล้วจากครั้งแรกที่เราทำมา
สอดนิ้วได้ไม่นานผมก็ค่อยๆดึงนิ้วออก
น้องมองผมที่หันไปหาถุงยางใส่ก่อนจะค่อยๆดันตัวขึ้นมา
“พี่ฮุน ใส่มาเลยครับ”
“ห๊ะ” ผมร้องออกมาก่อนกลืนน้ำลาย
น้องสอดแขนใต้ข้อพับตัวเองก่อนดันขากว้าง
ช่องทางด้านหลังขมิบรอจนสุดท้ายผมก็ทนไม่ไหว
“ฮึ่ม...ต่อให้เจ็บพี่ก็ไม่หยุดแล้วนะเด็กดื้อนี่”
ผมรูดรั้งของผมให้พร้อมก่อนจะค่อยๆกดลงกับช่องทางเล็กนั่น
น้องร้องออกมาเสียงดังจนผมใจเสีย ค่อยๆดึงออกและสอดเข้าไปใหม่ ทำเรื่อยๆจนในที่สุดก็มิด
น้องหอบหนัก ผมเอนตัวก่อนจะประคองน้องให้นั่งตัก
จูบเด็กน้อยที่วันนี้ต้องรับบทหนักกับอารมณ์ที่รุนแรงของผม
“พี่ฮูนฮูน งื้ออออ” น้องร้องออกมาเมื่อผมเริ่มขยับสะโพกช้าๆ มือน้องทั้งจิกทั้งข่วนหลังผมจนแสบไปหมด
แอร์ที่เย็นฉ่ำกลับไม่ทำให้ผมและน้องเย็นสบายแม้แต่น้องเพราะความร้อนรุ่มในกาย
กระแทกกระทั้นเข้าไปก่อนที่สีหน้าจะแหยเกเพราะความตอดรัดของน้อง
บีบสะโพกนุ่มก่อนยกและปล่อยให้กระทั้งแรงๆ
ผมโยกไปมาจนเปลี่ยนให้น้องนอนราบและเอาหมอนสอดให้เอวน้องยกสูงขึ้น
ดันขาให้ออกกว้างทั้งๆที่เอวเริ่มสวนแรงขึ้นเรื่อยๆ
น้องร้องครวญครางทั้งน่าสงสารแต่ก็เปี่ยมด้วยความสุข
ถ้าน้องไม่มีรอยยิ้มน้อยๆบนใบหน้านั่น...ผมอาจจะหยุดจริงๆก็ได้
“เด็กดื้อต้องโดนพี่ฮุนลงโทษ ต่อไปอย่าทำแบบนี้อีก เข้าใจไหมครับ”
กระแทกจนน้องเสร็จออกมาอีกรอบก่อนจะพลิกตัวน้องคว่ำลงกับที่นอน น้องดันแขนขึ้นมาก่อนจะตอบทั้งๆที่ร้องครางอยู่
“ฮื่อ...ถ้า ถ้าน้องยูนดื้อแล้วพี่ฮูนฮูนลงโทษแบบนี้ อ๊ะ
น้องยูนจะดื้อกับพี่ฮูนฮูนตลอดไปเลยฮะ”
“หึ” ผมโน้มลงไปแนบชิดกับหลังน้อง
บังคับน้องให้หันมารับจูบก่อนกัดที่ไหล่เบาๆ “ทะลึ่งจริงๆ”
“งื้อ”น้องร้องออกมาเมื่อผมรั้งเอวน้องแน่น
ก่อนที่สะโพกสอบผมจะสวนเข้าไปแรงร่วมหลายนาทีและปลดปล่อยออกมา
น้องทรุดตัวกับที่นอนแล้วหลับลงไปแทบจะทันที แต่ไม่วายพูดออกมาเสียงอ่อย
“ผมรักพี่นะ...ฮื้อ”
“หึ พี่ก็รักเรานะเด็กน้อย อย่าดื้อกับพี่อีกหล่ะคนดี”
ค่อยๆถอดกายออกมาก่อนล้มตัวนอนข้างๆน้อง
ยกผ้าห่มคลุมทั้งน้องและผมก่อนจะเอาแขนสอดร่างเล็กกอดแนบอก
แต่เอาตามจริงเรื่องวันนี้มันก็เป็นแค่ข้ออ้างเท่านั้นแหละ
เพราะไม่ว่าน้องจะเป็นแบบไหน ผมก็นักน้องหมดอยู่ดี
เพราะน้องคือเด็กน้อยที่น่ารักของผมคนตลอดไป
#ALLBBHN #2Seung
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น